Δε μιλαω καν για καθαρους αριθμούς. Απλά και μονο που υπάρχει το ερώτημα για το που θα καταλήξει ο εργαζόμενος (είτε με εμάς είτε με τους φασιστες) ο καθενας καταλαβαίνει πως η κοινωνια εχει εκφασιστει πλήρως.
Ο απολυταρχισμος είναι εκδηλος τα τελευταια 4 χρόνια και το πολιτικο συστημα λειτουργει απλώς σαν μεσάζοντας συγκομιδης ρευστού. Οπότε το ερώτημα που θετεις, το βρίσκω ρητωρικό γιατι αναλώνεται περισσότερο στο να καταδείξει τον εκφασισμο με την βούλα πλέον του κοπιραιτ από νεοναζί.
Το κυβερνών συστημα, το επελεξε σχεδόν το 50%.
Τωρα οι μεν, κρατάνε τα προσχήματα, το βαθιά ριζωμένο συστημα θα δέρνει διαδηλωτές και οποιον κακομοιρη αντιδράει ενώ οι υπόλοιποι θα δέρνουν (ή θα δολοφονούν ενίοτε) ότι κινείται. Η ιδεολογια παραμένει ιδια ασχετως αν η αφετηρία διαφέρει.
Στο δευτερο και πιο σημαντικό σκέλος νομιζω πως το οικονομικο ζητημα ειναι το σημαντικότερο στην παρούσα στιγμή και από εναν ορθόδοξο μαρξιστη (αν εισαι που νομιζω πως εισαι) μου φαινεται περιεργο που βαζεις το ιδεολογικο πρωτο, πράγμα που καταρριπτει και την ορθότητα του ''επιστημονικού'' σοσιαλισμού γενικότερα. Αν καταλαβαινουμε και τπτ απ΄την ανθρώπινη φυση ειναι πως ο ανθρωπος προκειμενου να επιβιώσει θα θυσιάσει και ηθική και ιδέες και ολα και εδώ πλέον τιθεται ξεκαθαρα θεμα επιβιωσης.
Ειμαι απαισιόδοξος το ξερω, αλλα μονο στο μικρο νοικοκυριο μας εχουμε χασει την μιλιά μας με αυτά που συμβαίνουν.
