Είχα ξεκινήσει μόλις 2α γυμνασίου, έλιωνα στο Oni (παιχνιδάρα) και με φώναξε ο πατέρας μου να δούμε όλοι μαζί αυτό που έδειχνε η τηλεόραση και δεν το πιστεύαμε. Είδαμε το 2ο αεροπλάνο λάιβ αλλά δεν καταλάβαμε αμέσως τι συνέβαινε, νομίζαμε ότι ήταν replay του 1ου. Ούτε ο παρουσιαστής δεν είπε κάτι.
Θυμάμαι ότι αηδίασα και τρόμαξα με το πόσο εύκολα αποδίδεται η συλλογική ευθύνη. Τα επόμενα χρόνια βιώσαμε τη νέα πολιτική πραγματικότητα, μία ιστορική καμπή η οποία είμαι σίγουρος ότι θα γίνει αντικείμενο γιγαντιαίων μελετών από τους ιστορικούς σε 1000 χρόνια από τώρα.
