Πολύ brief απάντηση επειδή δεν έχω το χρόνο για κάτι περισσότερο at the moment. Όπως μία μπάντα δεν φτιάχνει ακριβώς μουσική για το κόσμο, αλλά μουσική για αυτή που θα ήθελε να γουστάρει ο κόσμος (και που καθόλου συμπτωματικά είναι αυτή που της αρέσει και της ίδιας) έτσι νομίζω ότι είναι μία σωστή σχέση μεταξύ οικονομίας και πολιτικής. Ένας άνθρωπος ο οποίος γνωρίζει το τι συμβαίνει στο κόσμο και πώς είναι ο κόσμος γνωρίζει επίσης και τα προβλήματα που υπάρχουν και τα πράγματα που δε δουλεύουν και θα μπορούσαν να είναι καλύτερα. Οπότε όταν έρχεται να προτείνει έναν τρόπο να λειτουργήσουν τα πράγματα δε προτείνει απλά αυτό στο οποίο έχει συνηθίσει να λειτουργεί ο λαός, προτείνει κάτι αριστερότερα, δεξιότερα. Προσπαθεί να ανακαλύψει έναν τρόπο να υπάρχει περισσότερη ευτυχία, ολοκλήρωση, δικαιοσύνη, etc. Αυτό για το επιχείρημά σου "αυτός είναι ο κόσμος, εγώ θα τον αλλάξω?" (άκου "χειραγώγηση")
Τώρα περί αποτυχίας του κομμουνισμού καλύτερα να το συζητήσεις αυτό με κάποιον από τους άλλους εδώ πέρα, εγώ ούτε τις απαραίτητες γνώσεις έχω και απόψεις αρκετά πιο μεσαίες, απλά αυτό σου τονίζω είναι η πλαστικότητα (όπως και αρχίσαμε να μιλάμε περι ρελατιβισμού) της ηθικής, της ιδεολογίας, και της ανθρώπινης κατάστασης στο κάτω κάτω.
