Διαφωνω. Η ιστορια ειναι τραγικη, ειναι προφανες οτι ο καλλιτεχνης μας δουλευει. Εχει σιγουρη την επιτυχια και ξεπεταει τις ιστοριες στο ποδι οπως κανουν οι μεγαλες μπαντες με τα νεα αλμπουμ.
Εκει που εχει φτιαξει ένα καλο κονσεπτ και φανταζεται ο αναγνωστης διαφορα σκηνικα στο ρηγιουνιον, στο τελος δεν γινεται τιποτα. Ένα γαμησι χωρις την παραμικρη περιγραφη για το πως φτασαμε ως εκει ουτε κατα τη διαρκεια της πραξης.
Δεν ξερω, εγω περιμενα περισσοτερα. Δεν θα το ξαναδιαβαζα. Ελπιζω τα παραπονα μου να εισακουστουν και την αλλη εβδομαδα ο Χουιτης να επιστρεψει με μια συναρπαστικη ιστορια με joints, παπαδες, τζιβανες και munchies.
