Postmodern Resistance

[metamelia3]

παλι, με αυστηροτητα: φουκω - η αρχαιολογια της γνωσης, φουκω - οι λεξεις και τα πραγματα. ελα διαβασμενος.

[katwrimos]

Α και όσον αφορά το γιατί οι αναλυτικοί έχουν το 80%, είναι πολύ απλο. Γιατι τα πανεπιστήμια δεν τα πληρώνει ο ντεριντά και ο φουκώ, τα πληρώνει ο σβεν και ο έρικ. Οταν λοιπόν ενας φυσικός/χημικός/οικονομολόγος/γιατρός προσπαθούν να βελτιώσουν την επιστήμη τους (για να δικιολογήσουν τα λεφτά που παίρονυν απο τον σβεν και τον έρικ) ρωτανε στο τμήμα της φιλοσοφίας "Αυτή η θεωρία είναι επιστημονική Η τσαρλατανική" και οι μεν αναλυτικοί παίρνουν θέση και σου εξηγούν τι είναι επιστήμη και τι τσαρλατανισμός και σε βοηθούν όντως να προχωρήσεις στην επιστήμη σου (ετσι ξεκίνησα εγω να ασχολούμαι με το θεμα) ενώ απο την άλλη οι ηπηρωτικοί σου λενε "νοτ ιντερεστινγκ, λετσ ντισκας για το ποσο σε τραυμάτισε η μνήμη του πούτσου του μπαμπά σου". Λοιπον ειναι ΛΟΓΙΚΟΤΑΤΟ οτι οταν θα γίνει η επόμενη αξιολόγηση του τμήματος φιλοσοφίας απο τους αντιπροσώπους του σβεν και του έρικ, οταν θα ρωτήσουν τον πρύτανη της Ιατρικής, της Φυσικής κλπ που πιστεύουν οτι πρέπει να δωσουν τα λεφτά του σβεν και του έρικ, αυτοί θα πουνε ΣΤΟΥΣ ΑΝΑΛΥΤΙΚΣ!! ΣΤΟΥΣ ΑΝΑΛΥΤΙΚΣ!! οχι γιατι είναι αναίσθητοι αλλα γιατι όντως πιστεύουν οτι είναι χρήσιμοι ευρύτερα.

[Caffrey]

(εκτος απο τα μαρξιστικά οικονομικά, εκεί δηλώνω εξπερτ και μαγκιά μου)

Κατώριμε, για να κάνεις και κανα σοβαρό ποστ, μπορείς να μου πείς τι δε δέχονται απο μάρξ σαυτά τα όρ8οντοξ εκονομικς πως τα λέτε?
Ασπούμε αυτά περι θεωρίας της αξίας. Ντου ιτ φαγκοτ.

[katwrimos]

(εκτος απο τα μαρξιστικά οικονομικά, εκεί δηλώνω εξπερτ και μαγκιά μου)

Κατώριμε, για να κάνεις και κανα σοβαρό ποστ, μπορείς να μου πείς τι δε δέχονται απο μάρξ σαυτά τα όρ8οντοξ εκονομικς πως τα λέτε?
Ασπούμε αυτά περι θεωρίας της αξίας. Ντου ιτ φαγκοτ.

outsourced στον brad deLong, καθηγητή πολιτικης οικονομίας στο berkeley;

Spoiler

While I was waiting for my panel to start at the California Democratic Party convention last weekend, I went back through Marx's Theories of Surplus Value, chapter 17, to try to figure out if anything could be rescued from it.

It seems to me that Marx has two and only two major points to make in a long, uneven, and very discursive chapter.

The first is John Stuart Mill's point: a general glut of commodities is the same thing as an excess demand for money, and that is not only possible that that is something we see—Marx is, however, strangely unwilling to credit Mill or anybody other than himself for this point.

Marx's second major point is the balanced capitalist growth at full employment is impossible. The workings of the processes of accumulation and surplus value extraction forbid it. Because capitalists extract surplus only to reinvest it and because larger capitals extract more surplus, as a boom continues consumption must fall as a share of full-employment output. Thus the investment share of output must rise. Capitalists must be not just confident that the boom that will continue, but increasingly confident as time passes that the boom will continue faster.

From this Marx deduces the conclusion that crisis must come, and will come as soon as capitalists lose confidence in their belief that the boom will continue at an increasing rate.

In this way Marx, I think, links his value theory through Mill's monetary theory to produce a crisis theory.

Or, rather, if I were the referee on Marx's chapter 17, that is what I would conclude that he really wanted to say, and that is what I would urge him to revise his chapter when I sent him his revise and resubmit. As it stands the thing is a mess.

From one perspective, this theory of Marx is is wrong: because his value theory is wrong, his deductions that balanced capitalist growth is logically impossible because if a boom is to continue must continue at an increasing rate is not sound. From another perspective Marx is right: sooner or later as capitalist accumulation proceeds there will come a negative shocks to animal spirits, and there will come a sudden excess demand for money, and there will come a crisis

What I do not understand is Marx's rejection of monetarist or Keynesian solutions. Marx says the ancient and feudal modes of production did not have crises. Why not? Because they used their surplus for crusade or war or display or elite consumption and not for accumulation, hence the surplus was recycled into demand for labor and there was never any of the interruptions of M-C-M' that we get under the capitalist mode of production when capitalists lose confidence that if they turn their M into C they will then be able to turn it back into M'. For the government to see the surplus for public betterment in a downturn would seem to be just as effective a cure for depression under the CMP as conquering Gaul is under the AMP or building a cathedral is under the FMP.

I think—I am not sure, but I think—Marx's rejection of a monetarist or Keynesian cure is based in part on the fact that Marx is like Ron Paul: he believes there's something wrong about credit. The liquidity the government creates by printing money is to Marx, I think, fake liquidity that is bound to come to a bad end. The only real liquidity for Marx gold.

Second, Mark finds it inconceivable that a government of the ruling class would tax the ruling class in order to boost the consumption spending of the public sector and the poor. Thus expansionary fiscal policy to cure or a downturn is ruled out by Marx's theory of politics.

But of course we really do not know how Marx would have closed what seem to me to be gaping logical holes in the crisis theory I can rationally reconstruct from chapter 17 of *Theories of Surplus Value8. The problem is that Marx never made his arguments tight and coherent. The problem is Marx never engaged anybody like John Stuart Mill in a debate on business cycle theory.

So arguing about what Marx's business cycle theory was is kind of like arguing what kinds of poems the Romans would have written had they been Scott's—or whether if my grandmother had wheels she would or would not be a bus

[Drumsick]

5 στους 8 ερίτες δεν κατάλαβαν το ποστ μου.

[Firestorm3]

koita ksana.

[Drumsick]

5 στους 8 ερίτες και τα 6 φεηκς του φαιερστορμ δεν κατάλαβαν το ποστ μου.

[Firestorm3]

koita ksana.

[Caffrey]

his value theory is wrong

Γιατί?

[metamelia3]

γιατι το ειπαν οι προφετσορς~!

[katwrimos]

his value theory is wrong

Γιατί?

εμ, είναι προφανές οτι το εκφράζει ως τη μία αποψη και στην επόμενη προταση παραθέτει και την αντίθετη. Στις επόμενες παραγράφους λέει τη δική του.

Α και η οικονομική θεωρία του μαρξ δεν απορίπτεται απο όλους τους οικονομολόγους, πχ αυτός εδώ και αυτός εδώ στο τελευταίο τους βιβλίο έχουν εκφραστεί υπέρ της. Και μιλάμε για νομπελίστα καθηγητή του μπερκελει και καθηγητή του Γέιλ, δηλαδή μεγάλα κεφάλια στο χώρο, όχι το φούφουτο!

Το πρόβλημα με τη θεωρία του μάρξ το γράφει ο ντεΛονγκ αλλα θα στο κάνω πιό λιανά. Ο Μαρξ πίστευε οτι όταν πληρώνεις τους προλετάριους με ενα κλάσμα της αξίας που παράγουν και το υπόλοιπο το παίρνουν οι καπιταλιστές για να το επενδύσουν σε νέα εργοστάσια που θα παράγουν νέα αγαθα, κάποια στιγμή οι προλετάριοι δεν θα μπορούν να αποροφήσουν τα αγαθά που παράγουν, οπότε οι καπιταλιστές θα δούν τα κέρδη τους να πέφτουν και ο καπιταλισμός θα βρεθεί σε κρίση. Αυτό είναι ενα ποιντ που είχε κατ αρχήν συλλάβει πρώτος ο Μιλλ, το οποίο δέχονται οι περισσότεροι οικονομολόγοι, με πρώτους πρώτους τον Κευνς και τον Μιλτον Φριντμαν.

Εκεί που έκανε λάθος ο μαρξ ήταν στο οτι η κρίση στον καπιταλισμό είναι αναπόφευκτη. Εκεί ήρθε ο Κέυνς την εποχή του κραχ και είπε οτι η κρίση μπορεί να λυθεί με το να δανειστεί το κρατος και να ξοδέψει, ετσι ωστε παρότι οι προλετάριοι δεν μπορούν να αγοράσουν τα παραγόμενα αγαθά, το κράτος μπαίνει στη μεση και χτίζει δρομους πχ, ωστε να δώσει στους εργάτες που χτίζουν το δρόμο το παραπάνω εισόδημα που χρειάζονται. Αυτό όντως ισχύει (αποδείχτηκε στην πράξη) αλλα ο Μαρξ δεν το δέχτηκε ποτέ, γιατι το να δανείζεται το κράτος σημαίνει οτι στο μέλον θα φορολογήσει και επειδή η φορολογία χτυπά περισσότερο τους πλούσιους αυτό δεν θα γίνει ποτε. Σε αυτό, ο Μαρξ αποδείχτηκε λάθος απο το 1934, γιατι τοτε ο Ρουζβελτ έκανε ακριβώς αυτό που ο Μαρξ πιστευε οτι κανένας πολιτικός σε μια καπιταλιστική χωρα δεν θα κανει: Δανείστηκε, ξόδεψε και κάλυψε τη διαφορά αυξάνοντας την φορολογία στους πλούσιους (που σε κάποια φάση εφτασαν να πληρώνουν το 90% στην ανώτατη φορολογική βαθμίδα)

Στη συνέχεια ήρθε ο Μιλτον Φριντμαν και είπε οτι αν το κράτος δανείζεται αβέρτα τοτε ναι μεν θα ξεφύγει η οικονομία απο την κρίση, αλλα ο κοσμος θα χάσει την εμπιστοσύνη του στην αξία του χρήματος και έτσι θα έρθει πληθωρισμός. Και αυτή η πρόβλεψη αποδείχτηκε σωστή στα 70ς. Είπε λοιπόν οτι είναι πιο σωστό, το κρατος να μην δανειστεί ούτε να ξοδέψει, αλλα να μειώσει τα επιτόκια ετσι ωστε ο ιδιωτικός τομέας να κάνει πιο πολλές επενδύσεις (γιατι αν το επιτοκιο είναι 10% και μια επένδυση μου δίνει 10% δεν θα την κανω, θα κρατήσω τα λευτά μου στη σιγουριά, ενώ αν τα επιτόκια πάνε στο 2% θα έχω μεγαλύτερο κίνητρο να τα ρισκάρω) και ετσι, αντι πχ το κράτος να φτιάχνει δρόμους, φτιάχνει ο ιδιοτικός τομέας πχ σιδηροδρομικές γραμμές και πληρώνοντας τους εργάτες καλύπτεται το κενό στη ζήτηση. Επίσης ο Φριντμαν είπε οτι αν τα επιτόκια πάνε στο 0 και πάλι δεν βλέπουμε προκοπή, τοτε το κράτος μπορει απλά να τυπώσει χρήμα και να το πετάξει απο ελικόπτερα στους πολίτες. Ο Μαρξ και αυτό δεν το δεχτηκε οτι θα μπορούσε να το κάνει ποτε μια καπιταλιστική κυβέρνηση γιατι ο πληθωρισμός χτυπαει τους πλούσιους δανειστές και βοηθά αυτούς που έχουν πάρει δάνεια. Αλλα και σε αυτό είχε άδικο, γιατι πχ στην τωρινή κρίση η Φεντ πέταξε απο το ελικόπτερο πάνω απο 1 τρις. Δηλαδή και εδώ αυτό που είχε πει ο Μαρξ οτι δεν θα γίνει έγινε.

Αυτός είναι ο λόγος που οι οικονομολόγοι προτιμούν τα μοντέλα του Κευνς και του Φριντμαν. Το μοντέλο του μαρξ, εχει κάποιες σωστές βάσεις αλλα κανει λάθος ως προς το ότι μια καπιταλιστική κυβέρνηση δεν μπορεί ποτε να κανει κατι που δεν συμφέρει τους πλούσιους, η πραγματικότητα έδειξε οτι μπορεί. Και επειδή αυτό που μετράει ειναι το ποσο καλά προβλέπει ενα μοντέλο, οι οικονομολόγοι χρησιμοποιούν τον Κέυνς και τον Φριντμαν, γιατι τα μοντέλα τους προβλέπουν καλύτερα την πραγματικότητα.

[Caffrey]

Το τι μπορεί να κάνει μια κυβέρνηση δεν είναι ομως μέρος της οικονομίας καθαυτής. Είναι θέμα των πολιτικών επιστημών και της κοινωνιολογίας. Είναι λογικό να απορρίπτεται μια οικονομική θεωρία για πολιτικούς λόγους, και να εξακολουθεί να αυτοπαρουσιάζεται η οικονομία ως ξεχωριστή επιστήμη απο τις παραπάνω? Με ανθρώπους που πιστεύουν οτι μπορούν να έχουν απόψεις έξω απο το χρωματιζμό οποιασδήποτε ιδεολογίας?

Τέλοσπάντων, δεν απαντάς ακριβώς αυτό που σε ρώτησα. Μιλάω για το labour theory of value το οποίο θρυλλείται οτι θεωρείται λάθος. Γιατί?

[VidnaObmana]

Κατωριμος σπουδαζεις/εχεις σπουδασει οικονομικα? Αν οχι, τι?

[asimoulis]

kala, ta rwtan auta?

[katwrimos]

Το τι μπορεί να κάνει μια κυβέρνηση δεν είναι ομως μέρος της οικονομίας καθαυτής. Είναι θέμα των πολιτικών επιστημών και της κοινωνιολογίας. Είναι λογικό να απορρίπτεται μια οικονομική θεωρία για πολιτικούς λόγους, και να εξακολουθεί να αυτοπαρουσιάζεται η οικονομία ως ξεχωριστή επιστήμη απο τις παραπάνω? Με ανθρώπους που πιστεύουν οτι μπορούν να έχουν απόψεις έξω απο το χρωματιζμό οποιασδήποτε ιδεολογίας?

Τέλοσπάντων, δεν απαντάς ακριβώς αυτό που σε ρώτησα. Μιλάω για το labour theory of value το οποίο θρυλλείται οτι θεωρείται λάθος. Γιατί?

Η οικονομία πάντα δανειζόταν στοιχεία απο τις άλλες κοινωνικές επιστήμες και τουμπαλιν. Δεν σε καταλαβαίνω, είναι σαν να λες οτι οι χημικοί δεν πρεπει να αναπροσαρμόσουν τα μοντελα τους ωστε να συμφωνούν με την κβαντομηχανική γιατι το δευτερο είναι πεδίο των φυσικών.

Η θεωρία που αναφέρεις, χρησιμοποιήται ακόμα. Αν πάρεις εναν ισολογισμο, θα δεις οτι εχει ΕΝΕΡΓΗΤΙΚΟ, ΠΑΘΗΤΙΚΟ και ΚΕΡΔΗ, δηλαδη δεν αρνήθηκε ποτέ κανεις οτι αν δεχτούμε οτι η αξία ενος αγαθού ισούται με την εργασία που απαιτείται για αυτό, ενα κομάτι της εργασίας, η υπεραξία δηλαδή γινεται ΚΕΡΔΟΣ.

Τωρα στους κύκλους των μικροοικονομικών, ο λόγος που η θεωρία είναι ντισκρέντιτεντ είναι γιατι υπάρχει μια πιό απλή θεωρία, αυτή του οριακού ωφέλους η οποία καταλήγει στις ίδιες λύσεις με λιγότερα ασάμπσιονς, οποτε με βάση το οκκαμς ρέιζορ προτιμάται. Για παράδειγμα ας πουμε οτι εγω κι εσυ ζουμε σε ενα νησί μόνοι μας και ο θεός περιγράφει την οικονομική μας ζωή με εξισώσεις. Αν θεωρήσει οτι η καρύδα μου αξίζει τα 20 λεπτα που μου πήρε για να σκαρφαλώσω στο δεντρο και να την κατεβάσω, τοτε θα μπορούσα να στην πουλήσω για 20 λεπτά εργασίας. Εσύ θα περναγες αυτά τα 20 λεπτα καθαρίζοντας τον κήπο μου. Αν όμως εσύ γουσταρες περισσότερες καρύδες αποτι εγώ να μου καθαρίζεις τον κήπο, τοτε θα επρεπε εγώ να σε βαζω να δουλέψεις περισσότερες ώρες αν εχω το συμφέρον μου στο μυαλό σου. Οπότε θα επρεπε να εισάγουμε ενα παραπάνω ασάμπψιον για το πόσες ωρες σκαρφαλώματος στην καρυδια ισουνται με μια ωρα κηπουρικής. Με βαση την θεωρία του οριακού ωφελους, αυτό το ασάμπψιον είναι άχρηστο. Απλως υποθέτουμε οτι ο καθένας μας θα θελήσει να πάρει απο τον άλλο όσες περισσότερες ώρες εργασίας χρειάζεται. Θέτουμε την πρώτη παράγωγο ίση με το 0 και ένας απο τους αγνώστους εξαφανίζεται μαγικά.

Θα μου πεις μα το ίδιο δεν είναι να συζητήσουμε και να συμφωνήσουμε το ποσες ώρες εργασιας για το αγαθό Α ισούνται με το αγαθο Β και σου λέω ναι, το αποτέλεσμα στο παράδειγμα αυτό θα ήταν το ίδιο. Αλλα στα μικροοικονομικά μοντελα με συστήματα 500 διαφορικών εξισώσεων που προσπαθούν να προβλέψουν ποσο θα είναι η ανεργία του χρόνου, το να έχεις εναν αγνωστο λιγότερο είναι μεγάλο πραμα.

Βιντνα ΝΑΙ, got a problem with that?