σταμάτης, σώτη τριανταφύλλου, χωμενίδης και τέτοια είναι για τα σκουπίδια.γραφή του κώλου μέσα στην αδιαφορία.ο χειμωνάς που αναφέρθηκε επίσης είναι μεγάλος μάστορας.ο εχθρός του ποιητή και οι χτίστες είναι τοπ βιβλία.έχει περίεργο στύλ βέβαια.μισό πεζογραφία, μισό ποίηση.χωρίς συγκεκριμένους ήρωες.σ αυτό το στυλ είναι και ο δημήτρης δημητριάδης.τουλάχιστον το πεθαίνω σαν χώρα που έχω διαβάσει εγώ.η μαργαρίτα καραπάνου συνίσταται επίσης.απ' αυτή έχω διαβάσει την κασσάνδρα και τον λύκο, και το "ναι".και τα δύο είναι πολύ καλά.
