Ένα έργο χαριτωμένο, ξεκαρδιστικό, μια αναρχική
σάτιρα. Και πίσω απ' όλ' αυτά ένας προβληματισμός
πάνω στο μυστήριο του συμπαντικού Κακού.
Αντάρτες άγγελοι κατεβαίνουν στη γη, παίρνουν
ανθρώπινη μορφή και συνωμοτούν πώς να ρίξουν από
το θρόνο του το Θεό και να βάλουν στη θέση του τον
Εωσφόρο. Μερικοί άγγελοι βλέποντας πως πάνω στη
γη τα πράγματα είναι τα ίδια και χειρότερα ξεχνούν
την απελευθέρωση των ουρανών και ρίχνονται με
ζήλο στους κοινωνικούς αγώνες.
Οι άγγελοι-ήρωες του έργου είναι όλοι τύποι ένας κι
ένας: Ο αναρχικός αρχάγγελος Ιστάρ, βομβιστής και
αντάρτης των πόλεων. Ο Ιθουριέλ, άλλος εκπεπτωκώς
αρχάγγελος που πήρε τη μορφή μιας φλογερής
κοκκινομάλλας, με τ' όνομα Ζίτα, με ιδιόμορφες
σεξουαλικές συνήθειες. Ο Σοφάρ, αρχάγγελος,
θυσαυροφύλακας τ' ουρανού, αυστηρά προσηλωμένος
στη Παλαιά Διαθήκη που στη γη γίνεται ο Εβραίος
βαρώνος Μαξ Εβερντίνγκεν, ο καπιταλίστας και
πολεμοκάπηλος. Ο καημενούλης ο Θεόφιλος που
εγκατέλειψε τον ουρανό μόνο και μόνο για τα μάτια
μιας σαντέζας. Και πόσοι ακόμα... μέχρι κι ένας
γιαπωνέζος άγγελος, άσσος τοιυ καράτε.
Όμως ο υπέρτατος αρχηγός όλων, ο πρώτος
εξεγερμένος, δεν είναι καθόλου κωμικός ήρωας.
Ο Εωσφόρος, πρόσωπο καθαρά δραματικό, δεν έχει
εδώ καμμία σχέση με τον παραδοσιακό διάβολο. Είναι
το σύμβολο της απελευθερωτικής γνώσης και της
γονιμοποιού εξέγερσης.
