Στη γαλήνη έφαγα και δε μ'άρεσε. Το ιζμίρ μετράει. Παίζει να γίνω χοντρός λέμε. Μόνο φαί ρε φίλε στην κρήτη. Και γελάω με σκηνικό που έζησα τον Αύγουστο σε γιορτή φίλου, που έχουμε σκάσει για ποτό και ερχόμαστε αντιμέτωποι με τραπέζωμα βιλαρίμπα φάση "φάτε ΚΡΙΑΣ!","άρρωστοι είστε και σταματήσατε στη 2η μπριζόλα¨και τέτοια. Μέχρι που έρχονται οι λιμπιστεροί κοχλίοι ε και κεί λυγίζω με πιτσιρίκι, που καθόλη τη διάρκεια της βραδιάς δεν έχει σταματήσει να τρώει, με το που τους βλέπει να έρχονται τραβάει της μάνας του την ποδιά, χειροκροτάει, γελάει , φωνάζει ρυθμικά ΚΟ-ΧΛΙΟΙ!ΚΟ-ΧΛΙΟΙ!ΚΟ-ΧΛΟΙ! Πρόσεξε, όχι Bu-rger!Burger! η Του-ρτά!Τούρτα! Κοχλίοι ρε φίλε,κοχλίοι...
