Μαλακίες που έχετε αγοράσει κατά καιρούς

[Witchkiller]

Τι rhythm n' blues ρε μάστορα; Σιγά το shuffle να πούμε, αυτό εσύ το αποκαλείς δύσκολο; Για να είμαι ακριβοδίκαιος βέβαια δεν ευθύνεται μόνο ο Ράντι, και ο ήχος που έχει βγάλει ο Waters τον εκθέτει. 21! Καλά, άκου και το Knight Jumps Queen και σύγκρινε ήχο και παίξιμο (πάνω κάτω το ίδιο κομμάτι είναι έτσι κι αλλιώς!)

Στο Phobia μήπως?

Έχεις ψύχωση με τις μέτριες δουλειές γαμάτων συγκροτημάτων ε; Ποιο Φόμπια ρε ΓΙΩΤΑ ΑΜΠΑΛΟΠΟΥΛΕ, τι συζητάμε να πούμε;

Αυτά είναι τα μέτρια τύμπανα? Πάνε άκου το Arise και Show No Merci τότε να παραδειγματιστείς

Α, τώρα μου την είπες. Κακοί δίσκοι αυτοί, τους γαμάει το King of the Kill! ΑΧΑΧΑΧΑ!

Πολλά ε; Μην μου αγχώνεσαι για τις εκφράσεις λατρεμένο αγόρι! Και ο άλλος ο λατρείας, ΟΚ, αγαπάτε αυτή την μούφα. Και εγώ αγαπάω Waters, γι'αυτό τα λέω, ΓΙΑ ΤΟ ΚΑΛΟ ΤΟΥ!

Δες εδώ τι ωραία που πάνε τα τύμπανα με το ίδιο σχεδόν ριφ με του ομώνυμου, και από μέτριο ντράμερ, που τουλάχιστον ξέρει ότι βαράει για μέταλ δίσκο!

Καλά, τ'αφτιά σου είναι διόδια και δεν φιλτράρουν τίποτα. Άμα έχουν και είσοδο δεν θα πεινάσεις ποτέ!

Δεν είπα ότι το show no mercy, Arise είναι μέτριοι δίσκοι (που το arise είναι ΓΙΑ ΤΟ ΜΠΟΥΤΣΟ βασικά καθώς και ότι έκανε η μα'ι'μού ο βλάχος και snm μόνο ο μισός λέει και μάλλον είναι και το καλύτερο -για 'μένα πάντα- των ούτε καν βασιλειάδων του θρας) ΝΑΙ ΡΕ ΚΑΓΓΟΥΡΑ ΧΑΛΑΣΜΕΝΕ, κλάιν μάιν show no mercy και Arise. Άκουσες το τούπα τούπα και φτιάχτηκες. M.Ε.Γ.Α.Λ.Η. στιγμή στα τύμπανα και τα δύο! ΧΑΛΑΣΜΕΝΕ! Εύκολο το γρουβάρισμα του 21 και του speed ε? Για κλείσε καμιά πρόβα με κάνα drummer που ξέρεις να πάτε να τα παίξεις. ΠΡΟΣΟΧΗ, το πολύ Pleasure to kill κάνει κακό.

ΜΕΓΑΛΗ ΔΙΑΦΟΡΑ ΣΤΟ ΚΝΙGHT JUMPS QUEEN KAI ΣΤΟ 21. ΤΙ ΝΑ ΣΟΥ ΠΩ! ΝΟΜΙΖΑ ΟΤΙ ΑΚΟΥΩ ΑΛΛΟ DRUMMER! MΠΡΑΒΟ ΡΕ! Άκουσες ένα (γιατί ΈΝΑ ΈΧΕΙ) break και χάρηκες. Περί groove ο λόγος μου, εσύ για break. Σωστά, είναι το ίδιο πράμα ΑΜΠΑΛΕ Αλέφαντε..............

[Ford Prefect]

ΜΕΓΑΛΗ ΔΙΑΦΟΡΑ ΣΤΟ ΚΝΙGHT JUMPS QUEEN KAI ΣΤΟ 21. ΤΙ ΝΑ ΣΟΥ ΠΩ! ΝΟΜΙΖΑ ΟΤΙ ΑΚΟΥΩ ΑΛΛΟ DRUMMER!

Μα άλλο ντάμερ άκουγες! Και αν δεν ακούς διαφορά, είναι σειρά μου να σε πω Μπάκε (τον Αλέφα δεν τον πιάνουμε, σεβασμό). Το KJQ έχει ήχο, έχει ζωή και ναι, έχει και λίγο ασχολία με το θέμα, το άλλο είναι ένα ξερό, αποστειρωμένο τίποτα. Το κατάλαβα ότι μιλάς για γκρουβ, για αυτό ακριβώς απάντησα. Ο Ράντι δεν μπορεί να γκρουβάρει. Τσούπα-τσούπα, ολόσωστο ρυθμικά, δεν λέω, γκρουβ παπάρια. Όχι ότι ο Mangini έπαιξε αυτό που μπορεί να παίξει, αλλά ακόμα και στο πιο στακάτο άδειο Set The World (το κομμάτι), δίνει γκρουβ που δένει άψογα με την κιθάρα.

Να στο πω κι αλλιώς. Στο KJQ κιθάρα-τύμπανα κουμπώνουν και έχουν άψογη μίξη με σωστή ισορροπία. Στο 21 αν μου λέγανε ότι γράφτηκε πρώτα η κιθάρα θα το πίστευα. ΧΑΛΙΑ.

Για τον μπούτσο το Arise, το ακούσαμε και αυτό. Και άσε το Pleasure to Kill, άλλο τέρας και άσχετο με την συζήτηση. Αν θες να σου πω σωστούς και σένιους ντράμερ, για Annihilator προφανώς ο Χάρτμαν, για θρας Λομπάρντο (ο ορισμός του θρας γκρουβ σε όποια ταχύτητα γουστάρεις, χωρίς να πιάσουμε καν τα φιλς του), Χόγκλαν και Greg Hall, Mikkey Dee, που για τεχνικά ακούς Diamond, για αλητεία με γκρουβ που κοπανάει Μότορχεντ. Πες μου ότι προτιμάς Randy Black από αυτούς, Γκονζάλες=2 Ρίμπο επίπεδα σουρεαλισμού.

Άμα θες πες μου ποιους θεωρείς εσύ μεγάλους ντράμερ με παπάρια για τέτοιο παίξιμο.

[Witchkiller]

Τι σχέση έχει ο ήχος ρε με τον ρυθμό? Πας καλά? Δεν μιλάω για ήχο καρδιά μου! ΌΧΙ ΓΙΑ ΉΧΟ-ΠΑΡΑΓΩΓΗ ΡΕ ΓΚΑΒΕ! Δεν ακούς groove ε στο 21? Μπράβο ρε....Τι να σου πω. Πλέον την λύση θα την δώσει ο ΟΡΥΛΑ και μόνο.

Δεν είναι για το μπούτσο το Arise, ΓΙΑ ΤΟ ΜΠΟΥΤΣΟ ΚΑΒΑΛΑ EΙΝΑΙ η μαλακία που πήγατε και δώσατε και λεφτά για να τ'αγοράσετε κιόλας (για'μένα πάντα).

Καλά ,το drumming στο θρας άστο ήσυχο, η θέση είναι καπαρωμένη ΜΌΝΟ από τον μακαρίτη (Witchhunter).Από exposure of sodomy και μετά ξεκώλιασε lobardoυς kai σχετικούς. Να μιλήσω για d beat, στα 4άρι, για suffle, για breaks? Άντε γεια όλο το θρας όταν ήταν στα καλά του ο Xρηστάκης..

Τώρα για άλλους drummer τα πράμματα είναι απλά. Κατ'αρχάς αντικείμενο μελέτης ήταν ,είναι και θα είναι ο Phill Rudd (Ac/dc), Flithy (Motorhead), Marky Ramone. Σε περίπτωση που αυτά που σου λέω σου φένονται κινέζικα ας αλλάξουμε θέμα τώρα, δεν έχουμε ελπίδες επικοινωνείας.

Eννοείται Jack Hays από Brocas Helm ο οποίος σε κομμάτια όπως Here To Rock απλά ορίζει το "πιο τσουβαλάτο, break πάνω στο break χωρίς να χάνω κιχ" παίξημο (προφανείς οι jazz καταβολές του), σίγουρα αν τον άκουγες με ήχο Balls To The Wall πχ θα έλεγες "άντε γεια Micky Dee, έγινες Micky Mouse".

Ας ακούσω τους drummer που μου αναφέρεις ν'αποδήδουν το King of the kill και μετά θα σου πώ αν προτιμώ αυτούς ή Black.

Φυσικά και ο Rob Reiner ξεκωλιάσει σχεδόν όλο το παραδοσιακό Heavy/Thrash ύφος...δυναμικές, σύνθεση-φαντασία στα breaks. Καλά δεν το συζητώ για "ρυθμό". Από το ohhh Baby μέχρι το Park That Truck και Old School o τύπος οργιάζει. Σίγουρα πολύ πιο καννίβαλος και τεχνικά αρτιότερος από Lombardo πχ.

[Ford Prefect]

Βρε μάνα μου καλή, όταν σου λέω για την παραγωγή και την μίξη εννοώ όλο το τελικό αποτέλεσμα. Όπως λες και εσύ, πάνω κάτω τα ίδια πράγματα παίζονται στα δυο κομμάτια. Το ένα ακούγεται στιβαρό και ζεστό, το άλλο άδειο και παράταιρο, δεν κουμπώνει. Και αυτό οφείλεται ΚΑΙ στο παίξιμο, παίζει κλινικά άψογα ο waters και ο ράντι παίζει και αυτός σωστά στο ρυθμό αλλά το αποτέλεσμα είναι να μην κουμπώνουν, έπρεπε να είναι ένα πράμα, αλλά δεν είναι τελικά, για αυτό δεν οφείλεται μόνο η μίξη. Σου λέω εν ολίγοις ότι τα τύμπανα στο KOTK γενικά πάσχουν: Από παίξιμο, από φαντασία, από δυναμικές, από ήχο, από μίξη, όλα για το πέος.


Επίσης όταν μιλάς για τις δυναμικές του Reiner (και καλά κάνεις, είναι ΤΕΡΑΣΤΙΟΣ ντράμερ), πώς κάθεσαι και υπερασπίζεσαι τον Μπλακ που η λέξη δυναμική είναι διεγραμμένη από το λεξιλόγιό του;

Δεν έχω πρόβλημα με κανέναν από τους ντράμερ που ανέφερες. Έχω κλασικά θέμα που ισοπεδώνεις Λομπάρντους και Μίκηδες για να στηρίξεις την προτίμησή σου. Επίσης, ένα πράγμα που χαρακτηρίζει ΟΛΟΥΣ μα ΟΛΟΥΣ τους ντράμερ που αναφέρεις είναι η ζωντάνια στο παίξιμό τους, η ζεστασιά, το ύφος. Ακριβώς ότι λείπει από τον Μπλακ δηλαδή. Παραδέξου ότι έχεις έρωτα με τον δίσκο για τους χ,ψ λόγους και άσε τώρα την υπεράσπιση στα ανυπεράσπιστα!

[Witchkiller]

Bρε λουλούδι μου, βρε μανίτσα μου ,ούτε έρωτα έχω με το kotk ,ούτε μου πίρε την πρώτη πίπα της ζωής μου για να το ερωτευθώ, ούτε ο Black είναι ο αγαπημένος μου drummer, ούτε οι Annihilator η αγαπημένη μου μπάντα (ούτε καν στην εικοσάδα μου). Για groove μίλησα και ο τυπάς το έχει τώρα, τι να κάνουμε. Και ούτε υπερασπίζομαι τις δυναμικές του Black (που είναι πειθαρχημένες, εννοείται). Άσε που είχε βγει και μια "βρώμα" για programming άλλα κουβέντα να γίνεται........

όσον αφορά τον lombardo ο τύπος φυσικά και γαμεί και φυσικά γαμεί λίγο πιο πολύ που δεν χρησημοποιεί triggers και μακάρι να μ'έπερνε και τηλ και να μου έλεγε "χέι witchy, ψάχνεις drummer, λέω να έρθω άμα θες και εσύ φυσικά". Νταξ, δεν τον ισωπεδώνω αλλά άλλο lombardo, άλλο Χρηστάκης (SODOMAPA ΓΑΜΩ ΤΟΝ ΞΕΣΤΑΥΡΙ ΣΑΣ ΓΑΜΩ), και άλλο ο "βάζω break όπου νά'ναι, βαράω σαν πούστης και γαμεί" Reiner....................

[Ford Prefect]

Είσαι λατρείας ρε πούστη αλλά μου λες ότι δεν σου φαίνεται και απίθανο το programming και θες να με πείσεις και για το γκρουβ (τουτέστιν ζωντάνια, να το χορεύει). Αλέφας, 4-5-2 συστηματάρα!

[H.]

μιλάμε για τραγικά άθλιο άλμπουμ ε.

"τραγικά άθλια άλμπουμ" το inner circle με το φινάλε του when the walls go down.
"τραγικά άθλιο". το inner circle.

τώρα το είδα.

ναι είναι ένα πραγματικά άθλιο άλμπουμ στο σύνολο του και ήταν και ο δίσκος με τον οποίο πήραν τον κατήφορο οι Σουηδοί. και αυτό συμβαίνει γιατί εδώ το prog/power τους είναι ανέμπνευστο, ανέραστο, αδιέξοδο. το prog τους εδώ πατάει σε κακές dream theater φόρμες ενώ το power τους σε ακόμα χειρότερες Nevermore. το ξαναλέω. το οτι πήραν την κάτω βόλτα μετά από αυτό το δίσκο δεν είναι διόλου τυχαίο. όποιος έχει ακούσει το In Search of truth και το Recreation day (που είναι η καλύτερη τους δουλειά) μπορεί να καταλάβει οτι κάπου εδώ η έμπνευση πάτησε φρένο.

θέλω περισσότερο όμως να σταθώ σε αυτό που είπε ο κόμισαρ, σχετικά δηλαδή με το When the walls go down. το κομμάτι είναι με διαφορά το καλύτερο του δίσκου. είναι κυριολεκτικά το φως στο τέλος του τούνελ. όταν έχεις ακούσει ολάκερο τον δίσκο και προσπαθείς να συνέλθεις από τα απανωτά facepalms, σκάει αυτό στο τέλος και σε αφήνει λίγο μαλάκα. προσωπικά βεβαίως εκεί που τελειώνει η απαγγελία (κατάλαβες εκεί στο We have sinned.) και μπαίνει η europower Sonata Arctica δίκαση, θέλω να κάνω χαρακίρι. ειλικρινά δεν υπάρχει πιο όμορφος τρόπος από αυτόν για να πηδήξεις πραγματικά ένα κομμάτι που μέχρι εκείνη την στιγμή σε έχει γονατίσει.

να το ακούσετε το κομμάτι πάντως, όσοι δεν. μέχρι το 4.24

Ένα facepalm από την αρχή ως το τέλος. Ας πάω να ακούσω κάνα touch of blessing που θυμίζει λίγο Nevermore arctica και είναι εντελώς ανέμπνευστο κομμάτι...

[KoiliaSamprela]

Α.Μ.Π.Α.Λ.Ο.Σ.