Πάρι, εσύ δεν θεωρείς κορύφωση της κιθαριστικής μουσικής το Load; Συγγνώμη, αλλά «μη-σύνθεση» (τον θεωρώ λάθος όρο, αλλά τον υιοθετώ καθότι τον χρησιμοποίησες) δεν είναι το ΕΛ ΓΚΡΙΝΓΚΟ, αλλά κάτι αντίλ ιτ σπλεεπς (ή τελοσπάντων είναι αμφότερα εξίσου μη-συνθέσεις). Το Ελ Γκρίνγκο έχει την πάναπλη λογική στα κουπλέ που χρησιμοποιείται ήδη σε κομμάτια όπως το shellshock (Demo '81). Επίσης, μια ριφοκεντρική μουσική θα την κρίνω ως τέτοια, μια μουσική συγχορδιακή με κάποιες λίγες lead κιθάρες να χρωματίζουν θα την αντιμετωπίσω διαφορετικά.
Εδώ θίγεις πολλά ζητήματα. Δεν μπορώ να τα αναλύσω διεξοδικά ένα-ένα, γιατί θα απλώσω φλύαρα σεντόνια. Παρόλα αυτά, με μια κουβέντα, πολύ φοβάμαι ότι (εσύ) εξισώνοντας το 'αδιάφορο' με το 'απλοϊκό', ήδη έχεις απομακρυνθεί ένα βήμα από την ουσία της μουσικής αυτού του συγκροτηματος. Τέλος, θεωρώ ότι στο τελευταίο full υπήρχαν κομμάτια πολύ καλύτερα από το καινούριο (για παράδειγμα αυτό).