καλυτερο μεηντεν αλμπουμ.

[BURNIN AMBITION]

Piece of Mind
Somewhere in Time / 7th Son
TNOTB / Powerslave
Killers / Iron Maiden
κάπως έτσι

ναι αλλα το κιλλερς εχει το κιλλερς!

..του οποίου η καλύτερη έκδοση είναι



Ειδικά τo "My innocent victims are slaughtered with wrath and despise" είναι τέλειο.

εδιτ: ιν β4 λιποθυμια μορφιν με γυμνασμενο μπρους.

7th tour of a 7th tour, ε?
Κάποιοι το έχουν δει live αυτό. χεχεχ

ta megala muala sunantiountai

wraio tha htan kai ena thread gia to poso kaula htan live se kathe periodia oi maiden

nomizw h periodeia killers beast on the road kai h epomenh htan me diafora oi kaluteres. h fwnh tou bruce sthn prwth tou periodeia apla htan asullhpth. sthn killers tour htan ena sunexomeno party. pote de kataferan na perasoun sto album thn apisteuth aisthitikh tou drifter sta live. kai kala h allh periodeia eixe to tame a land re aidoia. auta

[atom_smasher]

Καριολακο σοντ επιτελους εκανες ενα ποστ αξιας. Μας εκανες ολους συνομηλικους σου να παλιμπαιδιζουμε για τον καλυτερο δισκο μειντεν. Κουφαλα.
Ον τοπικ, Το 7th son of και μια ιδιαιτερη θεση στην καρδια μου το piece of mind και fear of the dark. Οτιδηποτε μεχρι και το Χ factor ειναι πολυ ψηλα για να δω πιο ειναι ψηλοτερα (ενταξει το x factor χαμηλοτερα απ ολα τα υπολοιπα).

[rat_poison]

o καλύτερος δίσκος μέιντεν είναι το chemical wedding του dickinson

μετά 7th son

[Ford Prefect]

Λοιπόν, θα το παίξω ιστορία:

Spoiler

Οκ, με αυτό μεγαλώσαμε εμείς κλπ, αλλά το θεωρώ το πιο ώριμο συνθετικά, τέλος.

Αν εννοείς ώριμο σαν τα βερύκοκα που δεν έχουν πάρει ότι έπρεπε να πέσουν από το δέντρο και έχουν γίνει καφέ, γλυκερά νια-νια σαπίλα, ζουμερά και κολλώδη, με μύγες να τα γυροφέρνουν... τότε +1.

[Witchkiller]

νο 1 killers,2 το πρώτο.Τα υπόλοιπα,ΠΟΛΥ ΧΕΒΥ ΜΕΤΑΛ....

γαμάτος αν και θα τον έκοβα ότι θα σου άρεσε πιο πολύ το πρώτο

[Ruthless]

[αιρετική άποψη]
1. Somewhere in Time
2. Piece of Mind
3. X-Factor
[/αιρετική άποψη]

[Witchkiller]

για τα δύο πρώτα πολύ normal σε βρήσκω

[Ra Pariah]

Λοιπόν, να πω κι εγώ το μακρύ και το κοντό μου.

Καταρχάς, δυο συνήθειες της ζωής μου τις άλλαξα κυριολεκτικά μέσα σε λίγα λεπτά. Η πρώτη ήταν το γάλα στον καφέ. Μου λένε τη μια στιγμή "το γάλα στον καφέ καταστρέφει τις αντιοξειδωτικές ουσίες", και στα καπάκια το 'κοψα μαχαίρι. Ίδια φάση με το αγαπημένο Maiden. Από τον Σεπτέμβρη του 1998, οπότε άκουσα το Powerslave, μέχρι και το 2010 είχα αυτό αγαπημένο. Εξώφυλλο τελειότης και τέσσερα ανεπανάληπτα κομμάτια: Flash of the Blade (εννοείται!), Aces High (παιδική αγάπη), Back in the Village (τρομακτικό κομμάτι πραγματικά) και -φυσικά- το "Rime..". Τα υπόλοιπα μου αρέσουν από αρκετά (π.χ. "The Duellists") μέχρι ελάχιστα (π.χ. "Two Minutes..").

To 2010, λοιπόν, διαβάζω κάπου "το Powerslave είναι υπερεκτιμημένος δίσκος". Εκεί πραγματικά ήταν σαν να μου 'ρθε κεραμίδα στο κεφάλι. Για λίγα λεπτά το επεξεργάζομαι και πιο πολύ ως πρόκληση δέχομαι το λεγόμενο και σκέφτομαι "θα είχε πλάκα να βρω κάποιο νέο αγαπημένο μου Maiden".

Λοιπόν, η αναζήτηση δεν ήταν και πολύ δύσκολη, εξάλλου σχεδόν εξαρχής ήξερα που θα καταλήξω. "Piece of Mind", κύριοι!

Ξεκινάει ο δίσκος και έχεις έναν Nicko McBrain να θέλει να σου αποδείξει ότι είναι ο κατάλληλος drummer για τους Βρετανούς. Μετράει σαν δαιμονισμένος στο "Where Eagles Dare" και ο μόνος τόσο παθιασμένος drummer που θυμάμαι σε εξίσου μεγάλο συγκρότημα είναι (προφανώς) ο Hamzik στο "Fast Taker", όπου υποθέτεις ότι μετά την ηχογράφηση οι μεμβράνες των τυμπάνων θα εξαϋλώθηκαν!!

Ακολουθεί ένα μάααλλον υπερεκτιμημένο "Revelations". Συνεχίζουμε με ένα ΑΡΧΕΤΥΠΙΚΟ "Flight of Icarus" και με ένα (παραδόξως) πραγματικά όμορφο κομμάτι: το "Die with Your Boots on" έχει NWBHM τσακπινιά στη γέφυρα, πολύ στιβαρό αρχικό riff και ένα ευκολομνημόνευτο -και αρκετά κομψό- refrain. Πολύ καλύτερο, με δυο λόγια, από κάτι "Can I Play with Madness" και σία...

Νταξ, το "Trooper" το 'χω σιχαθεί πλέον και αδυνατώ να κάνω οποιαδήποτε κρίση επ' αυτού. Το "Still Life" είναι ενδιαφέρον κομμάτι και μάλλον προφητικό. Αυτή η ακουστική εισαγωγή γίνεται το κατεξοχήν σήμα κατατεθέν της μπάντας. Ωραίο κομμάτι τώρα, τί να λέμε; Ε και μέτα έρχεται μια απ' τις καλύτερες τριπλέτες στην ιστορία των Βρετανών. Πολύ απλά τα τρία τελευταία κομμάτια ορίζουν τον κλασικομεταλλικό ήχο. Τελεία.

...

Και τέλος δυο απόψεις για τις οποίες πολύ αμφιβάλλω εάν θα βρουν έστω και έναν υποστηρικτή, παρόλα αυτά οφείλω να τις επισημάνω:

1) οι Iron Maiden με τον ήχο του Kenny Powell θα ήταν το απόλυτο μεταλλικό συγκρότημα. Ποτέ δεν βάλανε ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ, ΠΑΘΙΑΣΜΕΝΟ -τίγκα ΜΑΙΤΣ'Λ- distortion στα κομμάτια τους. Αυτό με χαλάει.

2) τα προσωπικά του Dickinson τα θεωρώ τον ορισμό του "user friendly" metal. Κομματάκια για να περνάει η ώρα σε πάρτυ. Τα ακούνε όσοι δεν θέλουν πραγματικά να ασχοληθούν με το κλασικό metal, αλλά επιθυμούν παράλληλα να έχουν προς το τέλος της χρονιάς και μια άποψη για το κλασικό metal, λέγοντας συνήθως "άκουσα το Accident, και γαμώ!! Αλλά πέρα απ' αυτό δεν βρήκα κάτι που να με τρέλανε στον ήχο". Στα ΤΣΑΚΙΔΙΑ.

[BURNIN AMBITION]

poion kenny powel twn omen re?

vasika maiden ison martin birch
me ton allo ton abalo einai sa na vlepeis terminator xwris ton james cameron na skhnothetei. to apotelesma thanai to ligotero, amfilegomeno. de xerw pws sto diaolo to eixe kataferei, me auton sthn konsola, ta album twn maiden eixan mia aura, mia mageia to opoio xathike. trano paradeigma to bnw. wraio album, super, alla leipei auth h kaula re paidi mou. auth h musthriwdhs anatrixila

[Ra Pariah]

Omen-άρα φυσικά!

[atom_smasher]

Δεν μ αρεσει ετσι οπως αλλαζεις αποψη. Συνηθως καταληγεις καπου υστερα απο ωριμη και ενδελεχης σκεψη. Και οχι ετσι γιατι καποιος το ειπε. Τα προσωπικα του ντικινσον ειναι στα αυτια μου ο ορισμος του ποιοτικου εμπορικου και πολυ τα γουσταρουμε. Αυτα περι οσων θελου ν να εχουν αποψη κλπ ειναι μαλλον τραυματικες σου εμπειριες απ οταν ησουν λυκειο κλπ που σκαγαν διαφοροι αλεξιπτωτιστες. Στην δικια μας γενια ηταν οι μεταλικα του μπλακ αλμπουμ, οι αισντ ερθ και 2-3 ακομα. Μην σκας. Η αξια των δισκων παραμενει.

[namiroth]

1) οι Iron Maiden με τον ήχο του Kenny Powell θα ήταν το απόλυτο μεταλλικό συγκρότημα. Ποτέ δεν βάλανε ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ, ΠΑΘΙΑΣΜΕΝΟ -τίγκα ΜΑΙΤΣ'Λ- distortion στα κομμάτια τους. Αυτό με χαλάει.

oti to kouventiazame me witchie proxtes..

[Ra Pariah]

Ατομ, θα μπορούσα να καταλογίσω πολλά πράγματα στον Dickinson σχετικά με την προσωπική του καριέρα. Ίσως τα πούμε στο μέλλον σε κανά σχετικό thread. Προσς το παρόν ας σταθώ στο ότι στερούνταν πάθους οι συνθέσεις του. Και πάθος δεν εννοώ να ακούγεται ζορισμένος στις ψιλές του και να σκέφτεται ο ακροατής "πώω, άκου τον εδώ φαίνεται πολύ συναισθηματικά φορτισμένος".

Ανεξαρτήτως του πόσο πουλάει ένας δίσκος (απαντώ σε αυτά που είπες περί "ποιοτικού εμπορικού"), εγώ έχω κάποιες σταθερές απαιτήσεις από συτό που ακούω. Και οι Twisted Sister μια χαρά πουλάγαν, αλλά δεν παύει να θες να σηκώσεις τη γροθιά ψηλά και να γκαρίξεις τους στίχους. Με μια κουβέντα, ο Dickinson μου φαίνεται αμέταλλος σε σύγκριση με τα υπόλοιπα "ποιοτικά εμπορικά".

@ Namiroth: χαίρομαι που συμφωνώ επιτέλους και σε κάτι με τον Κώστα, επειδή όλο κόντρα του πάω τελευταία και θα νομίζει ότι το κάνω επίτηδες!

[VirusXI]

1) οι Iron Maiden με τον ήχο του Kenny Powell θα ήταν το απόλυτο μεταλλικό συγκρότημα. Ποτέ δεν βάλανε ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ, ΠΑΘΙΑΣΜΕΝΟ -τίγκα ΜΑΙΤΣ'Λ- distortion στα κομμάτια τους. Αυτό με χαλάει.

oti to kouventiazame me witchie proxtes..

αυτό μου θυμίζει τον Χ πιτσιρικά που πρωτοπιάνει στα χέρια του μια κιθάρα και προσπαθεί να βγάλει τον ήχο 2 εξάχορδων + μπάσου + mastering (στα ψ υπερστούντιοζ) με ένα μονάχα metal zone τσιτάρωντας τα πάντα (guilty). βέβαια, για να αυτοαναιρεθώ, κι οι Maiden ήταν πιο παραμορφωμένοι απ'τις δικές τους επιρροές =)


Καλύτερο metal album ever: Seventh Son Of A Seventh Son.
Στο peak της δημιουργικότητας, με το καλύτερο concept, με τη καλύτερη περιοδεία ever, με το καλύτερο setlist, με τα καλύτερα σκηνικά, με με με.
Αλλά επειδή το καλύτερο heavy metal album ever είναι το Piece Of Mind, έρχονται στην ισοβαθμία.

Spoiler

Πάντως, ωραία όλα αυτά αλλά, αν θέλετε να απομυθοποιήσετε ό,τι φανταζόσασταν μικροί (ή ακόμα κάποιοι, αρκετοί) για τους Maiden ή οποιαδήποτε άλλη μπάντα τέτοιου βεληνεκούς, ή και μικρότερου, μπείτε στο site του Derek Riggs και απλά διαβάστε τα σχόλια του σε κάθε εξώφυλλο.

[Mitsmann]

Ξαναβαλε γαλα στον καφε.