ότι είπε ο Mike για Floyd
Brotherhood Without Banners
Πάντως το Learning To Fly παρολο που εμπορικό/χιτακι/πιασάρικο/τσίζυ/εμτιβί/ό,τι άλλο ειναι ασματάρα κ απ τα περισότερο αγαπημενα μου πριτς φλουντ.
οντόπιξ δεν μου ρχεται κ τπτ, hawkwind me S4 ίσως, δυο κομματια Sabbath sto reunion, το τελευταιο Wire και Johnny Cash.
bauhaus , stooges, kati misfits και Social Distortion και άλλα πάνκικα, Fuzztones κ.α είναι το αντιθετο παντως.
Κανονικα μπαντες στα γεραματα.
"I am Ubik. Before the universe was, I am. I made the suns. I made the worlds. I created the lives and the places they inhabit; I move them here, I put them there. They go as I say, then do as I tell them. I am the word and my name is never spoken, the name which no one knows. I am called Ubik, but that is not my name. I am. I shall always be."
www.monolith.gr
Ο πρώτος δίσκος της επανασύνδεσης τους,ήταν (μαζί με τον πρώτο τους) και ο καλύτερος τους.Απλα απίστευτος.Πέρασε και δεν ακούμπησε όμως.
Οι 2 πρώτοι δίσκοι της επανασυνδεσης σταθηκαν στο υψος του victim in pain.Το πρώτο είχε μία απήχηση λόγω της γνωστής σούπας,αλλά ο δεύτερος είναι από τους καλύτερους στην καριέρα τους.
Οι Cro mags μετα το κορυφαίο πρωτο lp,κινηθηκαν στην μετριότητα---εως απόλυτη βαρεμάρα.Ο τελευταίος τους δίσκος όμως ήταν εξαιρετικός.Εννοειται πήγε άπατος...
Barry Prudom-He's Public Enemy No1.
σορι τωρα το ειδα
http://i41.tinypic.com/11rroe1.jpg
Last edited by menumission; 24-03-2012 at 22:02.
το 2005 που βγήκε είχε την τιμή να παίξει 2-3 φορές, και αυτό ήταν το τέρμα. Στο αφησάκι μέσα είχε και το nick name που χρησιμοποιούσα τότενες (ήταν άλμπουμ που είχαν χρηματοδοτήσει σαπορτερς). ... γενικά ενώ οι EN είναι παιδική μου αρρώστια μέχρι το Haus Der Luge , μετά τα μονοπάτια του Σενιορ Μπλιξα ακροβατούσαν ανάμεσα στους Einsturzende Neubauten στο τι πραγματικά έπρεπε να είχε βγάλει ο Nick Cave με τους Bad Seeds , και στα "μπλιμπλίκια" της εποχής. Σε σχέση με τα της εκείνης εποχής όμως θυμάμαι ήταν όντως πολύ καλό
Αλέξη, Αλέξη! Τελείωνε , ΞΕΚΌΛΛΑ
Έχω να πω δυο-τρία πράγματα:
1) Το Louder δεν γράφηκε από μπάντα στα γεράματα, διότι αφενός μεν οι Manowar είναι αγέραστοι, αφετέρου δε τα μέλη της μπάντας το '96 ήταν λίγο πολύ σαραντάρηδες, όχι_και_τόσο_μεγάλοι_πια.
2) Με το ποστ συμφωνώ 100%. Τον δίσκο αυτόν τον θάβεις μονάχα αν δεν τον έχεις ακούσει. Είναι ο ορισμός του λιτού heavy metal που εκτινάσσεται από τις ερμηνείες (και κυρίως τις φωνητικές ερμηνείες).
3) Ο λόγος για τον οποίο ο δίσκος πέρασε στα αζήτητα έχει να κάνει και με τη στάση των δημοσιογράφων, οι οποίοι παραδοσιακά είχαν στην μπούκα την μπάντα. Θυμίζω την ανταπόκριση του Σακελλαρίου στο ελληνικό Κέρανγκ όπου έκραζε εμφάνιση Manowar στο Αγκάθι και ουσιαστικά επικεντρωνόταν στο ότι "έχασα το ανθυπο-Suicidal Tendencies βουλγάρικο support και ο dj έπαιζε επιλογές από Skyclad και Blind Guardian στα ντεξ και_τι_ωραία_που_πέρασα_ακούγοντάς_τες!". Το δε Hammer έκλεινε την ανταπόκριση για την ίδια εμφάνιση με τα λόγια:
«Το heavy metal δεν τους χρειάζεται. Μπορούν να μαραζώσουν και να πεθάνουν, γιατί πλέον μόνο ΖΗΜΙΑ κάνουν».
4) Στο επιχείρημα «το Louder δεν έχει ούτε Guyana ούτε Dark Avenger μέσα», πρέπει να σκεφτείς γενικότερα ότι η μπάντα είχε αλλάξει τον ήχο της από το '87 σχεδόν, όπως κι οι Maiden (ξεκάθαρα) από το '95 κι οι Metallica το '91. Αν δέχεσαι την αλλαγή στα μεγάλα εμπορικά ονόματα, δεν μπορείς να απαιτείς να ακούσεις Purgatory/Flash of the Blade στο Virtual ΧΙ. Το Louder Than Hell πρέπει να κριθεί γι' αυτό που είναι. Ως ένας heavy metal δίσκος, δηλαδή. Καλώς ή κακώς δεν έχει επικές συνθέσεις μέσα του. Όπως το Load κρίνεται επανειλημμένως ως κιθαριστικός δίσκος που αποτίνει φόρο τιμής στα 70'ς και το Brave New World ως ένας δίσκος με απλωτές μισοεπικές συνθέσεις. Ε αυτό το πράγμα δεν το κάνουν οι ακροατές για το Louder, αλλά περιμένουν να ακούσουν εκεί μέσα το νέο Secret of Steel.
ALL YOU THE TRUTHFUL SPRATTLE WITH ME,
LET'S SWEEP THE FALSE ONES AWAY!