Οντόπικ καιγώ, έχω ένα ηλίθιο ψυχολογικό που με αποτρέπει από το να ρίχνω/τρώω ξύλο : επειδή είμαι ατσούμπαλος σαν άνθρωπος, φοβάμαι μη ρίξω καμιά ξεκάρφωτη σε κάποιον και του προκαλέσω ζημιά (σπασμένο δόντι/μύτη κτλ). Και δε το εννοώ με την Τσακ Νόρρις έννοια, ότι γαμάω και δέρνω ή κάτι τέτοιο, ακόμα και σε περιπτώσεις που εγώ θα ήμουν ξεκάθαρα το θύμα, θα το σκεφτόμουν σίγουρα αυτό.
Όταν κάποια απέκτησα αυτοσυνείδηση είχα ακριβώς το ίδιο αν σε βοηθάει.
Ε τότε ΘΑ ΣΕ ΓΑΜΗΣΩ.
I went down into the valley to pray.
I got drunk and I stayed all day.