Ενι: μεγάλωσα σε μια οικογένεια που δεν είχε καμμιά τρελή οικονομική δυνατότητα. Στα σφηβικά μου χρόνια αλλά και ως φοιτητής, για να πάω ν αγοράσω δίσκους έχω κάνει το χαμάλι, έχω δουλέψει οικοδομή, έχω μοιράσει φυλλάδια κλπ. Σκέψου λοιπόν, να βγάζεις 1200 δραχμές με αίμα και ιδρώτα (ο ξανθόπουλος είμαι?) και να έχεις διαβάσει στο χάμερ πόσο πολύ γαμάει ο καινούριος δίσκος των Χ (οι οποίοι σύμφωνα με τον μουσικοκριτικό ομοιάζουν με Ψ Ζ μπάντες που λατρεύεις). Τρέχεις σαν ζώο (εποχές προ-ιντερνετικές), αγοράζεις τη πατάτα και ξενερώνεις. Σου ανεβαίνει το αίμα στο κεφάλι ρε παιδί μου!Μεταλλοπατέρας είσαι (ή γίνεσαι κιολας) άμα με ύφος καρδιναλίου λες πόσο μαλακίες είναι αυτά τα μεηνστρημ που ακούνε οι άλλοι και κλαίγεσαι που ο κόσμος ακόμα να ανακαλύψει το μεγαλείο μιας underground μπαντας. Για μενα μεταλλοπατερας δεν είσαι άμα ψάχνεσαι και ακούς τα πάντα, αλλά το ύφος καρδιναλίου και τα "έχω υποχρέωση να κράζω Nightwish και Amon Amarth"
Αυτό το βίωμα με έχει κάνει να έχω τόσο αρνητική άποψη για το χάμερ. Ειδικά από τη στιγμή που πονηρεύτηκα και παρατήρησα αυτά που λέει ο σταμ κι εγώ πιο πάνω, ε ναι θεωρώ ΥΠΟΧΡΕΩΣΗ μου να προσπαθήσω να γλιτώσω όσους περισσότερο μπορώ από τη παγίδα.
Αυτό που με απογοητεύει και με κάνει να γίνομαι επιθετικός είναι η έλλειψη κριτικής από τον κόσμο και ότι κατεβάζει αμάσιτο ότι του πασάρει το σύστημα της μουσικής βιομηχανίας στην εποχή του ίντερνετ, που και το πιο καλτ και σπάνιο δισκάκι βρίσκεται 4 κλικ μακρυά σου, πόσο μάλλον τα mainstream.
Επίσης, ποτέ δεν έχω πει ότι όλο το mainstream είναι χάλια, η αναλογία είναι απογοητευτική.
Αν τα παραπάνω με κάνουν μεταλοπατέρα, τότε είναι τιμητικός ο τίτλος και τον δέχομαι.
Στον φορντ δεν απαντάω, έχει περιέλθει σε σύγχυση και μπερδεύει τα αποτελέσματα με τα αίτια.