Έχω την αίσθηση πως αυτό που κάνει την κακοποίηση των ζώων να χτυπάει καμιά φορά περισσότερο απ'ότι αυτή ενός ανθρώπου, είναι το γεγονός ότι το ζώο σίγουρα δεν έφταιξε πουθενά, δεν ζει με τους δικούς μας νόμους και ηθικούς κανόνες, και σίγουρα δεν το οδήγησαν δικές του κακές επιλογές στην όποια εξαθλίωση, πράγμα που ίσως κανείς υποθέσει για έναν άνθρωπο. Είναι παραπάνω εξοργιστικό, όπως η κακοποίηση ενός παιδιού ή ενός ατόμου με ειδικές ανάγκες. Είναι μια μειονότητα, που σε γενικές γραμμές δε μπορεί να αμυνθεί. Δε μπορεί να ζητήσει βοήθεια. Δε μπορεί να καλέσει τον δικηγόρο της.