Το "παπουτσελειο" ομως ηταν ανατροπη, απλα ηταν εκτος περιοχης.
Το "παπουτσελειο" ομως ηταν ανατροπη, απλα ηταν εκτος περιοχης.
α, εντάξει τότε.
Απλα σου λεω οτι δεν συγκρινονται ρε παπαρες κι οι δυο, δε λεω οτι δεν ηταν μουφα. Συγνωμη αν το θεωρω πιο τραγικο να βλεπεις ανατροπη ενω δεν υπαρχει, με το να κανεις λαθος τη γραμμη της περιοχης (ειτε εσκεμμενα ειτε οχι).
Αν θες να βρεις κατι να μου την πεις, παρε αυτο το γελοιο βιντεο:
Βρε δε γαμιέστε και οι μεν και οι δε, κάντε ένα γαμημένο πρωτάθλημα μόνοι σας να παίζετε κάθε σκ και αδειάστε μας τη γωνιά.
Συγγνώμη ρε παιδιά,αλλά εγώ δεν θυμάμαι κανέναν πριν 3 χρόνια(αν δεν κάνω λάθος) να γκρινιάζει στα ραδιόφωνα και στα sites,όταν στον αντίστοιχο αγώνα του πρωταθλήματος,ο Κόκε κέρδισε πέτσινο πέναλτυ με βουτιά.
Είναι δεδομένο ότι το πέναλτυ που κέρδισε ο Luke είναι μούφα,αλλά θαρρώ(προσωπική άποψη) πως με βάση την εικόνα του αγώνα,κουτσά στραβά θα το κερδίζαμε το ματσάκι.Καλύτερα να μην το έδινε δηλαδή και να μην σφύριζε Άρη στο β΄ημίχρονο για να μπαλώσει την μαλακία του.
Από εκεί και πέρα,εδώ και δύο μέρες παίζεται ένα θέατρο του παραλόγου όπου ακούγονται γραφικές χαζομάρες από τον κάθε "ειδήμονα" ποδοσφαιρολόγο της καραπουτσάρας του στυλ "ο Χαβίτο δεν έχει τη δύναμη να ανατρέψει τον Βύντρα" και ότι "η Μπαρτσελόνα έγραψε για την ομάδα του Δαλούκα και τυχαίο;Δε νομίζω!!!11!!1!" και ένα σωρό τέτοιες πίπες.
Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να νομίζουν οι κάθε λογής οπαδικοί δημοσιογράφοι(η χειρότερη φάρα) μαζί με τους ακόλουθους τους ότι αποτελούν το κέντρο του κόσμου και να πρωμοτάρουν μια αρρωστημένη κατάσταση,ένα δίπολο "οι αποδώ γαμάνε τους αποκεί" που κουράζει δικαιολογημένα τον JnB.
Όλοι έχουν πάρει σφυρίγματα,άλλοι περισσότερα,άλλοι λιγότερα αλλά αυτή η μόνιμη ενασχόληση με το παρασκήνιο και τους Νεφελίμ διαιτητές είναι εμετική.
Κλασσικό παράδειγμα,η νεολαία Γκότζου,η γενιά του Derby.Ακόμα και στα δίκαια πρωταθλήματα του γαύρου τους φταίγανε οι διαιτητές και όχι η αδυναμία-αναπηρία του αφεντικού του(ς).Μέχρι και dvd βγάλανε οι άχρηστοι.
Γι'αυτό παιδιά,γράψτε τους στα αρχιδάκια σας και δείτε μπάλα.Και δεν μιλάω εκ του ασφαλούς.Μακάρι να μην το έδινε ποτέ αυτό το πέναλτυ.
Και κάτι τελευταίο.Κατσουράνη σκάσε.
Мама Люба давай, давай, давай
Το θέμα είναι ότι τώρα αυτό έγινε πριν κλείσουν βδομάδα οι εξαγγελίες για 50-50, κάθαρση κλπ.
Επίσης, όποτε έχουμε ευνοηθεί είναι κατά 90% με ομάδες μικρότερης δυναμικής και ακόμα και επί γραφικού Σκόρδα δηλώναμε ότι εύνοια ΔΕΝ θέλουμε, ιδίως όταν ξέρουμε ότι γίνεται για ξεκάρφωμα και ότι θα την πληρώσουμε στη συνέχεια.
Αυτό πώς το συμπεραίνεις πέραν του οπαδικού "θέλω"; Δύο ευκαιρίες παραπάνω είχατε κάνει μέχρι τότε, σε ματς-σούπα.
Η δικιά μου γνώμη είναι ότι ΔΕΝ ξέρουμε τι θα γινόταν. Μπορεί να χάναμε, μπορεί και να το παίρναμε, αλλά η μέχρι τότε εικόνα μου έδειχνε ότι πήγαινε για βαρετό Χ.
Επίσης, στο ποδόσφαιρο όλοι ξέρουμε ότι δε νικάει πάντα αυτός που παίζει καλύτερα και κάνει τις ευκαιρίες. Άρα το "δικαιούμασταν τη νίκη" που είπε ο Νιόπλιας και αρκετοί οπαδοί δεν ισχύει imo.
Σε όλα τα άλλα συμφωνώ.
Ρε συ,αυτά τα 50-50 είναι σαν τις δηλώσεις Γκούμα "Φέτος θα είναι η χρονιά μας".Τα ακούμε κάθε χρόνο βερεσέ.Είναι τουλάχιστον υποκριτικό το γεγονός να βαφτίζονται ορισμένοι "εξυγιαντές" του ποδοσφαίρου και παράλληλα ο γαύρος να προσλαμβάνει τη λέρα που λέγεται Γκαγκάτσης.Κάθε πρωτάθλημα παρασκηνιακά είναι σαν πόλεμος στα χαρακώματα.Επαγγελματικό ποδόσφαιρο είναι,όχι μουντιαλίτο.
Όσον αφορά τις δύο μούφες πέναλτυ που αναφέραμε πιο πάνω,θέλω να πιστεύω ότι και δύο στις περιπτώσεις έπαιξε ρόλο η βλακεία/αμπαλίαση του εκάστοτε διαιτητή και όχι κάποιος εξωγηπεδικός παράγοντας.Τουλάχιστον στο χθεσινό φάνηκε από τη διάθεση του Δαλούκα να σφυρίξει Άρη στο β΄ημίχρονο.Το να τον έβαλε ο Πατέρας που λέει ο λόγος,δεν είναι κάτι που μπορώ να αποδείξω.Όπως και να έχει,εύχομαι αυτό να είναι το τελευταίο περιστατικό.
Για να σε διορθώσω,είναι άποψη και όχι ασφαλές συμπέρασμα.
Με δεδομένο ότι τα "ατού" μας είχαν όρεξη και ότι δεν έπαιζε ο Καραγκούνης,υποθέτω ότι σιγά σιγά θα φέρναμε τη μπάλα προς τη περιοχή σας και με λίγη προσοχή θα σκοράραμε.Εξάλλου ο Άρης αναλώθηκε σε μια εντελώς λάθος τακτική με το να πιέσει ασφυκτικά από το πρώτο λεπτό-ακόμη και τις πρώτες μπαλιές-με αποτέλεσμα να έρθει η σωματική κούραση.Αυτό φάνηκε και από το γεγονός ότι όλες οι προσπάθειες από το 0-1 και μετά ήταν επιπόλαιες και ημιτελείς.Οριακό ήταν πάντως.
Πάντως μου κάνει εντύπωση που κανένας έως τώρα δεν σχολίασε το χορευτικό-μονόλογο-ραπ του Μπουμσόνγκ όταν δόθηκε ένα φάουλ εναντίον του.![]()
Мама Люба давай, давай, давай
Θεωρώ ότι δεν είναι μόνο θέμα ανικανότητας διαιτητών, όταν εναντίον του Άρη (και πάοκ κλπ) έχουν σημειωθεί πολύ περισσοτερες "αδικίες" σε ματς με ολυμπιακό-παναθηναϊκό από ότι το αντίστροφο.
Δε λέω ότι υπάρχει άμεση χρηματοδότηση και εντολή, αλλά πιστεύω ότι όσοι "βοηθούν" έχουν μακροπρόθεσμο όφελος σε προσωπική προώθηση λόγω του συστήματος που έχει δημιουργηθεί.
ακριβως αυτο, ε. Την προηγουμενη αγωνιστικη βγηκε ο Μωραλης(και μετα πηρε φορα ολο το συναφι του γαυρικου οπαδικου τυπου) να φωναξει για την διαιτησια στο ματς του Καυτατζογλειου και ο διαιτητης τιμωρηθηκε αμεσως. Μιλαμε για ενα ματς που δεν εγιναν σοβαρα λαθη, δεν υπηρξε σε καμια περιπτωση αλλοιωση αποτελεσματος, απλα εχασε ο γαυρος και καποιοι για να δικαιολογησουν τις επιλογες τους(βαλβερδες=βασικος λογος της προηγουμενης ηττας)τα ριξαν σε εναν υπαλληλακο. Το ιδιο θα συνεβαινε αν διαμαρτυρομενος ηταν ο πανσερραϊκος? δυσκολα....
ΑΕΛ τρακτερ και Love is in the air /
Επίσης φτάνει πια με αυτό το επιχείρημα "παίζαμε καλύτερα και είτε έτσι είτε αλλιώς θα το παίρναμε". Εμετός πια. Όχι ρε φίλε δεν θα το έπαιρνες, μπάλα είναι και είναι δισμύρια τα ματς που έρχονται ακόμα και ανάποδα από αυτόν που "άξιζε να το πάρει".
http://www.sport-fm.gr/article/292674Originally Posted by Γιώργος Δαλούκας
α ρε δαλούκα μεγαλόψυχε
We work in the dark. We do what we can to battle the evil that would otherwise destroy us. But if a man's character is his fate, this fight is not a choice but a calling. Yet sometimes the weight of this burden causes us to falter, breaching the fragile fortress of our mind, allowing the monsters without to turn within. We are left alone staring into the abyss, into the laughing face of madness.