συνέστησα το ποστ Phoebus
στη 2η παράγραφο που μουτζώνει ο Ρωχάμης, βρίσκεται για μένα η απάντηση για όλο το θρεντ
πιο συγκεκριμένα στη διευκρίνιση που αναφέρει τον πατριωτισμό ως παράλογη αγάπη προς την πατρίδα
η επιλογή και η υποστήριξη μιας ομάδας είναι κάτι το υγιές, είναι μια επιλογή που γίνεται σε παιδική ηλικία καθώς ο αθλητισμός είναι έννοια άρρηκτα συνδεδεμένη με το παιχνίδι, και που ακριβώς επειδή δεν αφορά κάποιο βασικό τομέα της καθημερινότητάς μας, δεν υπάρχει λόγος και να αλλάξει (εννοώ ότι επάγγελμα, περιβάλλον, απόψεις κλπ αλλάζει κανείς, ομάδα γιατί να αλλάξει, δεν επηρεάζεται η ζωή του από αυτό)
όταν όλο αυτό το πράγμα μένει σε αυτό το πλαίσιο (με διακυμάνσεις), παραμένει υγιές
όταν ξεφεύγει προς φαινόμενα φανατισμού, βίας, έντονης συναισθηματικής επίδρασης κλπ
τότε είναι που γίνεται προβληματικό
