Γιατί δηλαδή να μη διαχωρίσω το ηαρ από την κανονική ζωή; Όπως είπα και πριν, το ηαρ έχει συγκεκριμένο σκοπό, συγκεκριμένο τρόπο λειτουργίας, συγκεκριμένους κανόνες, δεν είναι ολόκληρη η ζωή αποτυπωμένη σε ηλεκτρονική μορφή για να πρέπει να ανεχτώ "τα πάντα" ή να κάνω τους συμβιβασμούς που θα έκανα και εκεί. Και δε το εννοώ σε στυλ "χα! είναι ίντερνετ! είμαι αμείλικτος!", για μένα είναι απλά τα πράγματα, το ηαρ είναι μια υπηρεσία, μπαίνεις στο ηαρ έχοντας στο νου σου ότι ισχύουν κάποιοι κανόνες, οι οποίοι θα πρέπει να ισχύουν για όλους, όταν κάποιος τους αγνοεί επίτηδες εδώ και καιρό, γιατί είμαι εγώ ο μαλάκας και όχι αυτός;
Σπάω πλάκα εις βάρος της γιατί με ενοχλεί ηθελημένα, αυτό είναι το πρόβλημα μου, δεν είναι ζώο να χέζει όπου βρει επειδή δεν καταλαβαίνει ότι κάνει κάτι λάθος, γίνεται ενοχλητική επειδή γουστάρει. Οπότε το θεωρώ δικαίωμα μου να την ενοχλώ και γω.
Και στην τελική δεν είμαστε 2-3 άτομα που έχουμε πρόβλημα, αλλά οι περισσότεροι εδώ μέσα, απλά πολλοί είναι πιο ανεκτικοί, γιατί όμως πρέπει να μπούμε εμείς στη διαδικασία να την ανεχτούμε και να μη σοβαρευτεί αυτή (το οποίο πιστεύω ότι μπορεί να το κάνει απλά δε θέλει);