http://punkfromthegutters.blogspot.com/

[Witchkiller]

ναι αλλά basic riffing (το οποίο δενείναι κακό βέβαια, πάνω στο basic riffing έχουν γραφτεί οι περισσότεροι ύμνοι). άλλο speed of sound και άλλο black friday. Φαντάζομαι, μιας και παίζεις μουσική ,την ελαφρώς χαόδη διαφορά σε τεχνική να την καταλαβαίνεις.

το killing κανονικά πρέπει να ποσταριστεί στο τρας μεταλ θρεντ.

χουμορίστα

[Ford Prefect]

Άμα είναι να βάζεις γυναικείες φωνές ΧΕΒΥ ΜΕΤΑΛ δεν θα μου βάζεις Blacklace. Γιατί υπάρχουν και κάποια λαρύγγια που γελάνε:

[Witchkiller]

Άμα είναι να βάζεις γυναικείες φωνές ΧΕΒΥ ΜΕΤΑΛ δεν θα μου βάζεις Blacklace. Γιατί υπάρχουν και κάποια λαρύγγια που γελάνε:

μιλάμε για μπάντες με γυναικείες φωνές αλλά ΚΑΙ πιο τεχνικές από megadeth

[Ford Prefect]

Ναι, αλλά νομίζω τελείωσε η παραμύθα ότι υπάρχει κάτι τέτοιο. Και σχολίασε για την φωνή που ξεκωλιάζει. Δηλαδή αν η Μπλακλέις ξεκωλιάζει, η Λέδερ ή η Γιούτα τι ακριβώς κάνουν (στην Μπλακλέις);

[Witchkiller]

Ναι, αλλά νομίζω τελείωσε η παραμύθα ότι υπάρχει κάτι τέτοιο. Και σχολίασε για την φωνή που ξεκωλιάζει. Δηλαδή αν η Μπλακλέις ξεκωλιάζει, η Λέδερ ή η Γιούτα τι ακριβώς κάνουν (στην Μπλακλέις);

εγώτο ξέρω ότι δεν υπάρχει κάτι τέτοιο αλλά έχει πλάκα να συνεχήζεται η κουβέντα.....................

[Ra Pariah]

Ford, αγόρι μου, μείνε σε αυτά τα δύο... Chastain και Zed Yago. Αυτά θα συναντήσεις στο Χάμερ, εξάλλου... Δεν θα χρειαστείς κανένα άλλο...

Το κομμάτι που μου πες, Witchie, έχει ωραία solos από τον Poland. Τα ρυθμικά του είναι κλασικά θρασορυθμικά. Τα 'χουμε ακούσει και από Deadly Blessing, Intruder, Visitor και καμιά εκατοστή ακόμη μπάντες... Γενικότερα, από τη στιγμή που υπάρχουν Helstar και βγαίνουν και παίζουν κάπως έτσι, ας μην ματαιοπονούμε και μιλάμε για την τεχνική των Megadeth.

Τέλος, περιττό να πω ότι το Blacklace είναι ένα ΑΡΤΙΟΤΑΤΟ κομμάτι το οποίο λίγοι κιθαρίστες τη σημερινή εποχή θα το απέδιδαν έτσι όπως το ακούτε.

[Witchkiller]

Το κομμάτι που μου πες, Witchie, έχει ωραία solos από τον Poland. Τα ρυθμικά του είναι κλασικά θρασορυθμικά. Τα 'χουμε ακούσει και από Deadly Blessing, Intruder, Visitor και καμιά εκατοστή ακόμη μπάντες... Γενικότερα, από τη στιγμή που υπάρχουν Helstar και βγαίνουν και παίζουν κάπως έτσι, ας μην ματαιοπονούμε και μιλάμε για την τεχνική των Megadeth.

Τέλος, περιττό να πω ότι το Blacklace είναι ένα ΑΡΤΙΟΤΑΤΟ κομμάτι το οποίο λίγοι κιθαρίστες τη σημερινή εποχή θα το απέδιδαν έτσι όπως το ακούτε.

το κομμάτι των blacklace που πόσταρες είναι τεχνικά άρτιο αν εννοείς ότι παίζεται σωστά. όμως δεν είναι πιο τεχνικό από το black friday (δες την ταμπλατούρα του στο net, υπάρχει). Tώρα μιας και ανέφερες helstar στην κουβέντα α)δεν θυμάμαι να είχαν γυναίκα τραγουδήστρια β)αν είναι να συγκρίνουμε σε θέμα τεχνικής τις δύο μπάντες η πιο τεχνική στιγμή των helstar είναι σίγουρα το nosferatu και η πιο τεχνική των megadeth το rust in piece (σε επίπεδο δίσκων) και ,ναι Μάριε, σε θέμα δυσκολίας το nosferatu υπολοίπεται ,sorry αλλά τα χέρια μου αυτό μου λένε

edit: καλά το να συγκίνουμε τους προηγούμενους δίσκους των δύο συγκροτημάτων σε θέμα εκτελεστικής δυσκολίας είναι ανούσιο ,την διαφορά είναι ΤΕΡΑΣΤΙΑ υπέρ των megadeth

[Ra Pariah]

Κώστα, εγώ είπα ότι ακόμα και στον female-fronted ήχο θα βρεις μια χαρά αρκούντως τεχνικά γαμηστερά κομμάτια, συγκεκριμένα μίλησα για "power metal υψηλών οκτανίων". Δεν ξέρω αν ο Blacklace έχει τα solos του Poland, αλλά είναι και το τελευταίο πράγμα που με ενδιαφέρει, εδώ που τα λέμε... Για την ιστορία, ο αγαπημένος σου Mustaine έχει πει ότι ελάχιστοι μπορούν να τραγουδήσουν και να παίξουν το she-wolf live.

Ε, ΡΟΦΛ!

Κάποιοι το 'χουν εξελίξει λιγάκι το θέμα. Α, και το πιο σημαντικό τραγουδάνε, δεν νιαουρίζουν.

Spoiler

inb4: ο Ihsahn γκαρίζει μόνο και παίζει όλη την ώρα tremolo picking.


Τέλος, πολύ απλά τους Helstar τους θεωρώ από τα πολύ top notch πράγματα στην κιθάρα. Και μεταξύ μας δεν νομίζω να έχεις τις ταχύτητες και την ευκρίνεια του "Tyrranicide". Δηλαδή κανένας στο φόρουμ δεν τις έχει.

Συμπέρασμα: οι Μεγαδεθ έχουν τεχνικά σόλο και αρκετά απιτητικά ριφ σε κάποια κομμάτια. Κλασικά όμως ο εγωμανής μαλάκας αρχηγός τους παινεύτηκε για την τεχνική του και την ικανότητά του να παίζει αυτά τα φοβερά ριφ και να νιαουρίζει από πάνω. Τύφλα να 'χει ο μακαρίτης ο Gary Moore δηλαδή ή ο Chris De Garmo.

[Ra Pariah]

Και επίτρεψέ μου και κάτι άλλο: όλες αυτές οι κομπορρημοσύνες πατάνε ακριβώς στο γεγονός ότι όλος αυτός ο αντεργκράου μεταλλικός πλούτος βρίσκεται στην αφάνεια της αφάνειας. Δηλαδή, οκ συγκρινόμενο με τους Twisted Sister το "Rust in Peace" είναι το απόλυτο shredding album. Να διαιωνίζεται η καραμέλα και να 'χουμε να την λέμε... Ποιός θα θυμηθεί εξάλλου ότι κάποτε στην ίδια χώρα υπήρχαν και κάποιοι Cacophony ξέρω 'γώ; Κανείς... Όλοι θα μιλάνε για το "Tornado of Souls" και κανείς για το "Speed Metal Symphny". Έτσι είναι η ζωή.

ΥΓ: Δεν αναφέρομαι σε σένα προσωπικά, Witchie, επειδή ξέρω πολύ καλά ότι οι Cacophony σου αρέσουν.

[Ford Prefect]

Ford, αγόρι μου, μείνε σε αυτά τα δύο... Chastain και Zed Yago. Αυτά θα συναντήσεις στο Χάμερ, εξάλλου... Δεν θα χρειαστείς κανένα άλλο...

Μετά δεν ξέρεις πού βλέπουμε τους μεταλοπατέρες! Είσαι τεράστιος λέμε!

Στα σοβαρά, όταν μου λες για φωνή που ξεκωλιάζει και μου βάζεις μια αδιάφορη, άνευρη και άψυχη (όχι, υπερασπίσου την ως προς αυτά τα τρία, θέλω να δω τι θα πεις) και μου την μοστράρεις και ως ξεκώλιασμα, ε, χρειάζεται κάποιος να σου πει, ότι χέβυ μέταλ και γυναικεία φωνή έχει κάποια στάνταρντς. Έναν πήχη.

Δεν ξέρω αν στεναχωρέθηκες που βρήκα απλώς συμπαθητικούς τους blacklace, αν γενικά φόρτωσες με όλη την προηγούμενη συζήτηση ή τι, πάντως η αντίδραση σου είναι ενός κομπλεξικού μεταλοπατέρα, και στο λέω μπας και καταλάβεις τι συζητάγαμε πριν. Λοιπόν, όχι, δεν έχω μείνει στον Chastain (τρεις δίσκους μάξιμουμ και αυτούς πιο πολύ για νοσταλγία) και τους Zed Yago (μπαντάρα με αρχιδάρες) αλλά δεν έχω πάει και πολύ παρακάτω γιατί δεν με ενδιαφέρει να πάω πολύ παρακάτω. Πιο κάτω αρχίζει ο πάτος. Εκτιμώ πολύ την μπηχτή σου και το ειρωνικό θαμπζαπ. Είμαι ο χαμεροπρόβατος που ξέρει μόνο τους Zed Yago και τον Chastain και τολμάω να πω μέτριους τους Blacklace!

Από γυναικείες φωνές δεν θα χρειαστώ την πιπίτσα των Blacklace. Όλα τα λεφτά στο κομμάτι ήταν ο κιθαρίστας και μέχρι εκεί. Γενικά, χρειάζομαι το καλύτερο, την αφρόκρεμα (και θέλω να μου πεις εσύ υπεύθυνα τώρα ότι η Jutta και η Leather ΔΕΝ είναι η αφρόκρεμα) όταν δεν μιλάμε για το αγαπημένο μου είδος. Στο thrash θα πορωθώ πολύ περισσότερο από τον μέσο ακροατή (που σέβεται τα αυτιά του) και με SDI, Meliah Rage, Assassin, Viking και τέτοια (δηλαδή θρας μετριότητες) γιατί είμαι τέτοιος και γουστάρω και στα αρχίδια μου.

Εσύ είσαι ο μεταλοπατέρας που γράφεις τέτοιες μπούρδες όπως ότι έχεις ακούσει τα θρασορυθμικά των Megadeth στους Deadly Blessing (πολύ ωραία μπάντα, 1988 ε; Μάντεψε τις επιρροές τους), στους Intruder (μια συμπαθέστατη μπάντα που είναι σαφώς κατώτερη των Heathen π.χ. και γενικά δεν έκανε τίποτα χωρίς να της φταίει κανείς, αντιθέτως με τους Heathen που γαμάνε) και οι Visitor (τους οποίους δεν ξέρω καθόλου αλλά κόβω το πουλί μου ότι δεν είναι ούτε μια αρχιδότριχα του Mustaine - θα χαρώ να μου τους μάθεις και να διαψευστώ.)

Αν γενικά δεν μπορείς να συνειδητοποιήσεις το εκτόπισμα κάποιων δίσκων και συγκροτημάτων και νομίζεις ότι κάθε underground μετριότητα (σύμφωνα με αυτά που γράφεις τα λέω, στο θρας κάτι σκαμπάζω γενικά) που γενικά έχει προσκυνήσει και λιώσει τους Megadeth σε σημείο που δεν το αντιλαμβάνεσαι καθόλου, τότε ναι, όχι μόνο είσαι μεταλοπατέρας, είσαι μεταλοπατέρας που πετάει άπειρες κοτσάνες, ακριβώς όπως κάποιοι δημοσιογράφοι που φτύνεις.

Αυτό το βασίζω στα σχόλια σου για τα ωραία σόλο του Πόλαντ και τα κλασικά θρασορυθμικά που τα έχουμε ακούσει και από τις μπάντες 1987 και πέρα. Δηλαδή δύο δίσκους μετά των Megadeth που κόπιαρε όλη η σκηνή, τρεις των Μετάλικα (παρομοίως), χωρίς να αναφέρω Φλότσαμ ας πούμε του 1986. Ξέρεις, πριν από αυτούς και κάποιους άλλους που δικαιούνται να μπαίνουν στην ίδια πρόταση, διότι προηγουμένως δεν υπήρχε "κλασικό" θρασορυθμικό.

Γενικά, Ρα, αλήθεια σου λέω, μου είσαι πολύ συμπαθής γιατί μου αρέσει να βλέπω άτομα στην γκοσμάρα τους και να χαίρονται την μουσική που ακούνε, να είναι καλώς εννοούμενα γραφικοί, όπως είμαι εγώ γραφικός στην λατρεία μου των Tankard (που είναι μια μέτρια θρας μπάντα σε σχέση με τους γίγαντες). Αυτό που με ενοχλεί όμως είναι ότι την καύλα του ψαξίματος που έχεις, όταν βρίσκεις μπάντες που σου αρέσουν που πρέπει να τις συγκρίνεις με μεγέθη ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΣΥΓΚΡΙΣΙΜΑ. Τελεία. Δηλαδή η καύλα του underground σε κουφαίνει; Δεν το καταλαβαίνω πραγματικά. Μοστράρεις μπάντες που είναι καταφανέστατα πολύ μετριότερες από ΑΡΚΕΤΕΣ μπάντες και δεν λέω, ΓΑΜΩ. Αλλά όχι να τις βγάλουμε και ΚΑΛΥΤΕΡΕΣ ρε πούστη. Δεν γίνεται.

Δηλαδή αγόρι μου καλό, δεν γίνεται να μου απαντάς ότι είμαι Χαμεροκάτι και να μου πουλάς ειρωνεία της κωλάρας όταν σου λέω για την Jutta και την Leather σε σχέση με μια ανύπαρκτη τραγουδίστρια. Δεν γίνεται να κάνεις μάθημα στον Witchie (δεν μιλάω για το ύφος και την κουβέντα, δικαίωμά σας, για το επιχείρημα λέω) και να του λες κατά των Megadeth και να φέρνεις επιχείρημα τους Helstar (που πάλι καλά, το Nosferatu όντως είναι από τους ελάχιστους δίσκους που μπορούν να κοιτάξουν κατάματα το Rust) που βγάλανε τέτοιους δίσκους γιατί ο Κόρμπιν ήταν θρασοσπιντάκιας ριφατζής (που προφανώς έχει επηρεαστεί ΚΑΙ αυτός από Mustaine). Και να αναφέρεις (και να μην ντρέπεσαι) τους Deadly Blessing και τους Intruder(!!!) και ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ να μου πουλάς αφ'υψηλού ειρωνεία. Είναι απίστευτο ρε δικέ μου, πώς να το κάνουμε;

----

Μινμιν, τελικά δεν θα επεκταθώ στο κείμενό σου. Απλώς να σου πω ότι "αντίπαλο δέος" δεν εννοούσα το Ποπ και Ροκ, αλλά το Metal Invader, που ήρθε χρόνια μετά. Δεν έχεις άδικο σε αυτά που λες, αλλά το Χάμερ έχει δικαιολογία, ήταν περιοδικό εξειδικευμένης ύλης (ΧΕΒΥ ΜΕΤΑΛ), δεν συγκρίνεται με το Ποπ και Ροκ. Και δεν ήταν ποτέ σταθερή η ποιότητα του Χάμερ. Με Κουτουβό ήταν φυλλάδα στα όρια μεταξύ φανζίν και απατεωνιάς, επί Πρασούλα ήταν φανζίν και πάλι καλά να λέγαμε, επί Τσουρινάκη έγινε περιοδικό (ως προς το layout) κ.ο.κ. Ο χειρότερός μου αρχισυντάκτης ήταν ο Φλωράκης btw. Σοβαροφάνεια και μπλακ μέταλ ιντέλιτζεντ αλά Νταολόθ με τοπ είδη γιουροπάουερ και γιουρομπλακ, μαζί. Δεν μου άρεσε και δεν έπειθε.

Προφανώς οι μεταλάδες είναι γενικά κλειστόμυαλοι. Δεν περίμενα αποδείξεις. Σου είπα "Ανακαλύψαμε την Αμερική" για την εμπάθεια των μεταλάδων (των περισσότερων χαμεροσυντακτών συμπεριλαμβανομένων) για άλλα είδη. Ε. Ναι. Για μέταλ περιοδικό παραμένει αξιοπρεπές. Αυτά και σταματάω την επαίσχυντη σταυροφορική υπεράσπιση του Μέταλ Χάμερ.

[Ford Prefect]

Και επίτρεψέ μου και κάτι άλλο: όλες αυτές οι κομπορρημοσύνες πατάνε ακριβώς στο γεγονός ότι όλος αυτός ο αντεργκράου μεταλλικός πλούτος βρίσκεται στην αφάνεια της αφάνειας. Δηλαδή, οκ συγκρινόμενο με τους Twisted Sister το "Rust in Peace" είναι το απόλυτο shredding album. Να διαιωνίζεται η καραμέλα και να 'χουμε να την λέμε... Ποιός θα θυμηθεί εξάλλου ότι κάποτε στην ίδια χώρα υπήρχαν και κάποιοι Cacophony ξέρω 'γώ; Κανείς... Όλοι θα μιλάνε για το "Tornado of Souls" και κανείς για το "Speed Metal Symphny". Έτσι είναι η ζωή.

ΥΓ: Δεν αναφέρομαι σε σένα προσωπικά, Witchie, επειδή ξέρω πολύ καλά ότι οι Cacophony σου αρέσουν.

Και μιας και το είδα και αυτό... Πρώτον, το Tornado of Souls λογικότατα είναι κομμάτι που αρέσει σε πολύ περισσότερο κόσμο από ένα shredding instrumental νεοκλάσικ των εννιάμισι λεπτών και δεύτερον, ε, όσοι αγοράζουν Χάμερ το έχουν σε CD. Το συγκεκριμένο κομμάτι. Για δες ρε.

Αλλά το ζήτημα είναι πραγματικά ρε, πιστεύεις ότι είναι *αδικία* που πούλησε ο Mustaine πιο πολύ από τους Cacophony;;; Σε ποιον πλανήτη ζεις;
Κιθαρίστα που ασχολείται με την τεχνική και δεν ξέρει τους Friedman και Becker εγώ δεν έχω γνωρίσει ακόμα. Εσύ;

[Witchkiller]

Τέλος, πολύ απλά τους Helstar τους θεωρώ από τα πολύ top notch πράγματα στην κιθάρα. Και μεταξύ μας δεν νομίζω να έχεις τις ταχύτητες και την ευκρίνεια του "Tyrranicide". Δηλαδή κανένας στο φόρουμ δεν τις έχει.

Συμπέρασμα: οι Μεγαδεθ έχουν τεχνικά σόλο και αρκετά απιτητικά ριφ σε κάποια κομμάτια. Κλασικά όμως ο εγωμανής μαλάκας αρχηγός τους παινεύτηκε για την τεχνική του και την ικανότητά του να παίζει αυτά τα φοβερά ριφ και να νιαουρίζει από πάνω. Τύφλα να 'χει ο μακαρίτης ο Gary Moore δηλαδή ή ο Chris De Garmo.

Μάριε ,ρε φίλε χωρίς να θέλω να στο παίξω παιχτούρα (είμαι ξυλοκόπος και το εννοώ) το tyrinicide δεν είναι κάτι τόσο απαιτητικό (μιλάω για τα ρυθμικά ,το intro lead δεν το έχω). Sorry κιόλας αλλά δεν είναι ούτε τόσο τεχνικά αναιβασμένο όσο το Motormount (το οποίο motormount δεν είναι τόσο εύκολο όσο ακούγεται). Μάλλον όταν βρεθούμε και κάτσει να έχουμε κιθάρες θα πρέπει να σου δείξω δυό - τρία πράματα (εντελώς καλοπροαίρετα και φιλακά έτσι ,επαναλαμβάνω δεν είμαι καλός κιθαρίστας και το εννοώ).

Περί νιαουρίσματος κλάιν μάιν ,εγώ για τεχνική μίλησα. Οι Twisted Sister μου αρέσουν πιο πολύ από τους Megadeth μιας και είναι από τις λίγες μπάντες που ορίζουν το metal που γουστάρω αλλά οι 'Deth είναι η αγαπημένη μου αμερικάνικη Thrash/speed μπάντα. Τώρα αν εσύ ακούς πιο δύσκολα riffs στο tyranicide από το Poison was The Cure τότε Μάριε δεν έχω καμία όρεξη ρε φίλε να σε πίσω ότι το γιαούρτι είναι άσπρο και όχι μοβ

[warlord mkII]

Στο παρακάτω τραγουδά γυναίκα με φωνή που μοιάζει πάρα πολύ στη γιούτα και την λεδερ:



μάντεψε φορντ πόσες αναφορές γι αυτη τη μπάντα θα βρεις στο αξιοπρεπες χεβυ μεταλ περιοδικο μεταλ χαμερ...
ναι, σωστα μαντεψες..... 0!
γιατί 0? την ίδια μουσική δεν παίζουν με τους γιαγκο (τους λατρευω)? Για πιον λόγο?
να σου πω εγω τους λογους: 1. δεν βγαινει ψωμι απο τους μαλτιζ, 2. δεν τους ξερουν καν (προφανώς ακολουθούν τη δικιά σου τακτική -ή μήπως το πολύ αμάσιτο διάβασμα σε έκανε σαν αυτούς? προβληματίσου μπας και καραλαβεις τί εννοώ περί αιτίων και αποτελεσμάτων, δεν είσαι 15 να στο κάνω πιο νιανιά - των 3-4 καλών δίσκων της αφρόκρεμας (με τί κριτήρια άραγε? τις πωλήσεις??????????))

Η διαφωνία μας είναι βαθύτατη και η ρίζα του είναι η διαφορετική προσέγγιση της μουσικής. Για μένα μεγάλη μπάντα δεν είναι αναγκαστικά όποια έχει πουλήσει. Μεγάλη μπάντα είναι όποια μιλάει στη καρδιά μου και στα αυτιά μου.
Ένα αξιοπρεπές χεβυ μέταλ περιοδικό λοιπόν, οφείλει να γνωρίζει και να αναφέρει τους εκάστοτε μαλτίζ αυτού του κόσμου (ακόμα και αν δεν αναφέρονται στα κερρανγκ αυτού του κόσμου) και όχι να γεμίζει σελίδες με άσχετα με το είδος συγκροτήματα (που απ' ότι βλέπεις και από τα ποστς του μινμιν και του πάνκη, ακόμα κι εκεί σκατά τα κάνανε). Μην αρχίσεις τις εύκολες ειρωνίες του στυλ "κι εσενα τι σε νοιαζει, υπερασπιστης του μεταλ εισαι, βγαλε το σπαθι και ορμα για τη βαλχαλα", να μου απαντήσεις με επιχειρήματα σε αυτό.
Και αυτά είναι τα βασικά. Για το ύφος και τη ποιότητα των κριτικών/κειμένων/συνεντεύξεων στα είπαν και οι 2 αγαπητοί (μινμιν, πάνκης) αλλά δεν σε βλέπω να απαντάς. Ειλικρινά θέλω να ακούσω τον αντίλογό σου με επιχειρήματα, να μας δείξεις κανά αξιόλογο κείμενο μήπως κάνουμε λάθος στη τελική αλλά δεν το νομίζω ότι θα τα καταφέρεις.

[Ford Prefect]

Δεν συνεχίζω την κουβέντα για το Χάμερ. Τα παιδιά είπαν ότι θεωρούν μάπα τα κείμενα, εγώ θεωρώ ότι το Χάμερ μέσα στα χρόνια είχε και μια χαρά πένες, έως και πολύ καλές. Είχε και άθλιες και βαρετές. Αυτό. Σε διαβεβαιώ ότι δεν με απασχολεί να βγάλω λάδι το περιοδικό, απαντάω σαν Βικ που διαβάζει Χάμερ χρόνια τώρα και εντάξει, δεν θα κάτσω να με βγάλεις και μαλάκα από πάνω που θέλω και το αγοράζω. Είσαι ΟΚ με αυτή την απάντηση;

Για το πώς ακούμε την μουσική και την προσεγγίζουμε, είναι εύκολο να υποθέσεις ότι κρίνω ελαφρά και επιπόλαια βάσει πωλήσεων γιατί έτσι θες να πιστεύεις. Κρίνω όπως κάθε άνθρωπος που του αρέσει η μουσική βάσει του τι μου αρέσει στα αυτιά μου και το γούστο μου. Έχω γράψει και αλλού ότι κάποια πράγματα είναι αντικειμενικά μετρήσιμα ως δείκτες ποιότητας αλλά δεν θα επεκταθώ.

Το ρεζουμέ είναι ότι αν σε ρωτήσω με το χέρι στην καρδιά να μου απαντήσεις αν θεωρείς λογικό το γεγονός ότι πιο πολύς κόσμος ακούει Ζed Yago από Malteze, θα μου πεις ναι. Διότι τους Zed Yago τους ακούνε και στην Γερμανία και την Αμερική και στην Μάλτα πιο πολύ από τους Μαλτίζ και δεν φταίει το ελληνικό χάμερ γι'αυτό, έχει να κάνει με την αξία των δίσκων και πότε βγήκανε.

Εν προκειμένω πολύ ωραίο κομμάτι αυτό, θα έλεγα ότι η κοπέλα είναι *πολύ* παραπάνω από την Μπλακλέις, πιο κάτω από Jutta, το κομμάτι για 1990 λογικό είναι να μην απασχόλησε κανέναν πέραν των πολύ φανατικών και πήγαν άπατοι όπως άπειροι άλλοι. Δεν είναι καμιά μεγάλη έλλειψη για τον μέσο μεταλά, θέλω να πω ότι εγώ αν έπιανα ένα παιδί που έχει 100 δίσκους, θα είχα περίπου 500 να του προτείνω πριν από αυτόν. Εκτός και αν ήταν μόνο χεβιμέταλος ατσαλένιος που δεν ξέρω, από ένα σημείο και πέρα προσωπικά δεν βρίσκω αριστουργήματα τόσο συχνά όσο οι ατσαλοφίλοι μου.

Δεν έχω ιδέα αν ισχύει το 0 αναφορές στο Χάμερ, αλλά θέλω να πω ότι δεν μπορείς να είσαι παραπονεμένος από τις αναφορές γενικά που γίνονται στο περιοδικό, αν κάποιος έκανε δισκοθήκη στο κάθε ιδίωμα όπως παρουσιάζεται στο Χάμερ, στο ατσάλι θα είχε πολύ αξιοπρεπέστατο πράγμα. Στην τελική περιοδικό που καλύπτει όλο το μέταλ είναι, δεν είναι τρου μέταλ περιοδικό. Δηλαδή είναι μεγάλη παράλειψη για εσένα ένα περιοδικό να μην έχει καλύψει τους Malteze; Και στην τελική, εγώ ομολογώ ότι ένας δημοσιογράφος που δεν ξέρει τους Malteze δεν μου κάνει για μεγάλη μομφή. Είναι γαμώ για κάποιον να τους ξέρει αλλά όχι μαλακία να μην τους ξέρει, αν γίνομαι κατανοητός.

Τέλος πάντων, τα είπα με τον Ρα λάιβ στο τσατ, όλα καλά, αυτά.

[warlord mkII]

Οκ, ούτε εγώ θα το συνεχίσω αν και μου δίνεις ασσιστ για να βγάλω τρελό φτυάρι για το χαμμερ παλι.

Είναι φανερό ότι έχουμε εκ διαμέτρου αντίθετες απόψεις για την αξία της μουσικής και για τα περιοδικά του χώρου, οπότε η κουβέντα δεν οδηγεί πουθενά.