Είναι δυνατόν να υπάρχει σοβαρή άποψη για το αν οι Dream Theater είναι η ΝΤΡΟΠΗ της μουσικής; Σαν να λέμε μπαίνει το Pull me Under και στριφογυρίζω άβολα στην καρέκλα μου, θέλω να αλλάξω σταθμό, ντρέπομαι για λογαριασμό του, σαν να παρακολουθώ τάλεντ σόου με κάποιον βλάκα τέρμα φάλτσο και σαν λουκουμά χωρίς επίγνωση και όλοι γελάνε μαζί του και τέτοια.
Μπούρδες. Εγώ αγαπάω κάρχαρτ γενικά, είναι ένας ιδιαίτερος χρήστης και όταν βλέπω το νικ του κοιτάω να δω τι έχει γράψει, αλλά αυτό δεν τον εμποδίζει να πετάει ενίοτε τεράστιες μπαρούφες γενικά με απόλυτους αντικειμενικούς όρους. Όχι ότι δεν του αρέσει, όχι ότι βαριέται, είναι σκατά και ντροπή, είναι απαίσιο, γιατί έτσι είπε Αυτός. Πες του και εσύ για τον θάνατο που λυσσομανάει όταν ακούει Βάιρους.
