τους στέλνω τη φανέλα μου πίσω και μαζί δυο μούντζες

βασικά το θέμα είναι το εξής: η διοίκηση των καριολοαμερικάνων (δε τζίγγερς από 'δω και στο εξής για συντομία) έστειλε το ράφα επειδή ζητούσε χρήμα για παίκτες, κι έριξε στάχτη στα μάτια του κόσμου με "μεταγραφές", που στην πραγματικότητα ήταν: ένας αναποφάσιστος μαλάκας κανονισμένος από πριν, ένας πρώην ποδοσφαιριστής τζάμπα, ένας 30άρης κάτσικας, ένας 18χρονος που πάει κατευθείαν reserves, δηλαδή τίποτα με το οποίο να χτυπάς τίτλο, τίποτα γενικότερα, αλλά σου λένε, παίκτες δεν ήθελες; παίκτες πάρε. Και διώχνει και τον ιταλιάνο πρίγκηπα που εδώ που τα λέμε ήταν ο μόνος ημισοβαρός εκεί στο κέντρο, όλοι οι υπόλοιποι παιδική χαρά. Και ενώ ξεκινάς πολύ διαφορετικά, με καλή διάθεση και άλλες βλέψεις, στην πορεία ανακαλύπτεις ότι ουσιαστικά λίγα άλλαξαν. Ο τόρρες είναι ΣΚΑΤΑ, δεν μπορεί να πάρει τα πόδια του, οπότε μένεις με τον νγκογκ, ο οποίος πραγματικά είναι ο πιο χαζός άνθρωπος που έχω δει στη ζωή μου, μετά το λούκας και έναν παλιό μου συμφοιτητή, όποτε παίρνει μπάλα απλώς κάνει μαλακία, λες και δεν έχει ξαναδεί τέτοιο αντικείμενο και προσπαθεί να ανακαλύψει πώς λειτουργεί. Και άμα τρως 3 από τη σίτυ (με ένα μούφα κι ένα πέναλτυ, αλλά κι έτσι ακόμα - συγγνώμη κοιλιασαμπρέλα), από τις τσέλσιζ πόσα θα φας; Αυτό δεν το λέω επειδή είναι λογική ή μαθηματικά - προφανώς το ποδόσφαιρο είναι απρόβλεπτο και λοιπά - αλλά επειδή η λίβερπουλ είναι (έχει γίνει) ομάδα ψυχολογίας, κοινώς μίζερη. Οπότε φοβάμαι πως αυτό το ξεκίνημα θα θυμίσει τα περσινά, και αργά ή γρήγορα θα έχουμε όντως τα περσινά. Και οι τζίγγερς θα τρίβουν τα χέρια τους, που ούτε την ομάδα έχασαν (απέσυρε την πρότασή του προχθές αυτός που ακουγόταν περισσότερο από όλους ότι θα αγόραζε), ούτε λεφτά ξόδεψαν, και όλα καλά στη μπιτλβιλ. Ο άλλος εν τω μεταξύ χάνει 3-0 και στο 85 βγάζει το γιοβάνοβιτς για να βάλει τον πατσέκο. Ούτε ο ράφα. Αστοδιάολο βραδιάτικα, ψόφο κλπ και στέλνω και τη μπλούζα μου πίσω, το'πα; (κυρίως επειδή μου είναι μεγάλη)
μόνο andy carroll