πιστεύω πως οι δοιηκήσεις δεν έμειναν αμέτοχες στην επιλογή τους αυτή. ΝΑΙ πληρώνουν στην ώρα τους, είναι οι εργοδότες που κάθε καλαθοσφαιριστής θα ήθελε, αλλά στην περίπτωση που πίεσαν καταστάσεις (λέω εγώ τώρα), είναι τόσο ματόσο αντισυναδελφικό να μπουν οι παίκτες στο παρκέ και να αγωνιστούν σαν να μην τρέχει τίποτα. η διάσταση που έχει πάρει το θέμα πια δεν αφήνει κανένα περιθώριο για το αν οι απεργοσπάστες έπαιξαν με θέλω ή πρέπει. ο λάζος αισθάνεται προδομένος, ο κόσμος απογοητευμένος, το μπάσκετ είναι βαθιά πληγωμένο. Έως πότε?