Οδηγώντας προς Ανκόνα απο Ολανδία/Σουηδία, κάπου στο Κάσσελ στις 10 το βράδυ, μου πετάγεται ελάφι. Το στουκάρω με 180 και το στελνω 50 μετρα παρακάτω. Σπάνε φώτα, ζημιες στη μηχανή, λάδια τρεχουνε, γενικώς το τιμημενο πόλο του κατώριμου γινεται αγνόριστο. Χωρίς φώτα, αναγκάζομαι να κοιμηθώ στο πίσω κάθισμα και να περιμενω το πρωί. Χανω φυσικά το πλοίο και πάνω μου δεν εχω αρκετά ευρώ για ξενοδοχείο. Ξεκινάω σχεδόν άυπνος με μισογαμημενο αυτοκίνητο για άλλες 10 ώρες οδήγησης. Δευτερη διανυκτερευση στο αυτοκίνητο, και μετά απο αναζήτηση ΑΤΜ για 3+ ωρες (μα τί διαολο, σε χρυσά νομίσματα κανουν τις συναλλαγες τους οι Ιταλοι?) βρισκω πλοίο, φυσικά χωρις καμπίνα. Φτάνω ελλάδα, στο συνεργείο μου κρατάνε το καρ για 3 μερες οι οποίες φυσικά αφαιρούνται απο τις διακοπες μου στην Κρήτη. Γκανταμιτ.
