Όταν στη Βραζιλία (νομίζω) η κυβέρνηση αρνούταν να δώσει μισό κονδύλι για τη θεραπεία του AIDS, οι νοσούντες βγαίναν με σύριγγες στους δρόμους και βαρούσαν υγιή κόσμο για να δοθεί λίγη προσοχή στο πρόβλημα επιτέλους. Δεν είναι θέμα απόδοσης ευθύνης με λίγα λόγια, απλά δυστυχώς η κοινωνία αντιδρά αντανακλαστικά σε οτιδήποτε εκβιαστικό (είτε αυτό είναι απεργία είτε είναι σφαγή). Αυτή η πικρή αλήθεια φαίνεται καλύτερα πιστεύω και στις επιθέσεις σε Λονδίνο και Μαδρίτη στη συνέχεια.
Η Αλ-Κάιντα παραμένει πάντως μία επικίνδυνη αρχιδιά για ευνόητους λόγους, δε μπορείς να χεις 800 αραβικές χώρες να παλεύουν για το αυτονόητο (κράτος-ίσα δικαιώματα-εργασία) και να χεις 10 μαλάκες να θέλουν να σε γυρίσουν στα χαλιφάτα.
