Και τότε τι; Να σταματήσει η τέχνη να χρησιμοποιεί τζιζ σημειολογίες για μην τυχόν και προκαλέσει; Και οκ, άσε τον κάθε Αιθεροπόρδων88 που λέει ο άλλος, δες τους Residents του Third Reich 'n Roll. Ένα από τους σημαντικότερους δίσκους της μουσικής τέχνης, που την πήγε σε νέα επίπεδα σύνθεσης, της έκανε δημοφιλές το κολάζ, και δέκα παραγράφους περί σημαντικότητας μετά που παραλείπω, το εξώφυλλο ήταν αυτό:
στη Γερμανία λογοκρίθηκε και ήταν έτσι:
Και ξαναλέω, όταν είναι ξεκάθαρο εντάξει, όλοι αδέρφια αγωνιστές, αγκαλιά με τον Μαραβέγια, να απομονώσουμε τον φασισμό, και πέρα από το χαριτολόγημα όντως να το κάνομε. Μα με τις περιπτώσεις που δεν είναι ξεκάθαρο (το μισό industrial, οι Residents) για τον Μέγα Απομονωτή, τότε τι κάνουμε; Κολλάμε ασπράκια στους δίσκους ή παραδεχόμαστε πως η τέχνη οφείλει να μπορεί να προκαλεί; Θα γίνουμε το φάντασμα του Μιλτιάδη Έβερτ ή θα αναγκαστούμε να παραδεχτούμε πως έχουμε κόψει ακόμα και την πλάκα τελευταίως με επικίνδυνα ζητήματα, ΜΗΝ ΤΥΧΟΝ φτου φτου και ένας επιρρεπής 18άρης/καθυστερημένος 30άρης ψηφίσει χρυσαυγή γιατί τετράγωνες τυρόπιτες/ανεργία;
Δεν είναι ένα ιδιαίτερα συγκροτημένο ποστ αυτό, το αναγνωρίζω, αλλά κουβέντα να γίνεται, λέω πριν "carheart....κοτζάμ μοντερέητορ και δε θα πεις αποψάρα για τους Drudkh;"








