Μα, νομίζα ότι με τον όρο αντικειμενικότητα αναφερόμασταν σε απόλυτα και ορίσιμα μεγέθη, τώρα ξαφνικά μου λες για σχέσεις που αλλοιώνονται ελαφρώς με το πέρασμα των αιώνων. Ποιος ο λόγος να χρησιμοποιήσεις την λέξη αντικειμενικότητα λοιπόν, εφόσον σε αυτό το σημείο σχεδόν αποδέχεσαι τον σχετικισμό των αξιών, ο οποίος ορίζεται πολύ πρακτικά με το ότι οι αξίες που είναι σήμερα δεδομένες δεν υπήρχαν, ή ήταν ελαφρώς διαφορετικές εκατοντάδες χρόνια πριν. Οι αξίες μεταβάλλονται επίσης όχι μόνο από την επίδραση του περιβάλλοντος, αλλά και από την αλλαγή στην ανθρώπινη φύση. Τελικώς, ως μόνη "αντικειμενική" αξία θα μας μείνει το ου σκοτώσεις και βασικά ούτε καν (θυμάσαι τι πόσταρε χτες κάποιος στο πόλιτικς γκουχ)
Αυτή τη στιγμή δεν έχω χρόνο να αναφερθώ στο υπόλοιπο ποστ σου, αλλά για να μη νομίζεις ότι σου κάνω συνεχή κριτική, τα βρίσκω ενδιαφέροντα αυτά όσον αφορά την αισθητική σαν επιδιώξεις, πρακτικά μη εφαρμόσιμα όμως μέχρι να φτάσουμε στο σημείο να υπάρχει μια νοητική ανάπτυξη της ανθρωπότητας η οποία να μας φέρει πολύ κοντά τον ένα με τον άλλο. Η λογική είναι βέβαια το όπλο για αυτό.
έντιτ:
βρε, η αποδοχή του ότι οι αξίες είναι σχετικές δε μας κάνει σχετικιστές (αυτό το χαζό φιλοσοφικό κινημα που λέει ότι οι γυναίκες στο Ιράν ίσως περνάνε καλά) ούτε παράλογους. Η εύρεση κοινών τόπων στην κοινωνία είναι απαραίτητη και η σχετικότητα των ιδεών είναι άσχετη με αυτό. Είσαι σαν να τρομάζεις επειδή αύριο θα έρθει ένα καινούργιο άτομο στην κοινωνία και θα αλλάξει αυτό που σήμερα θεωρούσες σταθερή αντικειμενική αξία, ε θα αλλάξει, και τι έγινε.Αλλά πρέπει να προσπαθήσουμε να βρούμε μερικές παραδοχές, και αφού αποτύχουμε να στραφούμε στο σχετικισμό. Μέχρι στιγμής στην κουβέντα, ο σχετικισμός φαίνεται δεδομένος.