Και γιατί δεν το γραψα παραπανω για τους μουσικούς/μπάντες που ναζίζουν:
1. καλλιτεχνικές οντότητες.
Μποϋκοτάζ παντού. Μουσικό, συναισθηματικό, οικονομικό. Πρώτο παράδειγμα που μου ρχεται στο μυαλό είναι συνέντευξη βικερνες στο hammer που στην τελευταία ατάκα λέει
"πότε εσείς οι έλληνες θα διώξετε τους τούρκους από μικρά ασία και θα πάρετε αυτά που σας ανήκουν;". Χωρίς να θέλω να πω κάτι για το hammer εν προκειμένω, μιας και το συγκεκριμένο περιστατικό θα μπορούσε να γίνει οπουδήποτε, δε γίνεται να παίρνουν πάτημα (το πάτημα μπορεί να είναι από μια συνέντευξη, έως και ένα ανεβασμένο τραγούδι στο fb το οποίο θα οδηγήσει σε περαιτέρω ενασχόληση με το φασιστάκο καλλιτέχνη από κάποιον που μπορεί να το δει) κάθε καρυδιάς καρύδια και να σπρώχνουν την υπερ-άρια προπαγάνδα τους, που πάλι για το χ, ψ λόγο ένας καθυστέρας μπορεί να ασπαστεί.
2. πολιτικές οντότητες
Τσάκισμα οπουδήποτε και αν εκφράζονται, αυτοί και οι οπαδοί τους (δεν εννοώ να πας έξω από συναυλίες naer mataron και να περιμένεις να μοιράσεις μάπες, αλλά τουλάχιστον αν π.χ. σε μια συναυλία αρχίσουν τίποτα περίεργα, να υπάρχουν τα αντανακλαστικά που θα μαζέψουν την κατάσταση).
Αυτό που με προβληματίζει και δεν είχα σκεφτεί είναι κάτι που αναφέρθηκε σε προηγούμενο ποστ, αλλά δε θυμάμαι που, που λέει τι γίνεται αν όλο αυτό το ναζί-friendly attitude γίνεται για λόγους ειρωνικούς/χλευασμού κ.α., και όχι υποστηρικτικά.
