Φθόγγε, προφανώς και αναφέρθηκα στο Requiem με το κοσμητικό "σίχαμα". Κανέναν στο φόρο δεν θα τον έλεγα "σίχαμα", πολλώ δε μάλλον εσένα και τον Dopefiend. Αν σου φαίνεται και τώρα η διατύπωση προκλητική, τότε οφείλω να σου ζητήσω μια συγγνώμη.
Από 'κεί και πέρα, το "True Grit" είναι ένα τυπικό western το οποίο έχει έναν αλλόκοτο χαρακτήρα (εν προκειμένω το κοριτσάκι). Ίδια φάση ήταν και το "THE SCALPHUNTERS" με τον Burt Lancaster. Εκεί υπήρχε ένας μαυρούλης αιχμάλωτος και συνέβαιναν όλο απρόοπτα και ήταν γενικά μισό βήμα μακριά από την κωμωδία. Παρομοίως και στο "True Grit" βρήκα πολλά κωμικά στοιχεία. Γενικότερα, το humour είναι ένα αναπόσπαστο μέρος του western. Μόνο το πρόσφατο western με τον Brad Pit που υποδυόταν τον Τζέσε Τζαίημς ήταν απόλυτα σοβαρό.
Από 'κεί και πέρα είναι θέμα γούστου.. Για τους λάτρεις του είδους η πρώτη σκηνή στο δικαστήριο, επί παραδείγματι, νομίζω ότι θα είπε πολλά. Γενικότερα, ο Τζεφ Μπρίτζες ήταν σαρωτικός.
Νίκο, η Yuma δεν μου άρεσε.
Γιάννη, το παράδειγμά σου για τους Arcturus κρίνεται επιτυχημένο!Δεν βρίσκω κάτι να αντιπαραθέσω..
Απλώς τονίζω ότι αυτή η μιμητική/remake-φάση διάσταση των Κοέν εμένα μου αρέσει πολύ. Δηλαδή και το Ladykillers το είχα καταγουστάρει (btw, ποτέ μην δείτε το πρωτότυπο
