Ο κόσμος λέει πολλά χαζά πράγματα όταν πρόκειται για θανατικά. Μεγαλοστομίες, συμπλέγματα, υπερβολές, βλακείες κάθε είδους, πράγμα λογικό εδώ που τα λέμε, ο θάνατος είναι το βασικά μη διαχειρίσιμο κονσεπτ για την ανθρώπινη συνείδηση. Ένα από τα πιο χαζά που συνηθίζονται είναι να συγκρίνεις θανάτους και καταστροφές που συμβαίνουν στο ίδιο χρονικό πλαίσιο. «Λέτε για την amy αλλά δεν σας είδα να λέτε τίποτα για την νορβηγία». Χαρείτε πχ τον γελοίο πασόκο Χωμενίδη σε ένα πρόσφατο που πήρε το μάτι μου.
Στο τοπικ: φθόγγον, αυτό που σου λένε είναι ότι η καλή μουσική γράφεται συνήθως απο πρεζάκια, καταθλιπτικούς, αυτοκαταστροφικούς και πειραγμένους σε αντίθεση με την κακή μουσική που γράφεται συνήθως από «απλούς καθημερινούς ανθρώπους που την παλεύουν».
