Το θέμα είναι οτι όταν έπαιρνε Χανκ ήξερε που πήγαινε. Δεν της έταξε να είναι κύριος και σπίτια με γουάιτ πίκετ φένς και μπάρμπεκιου τα Σαββατοκύριακα. Από την άλλη, δεν την κατηγορώ που θέλει σταθερότητα στη ζωή της, δικαίωμά της, έχει και ένα παιδί να μεγαλώσει, δεν είναι και 17 χρονών πια, δεκτό.
Αυτό που μου τη σπάει στην Κάρεν είναι οτι θέλει να τον αλλάξει τον καημένο. Θέλω να την πιάσω από τους ώμους να την τραντάξω και να της πω "Ο Χανκ είναι αυτός που είναι. Δύο είναι οι επιλογές: ή μένεις μαζί του με τις παρούσες συνθήκες και κάνεις μώκο ή φεύγεις -ΑΛΛΑ ΚΑΝΕΙΣ ΞΕΚΑΘΑΡΟ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΙΜΟ- και τελειώνει η ιστορία." Γιατί η τύπισσα απλά τον lead on. Ας πούμε ξενερώνει όταν νομίζει οτι έχει κάνει απόπειρα αυτοκτονίας αλλά όταν πάει να φύγει για ΝΥ του λέει "Έλα να πηδηχτούμε μωρέ, για χάρη της παλιάς εποχής". Μίλαγε μαζί του κάθε βράδυ όσο ήταν χώρια αλλά μόλις γυρίζει πάει και βρίσκει αυτόν τον Μπεν που η κόρη του ήταν στο γκρουπ της Μπέκα. Θέλει και την πίτα ολόκληρη (Τον Χανκ) και τον σκύλο χορτάτο (όπως τον θέλει αυτή)
Αν με ήξερες πριν 8-9 χρόνια θα σου έλεγα για το οτι η διπλανή μου είχε χωρίσει το θρανίο στα δύο και δεν με άφηνε να ακουμπήσω από την πλευρά της. (Πήγαινα γυμνάσιο)
Ουφ! Σόρρι για το κατεβατό αλλά πραγματικά δεν την πάω μία την Κάρεν.
