Μη μπερδευόμαστε σύντροφοι! Προφανώς και είμαστε με την αποποινικοποίηση (του χόρτου πολύ γρήγορα, για τα σκληρά μάλλον όχι αλλά ας πούμε ότι είναι ανοιχτή κουβέντα). Αυτό που λέω στο ποστ μου είναι ότι οι χαριτωμένοι τζιβάτοι legalize ανύπαρκτοι τύποι που προσπαθούν να υπερτονίσουν την σημασία της αποποινικοποίησης και να ανάγουν το ζήτημα σα σουπερ-προτεραιότητα της συγκυρίας και τρέχουν και το πιέζουν και το κουράζουν (και η πουτάνα λούζεται) είναι μικροαστούληδες, καλά παιδιά συνήθως με έναν χαζό πολύ χαζό φετιχισμό με το παράνομο και τις απαγορεύσεις. Πίνω το χόρτο μου, ωραίο είναι, πιθανώς αν ήταν νόμιμο να το έβρισκα καλύτερο, πιο εύκολα και πιο φτηνά, έχω πολλά περισσότερα προβλήματα σα προτεραιότητα όμως να λύσω πρώτα απ' αυτό. Κι εσείς φαντάζομαι, ποιός θα σου πει το αντίθετο αλήθεια;
