ειμασταν λεει σπιτι jack the ripper και εκανε παρτακι αποχαιρετισμου που εφευγε Αγγλια. ψιλοπριβε η φαση, αλλα τον κοσμο του τον ειχε.
πιναμε πιναμε μπυρες και τρωγαμε πιτσες. το σπιτι ρετιρεδακι, πιατο ολη η Αθηνα ασουμε.
ειχε και ανοιξη και αραζαμε βεραντα, ο jack ειχε μια σιγουρια και ευδαιμονια στο γεματο "πινω Dewars" βλεμμα του.
το περιεργο ηταν οτι ολο το σπιτι (ΟΛΟ ΟΜΩΣ) ειχε παντου στοιβες απο παλια φυλλα Sport Time.
ολοι συμπεριφερονταν φυσιολογικα, μαζι και γω καθοτι παραημουν ντιρλα για να διαφωνησω με το ολο κλιμα.
σε μια φαση σηκωνομαι και λεω στον κομματιασμενο απο αλκοολ JnB:
"μαν, την κανω..εχω αργησει."
"κατσε ρε που πας νωρις ειναι, θες να σε πεταξω κοντα στο κεντρο?"
"μπα, θα το παρω με τα ποδια."
"απο Χαλανδρι ρε μαλακα?!?!?"
εκει που παω να φυγω, παιρνω παραμασχαλα και μια sport time που ειχε εμενα εξωφυλλο με κατι δηλωσεις, αλλα δεν θυμαμαι λεπτομερειες εκτος απο ενα πρασινο καρο πουκαμισο που φορουσα.
προχωραω προχωραω, μετα απο ωρα πετυχαινω το Ετησιο Αθηναικο Φεστιβαλ Τσακωνικης Πιπεριας.
κοσμος, χαμος, μπουφεδες, αλκοολια, celebrities, ανθυπο-celebrities, παπαρατσι...
απο πισω μια πολυκατοικια, μπαινω μεσα και βρισκομαι σε μια κουζινα που ειναι η Μανωλιδου με την Μπαρμπαριγου να ετοιμαζουνε κατι τεραστια ταψια με πιπεριες με τυρι τριμμενο απο πανω για ψησιμο.
Το Ευγενακι μεσ'την κοκα, εντελως φρικαρισμενο να ουρλιαζει στην Μπαρμπαριγου "μου χεις φαει την ζωη μωρη ασχετη, ποτε θα μαθεις να μαγειρευεις κτλ κτλ" και η αλλη να καθεται να ακουει σαν στραβαδι.
το Ευγενακι φευγει και ειμαι εγω να βοηθαω για την φαση την Μπαρμπαριγου που κλαιει και σιχτιριζει την καριολαρα την Μανωλιδου.
γυρναω στο fest, οπου εχει σκηνη, μπαντα και τα ρεστα.
Βγαινουνε οι Onirama και γινεται ο κακος χαμος. mosh pit, stagediving, crowdsurfing και δεν συμμαζευεται.
καπου εκει πετυχαινω την Μανωλιδου να θρασαρει με τον Αδωνι αλλα ο Αδωνις να ειναι συγκρατημενος και να χορευει κατι σαν λαμπαντα, ενω η Ευγενια αγνο θρας. να την παρακαλαει να ηρεμησει, αυτη να τον χτυπαει, "φυγε-ασε με"..
ξαφνικα πεφτει ξερη κατω με το κεφαλι και να μην δινει σημεια ζωης. η μουσικη σταματα, την επομενη στιγμη ακουγονταν ασθενοφορα και ολοι λεγανε οτι "εμεινε στο τοπο" και "τι κριμα, τοσο νεο κοριτσι".
δεν καθησα να δω παραπανω, ειχα αργησει οπως ειπα και μετα θυμαμαι να κατεβαινω σαν πουστης στις κατηφορες του Γαλατσιου αλα downhill φαση.
μετα ξυπνησα. και ειχα αργησει.
