The Shadow Theory - Behind the black veil

[Krux]

The Shadow Theory - Behind the black veil (2010 InsideOut)

Lineup :

Devon Graves - Vocals, Guitar, Flute
Demi Scott - Keyboards
Arne Schuppner - Guitar
Kristoffer Gildenlöw - Bass
Johanne James - Drums

Tracklist :

1. I Open Up My Eyes
2. The Sound of Flies
3. Ghostride
4. Welcome
5. By the Crossroads
6. Selebrate
7. Snakeskin
8. Sleepwalking
9. The Black Cradle
10. A Candle in the Gallery
11. A Symphony of Shadows

Λοιπόν.

Ανοίγω το θρεντ για τον καλύτερο δίσκο της χρονιάς.

[Krux]

οι κιθάρες


αυτό το welcome υπάρχει γενικά; υφίσταται;

[MoondogJr.]

Tha mporouse na leipei o plhktras...

[GuardianOfIvorytower]

Θα το ακούσω σύντομα, Γουστάρω εξώφυλλο σπίτι Freddy Kruger όμως

[Helm]

καλλίτερο απο όσο περίμενα, ο Devon Graves άνετα ο πιο αδύναμος κρίκος της σύνθεσης, ο κιθαριστας προσπαθεί να ανταπεξελθει σε αυτό. Κουρασμένες μελωδικές γραμμές και κάπως κακή αρμονία, κρίμα. ισως φταιει και η παραγωγή λίγο. Τα dead soul tribe ηταν χειρότερα (στην φωνή λεω); Δεν τα εχω ακουσει προσεκτικα ποτε. Να ξερουμε τι να περιμενουμε και απο το live waltz.

[Krux]

πριν από 4 περίπου χρόνια ενώ ακόμα οι DST υπάρχουν σαν μπάντα (αλλά το καράβι μπάζει νερά), ο Devon έρχεται σε επαφή με τον Demi Scott. ο δεύτερος του εκθέτει τις σκέψεις του για την μουσική γενικότερα και του πασάρει κάποια δείγματα αυτών των σκέψεων. ο Devon θεωρεί οτι ανακαλύπτει ένα ακατέργαστο διαμάντι στου οποίου το όραμα και τις συνθέσεις μπορεί να βασίσει μια ολόκληρη μπάντα (ασχέτως αν αυτή την στιγμή που μιλάμε οι TST είναι πλέον project λόγω επανάνωσης PW). κάνει κάποια τηλέφωνα, στέλνει μερικά e-mails και βγαίνει ένα αρχικό line-up το οποίο συμπεριελάμβανε τον Mike Terrana ως αρχικό drummer. ο Mike αδυνατεί τελικά να συμμετάσχει (ίσως και λόγω της αδιαφορίας για το εγχείρημα όταν άρχισαν να δημιουργούνται οι πρώτοι σκελετοί), την θέση του παίρνει ο Johanne James των Threshold και καταλήγουμε στο σημερινό line-up.
η απόφαση όμως του Devon να δημιουργήσει/συμμετάσχει σε ένα τέτοιο project δημιουργήθηκε και από ένα ακόμα λόγο που κανείς δεν μου βγάζει από το μυαλό. θεωρώ οτι ο κύριος λόγος ήταν ο ενθουσιασμός του όταν συμμετείχε στο The human equation των Ayreon. ο τρόπος που αγκάλιασε το κάλεσμα του Lucassen και η συνεργασία με πολλούς άλλους ταλαντούχους μουσικούς (σε μια στιγμή που βρίσκεται απομονωμένος στην Αυστρία και τζαμάρει με τον Adel και τους λοιπούς και είναι υπεύθυνος για τα πάντα) του δημιούργησε μια τάση που έγινε απόφαση.

θέλω να σχολιάσω σε δύο διαφορετικά σκέλη αυτά που νιώθω για τον δίσκο. το πρώτο σκέλος έχει να κάνει με το concept και το δεύτερο με την μουσική.

το concept με αφήνει αδιάφορο πραγματικά. υπάρχουν κάποιες εικόνες που με εντυπωσιάζουν αλλά η γενικότερη bollywood αισθητική του με αφήνει αδιάφορο. πρόκειται για σενάριο C-horror movie στην καλύτερη και ακόμα και για εμάς τους γραφικούς που ακόμα διαβάζουμε comics και fiction δεν μπορεί να κάνει το παραμικρό κλικ. το ίδιο το concept εγκλωβίζει και τον ίδιο τον Devon γιατί μιας και άπειρος γενικότερα με τα concept albums, προσπαθεί να παραμείνει προσηλωμένος στο να εξιστορήσει και λιγότερο για να εκφράσει αυτό που νιώθει. το ξαναλέω, υπάρχουν 3-4 στιγμές στον δίσκο που πραγματικά οι στίχοι καταφέρνουν να με κάνουν να ανατριχιάσω με χαρακτηριστικότερο εκείνο το "take the scenic ride". τελειώνεις τον δίσκο με το booklet στο χέρι και καταλαβαίνεις οτι άκουσες μια ιστορία η οποία δεν σου δημιούργησε κάτι, δεν σου άφησε τίποτα, σαν να είδες μια ταινία που δεν πρόκειται να θυμάσαι ποτέ. γενικότερα έχω μια φοβία πλέον με τους concept δίσκους. και σε μια χρονιά που κυκλοφόρησαν κάποια δυνατά concepts (PoS, Orphaned Land, Mekong Delta) πραγματικά στενοχωριέμαι που το λέω, αλλά αυτό δεν κλάνει μια.

η μουσική όμως από την άλλη έχει να πει πολλά. πολλά καλά και πολλά όχι και τόσο καλά, τουλάχιστον στα δικά μου αυτιά. καταρχάς υπάρχουν δύο πράγματα που κινούν τον δίσκο.
1. ο Arne. ο άνθρωπος έγραψε τις κιθάρες της ζωής του. εκμεταλλεύτηκε την ευκαιρία που του έδωσε ο φαλάκρας και απέδωσε τα μέγιστα. από τις ακουστικές μέχρι της τίγκα θρασοτσαμπουκαλεμένες ο έτερος καράφλας της μπάντας, κόβει πλανήτες στα δύο με την ταστιέρα του.
2. το Welcome. είναι ένα τεράστιο κομμάτι με αισθητική, με άποψη και λόγο ύπαρξης. είναι από τα καλύτερα κομμάτια που άκουσα φέτος.
στην αντίπερα όχθη έχουμε να κάνουμε επίσης με έναν μετριότατο φωνητικά Devon που πειραματίζεται με διάφορα πράγματα αλλά κανένα δεν του βγαίνει, με μια όχι κακή αλλά τσαπατσούλικη παραγωγή, με έναν Johanne James που στην θέση του ένα drum machine θα ακουγόταν πιο παθιασμένο και φυσικά τον πιο αδύναμο κρίκο όλων τον δικό μας Demi Scott. ναι έχει κάνει μια κάποια δουλειά, ναι έχει πράγματα να πει, ναι έχει γράψει το A symphony of shadows αλλά τίποτα από τα παραπάνω δεν μπορεί να αλλάξει το πόσο αδύναμη και ασύνδετη ακούγεται η μουσική του στα αυτιά μου.

δεν ξέρω πόσο μπορεί να στεριώσει αυτό το project (με αυτά τα standards ελπίζω όχι πολύ).

[Me, Myself and I]

Ανοίγω το θρεντ για το καλύτερο τραγούδι της χρονιάς.

[wom]

Και πως προκύπτει το "καλύτερος δίσκος της χρονιάς" από αυτά που γράφεις? Εδώ σχεδόν με έψησες να ΜΗΝ το κατεβάσω καν!

[jack the ripper]

υποθετω πως πριν ακουσει το δισκο ειχε υψηλες προσδοκιες κλπ κλπ.... και μετα απο προσεκτικη ακροαση δεν τον θεωρει και ΤΟΣΟ καλο

[Krux]

υποθετω πως πριν ακουσει το δισκο ειχε υψηλες προσδοκιες κλπ κλπ.... και μετα απο προσεκτικη ακροαση δεν τον θεωρει και ΤΟΣΟ καλο

[jack the ripper]

να πω και εγω τη μαλακια μου
στην αρχη οταν ακουσα το δισκο 2-3 φορες ημουν σχεδον σιγουρος οτι με τις ακροασεις θα με πορωσει ακομα περισσοτερο και γενικα θα γαμαει..
δυστυχως ομως αφου τον ακουσα προσεκτικα πολλες φορες διαπιστωσα οτι ο δισκος απλα εχει καποιες πραγματικα καλες στιγμες και μια κομματαρα..
το κακο ειναι οτι επιασα τον εαυτο μου να θελει πλεον να ακουσει μονο τα σημεια αυτα και οχι ολο το εκαστοτε τραγουδι....
οι συνθεσεις ειναι λιγο οτι να ναι..δλδ ειναι σαν να εχουμε διαφορες σκορπιες ιδεες και αντι να το ψαξουμε λιγο περισσοτερο το θεμα να τις βαζουμε ψιλοχυμα και δημιουργειται ενας αχταρμας λιγο

[Helm]

Άμα είναι να αλλάζεις γνώμη από την πρώτη - δεύτερη ακρόαση στην τρίτη - τετάρτη, δεν γίνεται να ποστάρεις μετά από καμιά βδομάδα; Όχι ότι με κοπτει, νταξει ενθουσιάστηκες, μέτριος ο δίσκος, δεν έγινε και τίποτα.

[jack the ripper]

ε καλα δε σου πα οτι το πηρα βαρια το πραγμα..εσυ δεν καταλαβαινω που σκαλωσες

[atom_smasher]

Σχεδον αδιαφορος.

[h2he]

Σχεδον αδιαφορος προς κακός

...σε σημείο που να κάνει και τα τελευταία DST να μοιάζουν συμπαθητικά.