πριν πινκάρετε το επόμενο γενικόλογο ποστ περί "φυσικής ροπής του μέταλ προς την ακροδεξιά", να σας θυμίσω ότι για κάθε αετό των Slayer υπήρχαν πάντα εκατό Kreator και Sepultura, ότι στα τέλη 80ς δίπλα στους Manowar υπήρχε μια ολόκληρη σκηνή αριστεροαναρχοτιδήποτε θρασάδων, ότι ακόμα και σήμερα υπάρχουν plastic metal μπάντες που κάνουν μαζική επιτυχία ξεσηκώνωντας τα motto των Amebix, ότι η πιο επιτυχημένη μέταλ μπάντα της τελευταίας δεκαετίας είναι οι Lamb of God, και ότι όλα αυτά είναι άνετα αποδεκτά (όλα τα παραπάνω είναι 100% mainstream metal με την πεντακοσαπλάσια απήχηση από τον κάθε Νεκροχίμλερ) χωρίς την παραμικρή μουρμούρα και χωρίς να χρειάζεται καμιά ταμπέλα τύπου NSBM για να τα περιθωριοποιήσει.
Προσοχή, δε λέω ότι τα παραπάνω αποτελούν στιβαρό πολιτικό λόγο (9/10 περιπτώσεις είναι συρραφή random "επαναστατικής" συνθηματολογίας), αλλά με αυτά που βλέπω εδώ μέσα αρχίζω να πιστεύω ότι πρέπει να επιστρέψει ο razor asap γιατί το ερ έχει την εικόνα ότι όλο το μέταλ είναι οι Ντρουντχ ή κάτι τέτοιο.
