Λογική υπάρχει στα πάντα, εννοείς ότι από το Α πηγαίνει στο Β κι από κει στο Γ και το αντίστροφο;η λογική ως σωκρατισμός κι ως αριστοτελισμός;σου είπα και πριν.με βάση την κίνηση της ύλης και διαλεκτικά ο αριστοτέλης έφτασε στο συμπέρασμα ότι υπάρχει θεός, το ακίνητο κινούν όπως το ονόμασε που κινεί όλα τα υπόλοιπα.διαλεκτικά είναι μια χαρά.αλλά δεν ξέρω πόση φάπα θα πεφτε για κάτι τέτοιο.δημιουργούνται δε, πολλά προβλήματα με τέτοιους λογικούς συνειρμούς.γιατί το κινούν να είναι ακίνητο και ποιος το αποφασίζει;το ίδιο;κλπ κλπ, αν με καταλαβαίνεις.δεν πηγαίνουν όλα τα πράγματα απ' το Α στο Β.ούτε χρειάζεται να περάσεις απ το Β για να βρεις το Γ.
θα ξαναπω για τον φρουντ που ήταν κι η αρχή της κουβέντας.ο φρόυντ έδωσε κάποιες ερμηνείες σε συμπεριφορές.αυθαίρετα.(ίσως και επίτηδες-δεν ξέρω, αλλά με βάση την συνέχεια και την δράση του ψυχαναλυτικού κινήματος, αυτό έιναι το πιο πιθανό)αυθαίρετα εννοώ χωρίς να υπάρχει κάτι που να τον πηγαίνει απ' το Α στο Β κι από κει στο Γ.μια χαρα.δεν έχω πρόβλημα μ αυτό.μπορεί να είχε και δίκιο.το πρόβλημα δημιουργείται όταν ο φρόυντ θέλει να περάσει-στην εποχή του ορθολογισμού και της επιστήμης- την θεωρία του και τα συμπεράσματά του ως επιστημονικώς τεκμηριωμένα.εκεί λοιπόν κατασκευάζει περιστατικά και τα παρουσιάζει ως πραγματικά.λέει ότι είχα έναν ασθενή τον ιον στορμ κι έναν άλλον τον λάντυ και μελετώντας αυτό κι αυτό στις συμπεριφορές τους κλπ, βγαίνουν αυτά τα συμπεράσματα.πράγμα το οποίο δεν έγινε ποτέ.ο λάντυ κι ο ιον ήταν δυο πρόσωπα φανταστικά στα οποία έδωσε ο φρόυντ εκείνα τα χαρακτηριστικά και τα βιώματα που τον βοηθούσαν να στηρίξει την θεωρία του.δηλαδή από ένα φαινόμενο, το βίωμα και τις αντιδράσεις των ασθενών του, έφτασε επιστημονικά (διαλεκτικά-αριστοτελικά) σ αυτό που ισχύει.κι ο κόσμος που πίστευε ότι η διαλεκτική είναι ο μόνος τρόπος να φτάσεις σένα συμπέρασμα, θεώρησε τη θεωρία του φρόυντ ως επιστημονικό συμπέρασμα.βέβαια τα αποτέλεσματα ήταν καταστροφικά, μιας και διάφοροι άνθρωποι που σύμφωνα με τον φρόυντ έιχανε το τάδε "πρόβλημα" δέχτηκαν διάφορες "θεραπείες".
πάμε πάλι στο προηγούμενο.ένα έργο του νταλί έχει λογική για τον νταλί.διότι η λογική του νταλί μπορεί να είναι πως απ' το Α πηγαίνεις στο Κ κι ότι μπορεί να υπάρχει(και για τον νταλί υπάρχει) και το -Κ. και πως το λες αυτό ρε νταλί;τον ρωτάς εσύ.το ξέρω σου λέει ο νταλί.το διαισθάνομαι.το γνωρίζω.το είδα σε όνειρο.(βάλε ότι θες).κουταμάρες λες εσύ.δεν με πείθεις.χέστηκα σου λέει ο νταλί.εγώ δεν είμαι φυσικός για να σε πείσω, εγώ είμαι καλλιτέχνης.σημασία έχει το βίωμα και η φαντασία κι όχι η γνώση.για τον νταλί και την τέχνη.αντίθετο δηλαδή του σωκρατισμού και της ορθής σκέψης.
όταν ο ευρυπίδης πήγε να εφαρμόσει τον σωκρατισμό στην τέχνη, χρειάστηκε να βάλει τον απο μηχανής θεό για να δικαιολογήσει στην πλοκή του, h οποία κατέληγε σε αδιέξοδο εξαιτίας της διαλεκτικής που προσπαθούσε να εφαρμόσει.ε αυτό λέω.ότι η διαλεκτική δεν οδηγεί πάντα σε ασφαλή συμπεράσματα.οδηγεί πολλές φορές σε αδιέξοδα.
