εδω και 4 μερες δεν μιλαω με το αφεντικο μου παρα μονο για να πουμε καλημερα, καληνυχτα και κατι σχετικο με την δουλεια αν χρειαζεται. Νιωθω απαλλαγμενος απο ενα βαρος. Το βαρος της ψυχοθεραπειας του που ημουν για ωρες καθε μερα. Μπορει να χασω την δουλεια βεβαια γιατι το κλιμα στραβωσε αλλα η ψυχοφθορα διαδικασια να ακους εναν 50αρη ελληναρα να σου λεει την ιστορια της ζωης του και πολλες φορες να επαναλαμβανεται ή να σου λεει τα προβληματα των παιδιων του, ποσες γκομενες γαμησε στην χερσονησο και τι βιδωνει ο γιος του στην ολλανδια (συνοδεια φωτογραφιων για να καταλαβεις ακριβως) ηταν πολυ μιζερια.
