Δέχομαι ότι ο εξκαλιμπερ που άμα δεν ακούς ατσάλι δεν ξέρει τι να σε κάνει υπάρχει. Αυτό που με απασχολεί είναι άμα και όταν ο πανκης αν δεν ακούς εξπλοιτιντ και δεν προφασίζεσαι κάποιας επαναστατικότητας και 'ρεαλισμού' δεν ξέρει τι να σε κάνει, και ο προγκροκας και ο τζαζ νερντ κτλ κτλ κτλ, το νόημα του αρχικού ποστ του θρεντ είναι ότι χαράζει ακόμα βαθύτερες τις γραμμές που χωρίζουν τι; μοναχικούς ανθρώπους με μονομανίες περί τέχνης; Πόση άλλη εφευριμένη, αυθαίρετη ετερότητα δηλαδή; Το ίδιο είναι όλοι αυτοί οι άνθρωποι.
Λες σε ένα σημείο 'και έναν να σώσουμε αξίζει'. Από τι να τον σώσετε, από την μοναχικότητά του με το να τον κάνετε πιο μοναχικό επειδή τώρα ξέρει ότι οι εξκαλιμπερς είναι αστείοι;
Η ειρωνεία και χλεύη για το πρόβλημα του κάθε αλλού δεν σώζει κανέναν από τίποτε, με αυτή την θέαση μένεις τελείως μόνος στο τέρμα.
