Ποτε δε μπορουσα να κοιμηθω πανω απο 8 ωρες υπο κανονικες συνθηκες, ισα ισα που τις περισσοτερες φορες δεν κοιμαμαι πανω απο 6-7. Χθες ομως για καποιο λογο κοιμηθηκα 10, και μαλιστα χωρις να μου λειπει υπνος, χωρις αλκοολ, χωρις λογο γενικοτερα.
Η εποχη ειναι καπου αναμεσα στο 2003 και το 2005, τοτε που καιγομουν με φιλους σχεδον καθε γαμημενο βραδυ σπιτι μου και βλεπαμε ταινιες. Αραζαμε απο τις 10-11 το βραδυ, και καθως ολοι μας ρεμαλια φοιτητες τοτε, βλεπαμε ταινιες μεχρι τις 5 το πρωι, το σκηνικο κλασικο, συνηθως τρια ατομα, τα δυο επιαναν τους δυο καναπεδες οι οποιοι ειναι καθετα προς την τηλεοραση, και ο "ατυχος" (ποτε εγω φυσικα) καθοταν στην πολυθρονα, φατσα καρτα αναμεσα στους δυο καναπεδες. Επισης το τζακι στη γωνια αριστερα, ζεσταινει τη φαση, αλλα εχουμε και κουβερτουλες συνηθως, γιατι μετα τις 2 εννοειται δεν υπαρχει περιπτωση να σηκωθει κανεις να βαλει αλλο ξυλο. Κοκα κολες, πατατακια, σουβλακια, ψιψιψονια εννοειται παντα παροντα.
Και οπως λοιπον καθομαι στον ενα καναπε εγω, στον αλλον ο jacktheripper (!) και στην πολυθρονα ο commissar (!), εχουμε και δυο κοπελες στο ονειρο, οι οποιες καθονται στα ποδια μας στους καναπεδες (ποσο forever alone πια ο κομισαρ), και οι οποιες ειναι κλασικες παρουσιες ονειρου, δηλαδη δε μπορω να ξεχωρισω καποια λεπτομερεια προσωπου και δε μιλανε, δε λενε τιποτα (ινβ4 η τελεια γυναικα). Οπως λιωνουμε λοιπον και βλεπουμε ταινια που θα επρεπε να θυμαμαι ποια ειναι (ειχε σημασια στο ονειρο), αλλα δυστυχως δεν, ανοιγει η μπαλκονοπορτα (που βρισκεται στα 5 μετρα πισω μας ακριβως) βιαια, μπαινει μεσα με τη στολη του Αγιου Δημητριου ο Good Son (!), αρχιζει να φωναζει και να ουρλιαζει, τρεχει πανω κατω, κανει ενα σπριντ μεχρι μεσα τις κρεβατοκαμαρες, επιστρεφει με φορα και οπως περναει διπλα μας, βγαινει εξω στο μπαλκονι και πηδαει απο το μπαλκονι ουρλιαζοντας και με απλωμενο το χερι οπως ο Σουπερμαν. Πεφτει κατω και σκοτωνεται. Ξυπνησα γελωντας.
