παντως ρε γαμώτο, και δεν το λέω με την λογική της κινδυνολογίας, όλο αυτό το πράγμα εν δυνάμει μπορεί αλλάξει ολόκληρη την προσέγγιση όχι μόνο ως προς το μέσο, αλλά και προς τον ήχο της μουσικής. Φάντασου ας πούμε ένα πιτσιρίκι που μεγαλώνει σήμερα ακούγοντας μουσική αποκλειστικά από το youtube, τι αντίληψη για τις παραγωγές και τον ήχο θα έχει; Και δεν είναι η αντίληψη της παραγωγής το θέμα, αλλά οι προσδοκίες που μια τέτοια γαλούχηση θα γεννά. Σκέψου δηλαδή οι παραγωγές να αρχίσουν να φτιάχνονται με γνώμονα να ακούγονται καλα (και) στο youtube Φυσικά υπάρχει και η άλλη άποψη που λέει πως μια τόσο εύκολη πρόσβαση στη μουσική μπορεί πιο εύκολα να σου βάλει το μικρόβιο της μουσικής ακρόασης σαν συνήθεια και ίσως αφού αγαπήσεις τη φάση να μπαίνεις στη διαδικασία να αναζητήσεις και το φυσικό προιόν (cd/βινύλιο), αλλά μάλλον την πρώτη εκδοχή βλέπω ως πιο πιθανή