Μπέρνη συμφωνώ γενικά μαζί σου, πέρα μιας μικρής διαφοροποίησης. Όταν μιλάμε για ηχογραφημένη δουλειά που σε εκπροσωπεί και θα την ακούσει και άγνωστος κόσμος και θα σε γνωρίσει μέσω αυτής, σαφώς και εκτίθεσαι και επιβάλλεται όλα να είναι τεχνικά τέλεια. Όταν όμως μιλάμε για λάιβ, δε θα πρέπει να είμαστε τόσο αυστηροί. Εκεί έχουν άλλα πράγματα σημασία, το groove, το δέσιμο, το feeling ρε αδερφέ. Αν χάσει ο ντράμερ το 1/32 στο γύρισμα δεν τον σκοτώνουμε, ίσα-ίσα τον κοιτάμε στα μάτια και γελάμε, γελάει κι αυτός και πίνουμε μια γουλιά μπίρα ακόμα και συνεχίζουμε το headbanging. Ρογκεντρόλ ρε μουνιά.