Μ'αυτές ακριβώς τις σαγιονάρες με τα χελωνονιτζάκια είχε πάει μια φορά στο φροντιστήριο Αγγλικών ο φίλος μου ο Χρήστος όταν ήταν πιτσιρικάς επειδή πολύ απλά ξεχάστηκε. "Εντάξει", σκέφτηκε ο αδαής "την έκανα τη μαλακία, θα φροντίσω να ψιλοκρύβω τα πόδια μου να μη με κοροιδεύουν τα άλλα παιδάκια, κάπως θα κουτσοβγεί το δίωρο". Και μετά άνοιξε η πόρτα και μπήκε μέσα η κυρία Κατσιμάδη με το φωτογράφο, γιατί ήταν η μέρα που θα βγάζανε την αναμνηστική φωτό της χρονιάς. FHL.
on topic:
νομίζω πως αυτό που φοράω στα πόδια μου είναι κάτι σαν ενιαίο καλτσοπάπουτσο
επίσης το κεφάλι μου όντως ήταν (είναι) τόσο μεγάλο, δεν είναι φώτοσοπ λολ
