Οπως και να έχει αποφύγετε αυτή εδώ τη παπάρα
http://us.penguingroup.com/static/pa...tterature.html
"who has time to read those big, long books anymore?"
Περισση μαλάκινση.
Οπως και να έχει αποφύγετε αυτή εδώ τη παπάρα
http://us.penguingroup.com/static/pa...tterature.html
"who has time to read those big, long books anymore?"
Περισση μαλάκινση.
ο απολογισμός των διακοπών
jonathan coe, the house of sleep
william trevor, the hill bachelors
γιάννης ξανθούλης, η εποχή των καφέδων (για άλλο πήγαινα αλλά η τίμια επαρχία αποφασίζει για μας)
ντοστογιέφσκι, φτωχόκοσμος/ υπόγειο/ παίκτης
πούσκιν, ντάμα πίκα
διάφοροι, κείμενα κάτω από την πόρτα: ανθολογία διηγημάτων από χώρες της πρώην ΕΣΣΔ (επικούρα, μου το έδωσαν δώρο στο βιβλιοπωλείο μια μέρα που αγόρασα ντοστογιέφσκι και γκόρκι, μου έφτιαξε τη μέρα πραγματικά)
και τώρα διαβάζω τον γκόρκι - η ζωή ενός άχρηστου ανθρώπου
έχω επίσης τον υπερσυντέλικο του χωμενίδη αλλά μάλλον θα τον αφήσω για το καράβι
μια μέρα πήγα να πάρω το μάρκαρη και τα είχαν αγοράσει όλα. μάλλον κάποιος συγχωριανός διαβάζει ΕΡ
Δες και καμια επαναληψη στην TV ρε μεγαλε, καλοκαιρι εχουμε. Θα χαζεψεις...![]()
ωπ, αυτό ακούγεται όμορφο.
και; γιατί εκτός που ήταν κουκλί, κι αν εξαιρέσουμε κάτι παιδικά του που είναι όπως πρέπει και γι' αυτά θα τον αγαπώ παντοτινά, μ' εκνευρίζει αφόρητα ο ακαταμάχητος συνδυασμός "μέτριο γράψιμο + ζομλ-είμαι-το-πουτανάκι-του-στάλιν" στον οποίο διαπρέπει.και τώρα διαβάζω τον γκόρκι - η ζωή ενός άχρηστου ανθρώπου
Es el sonido de su mundo derrumbándose/Es el del nuestro resurgiendo
El día que fue el día, era noche/Y noche será el día que será el día
εχω διαβασει πιτσιρικι την μανα και νομιζω με τρομαξε αρκετα απο τοτε.
1) e4, c5
2) Νf3
από πουτανάκι του λένιν ξεκίνησε που είναι και πιο τρου, αν και μετά τα'σπασαν. Και με το στάλιν είχε κολλητηλίκια, αλλά νομίζω ότι παραχρησιμοποίησαν το όνομά του για την προπαγάνδα. Τέλος πάντων, το συγκεκριμένο, με αρχικό τίτλο "Ο Χαφιές" και απαγορευμένο μέχρι το '17, έχει θέμα τους χαφιέδες ! της οχράνα, κοινώς τους ασφαλίτες του τσάρου, και αν και είναι γραμμένο 100 χρόνια πριν, είναι σαν να διαβάζεις για τον ξήγα μας. Δίνει βέβαια έμφαση στην ψυχολογία αυτών και όχι τόσο στη δράση τους, και είναι βασισμένο νομίζω σε αληθηνές μαρτυρίες ασφαλιτών, οπότε μου φαίνεται αρκετά ενδιαφέρον. Ο τρόπος γραφής του προς το παρόν μου αρέσει, δηλαδή δεν κόβω τις φλέβες μου από την υπερβολική πόρωση, αλλά θέλω να διαβάσω κι άλλα, κι ας βρίσκω ριβιούζ του στα σάιτς του ριζοσπάστη κλπ. Σήμερα θα τελειώσω το χαφιέ, αν αλλάξω γνώμη θα σας πω!
atom_smasher τι εννοείς σε τρόμαξε;
του λένιν δεν ξέρω να ήταν πουτανάκι, όταν λέω πουτανάκι εννοώ ότι ξεπουλήθηκε, όχι ότι ήταν φίλος/θαυμαστής, αλλά ότι κατέληξε προσωπικός γελωτοποιός του σήφη, όλα για τη δόξα και τα Λεφτά, θα μου πεις "τι σε νοιάζει εσένα", καθόλου δε θα μ' ένοιαζε αν έγραφε καλά, αλλά να που η ζωή καμιά φορά τα φέρνει αλλιώς.
μπορεί, βέβαια, να φταίνε και οι μεταφράσεις για το μέτριο γράψιμο, το δικό σου ακούγεται ενδιαφέρον, είναι καινούρια μετάφραση, της προκοπής;
edit: γενικά μου φαίνεται πάντα βεβιασμένος ο επαναστατικός του ενθουσιασμός κι ας ξεπουλήθηκε πολύ αργότερα. τύπου μπρεχτ, "τώρα θα κάτσω να γράψω ποίηση για τον κομμουνισμό, γιατί πρέπει!".
Es el sonido de su mundo derrumbándose/Es el del nuestro resurgiendo
El día que fue el día, era noche/Y noche será el día que será el día
Μαλλον ηταν λιγο βαρυ για την δεκαχρονη νοημοσυνη μου...Και απο τοτε δεν ετυχε να το ξαναδοκιμασω..
1) e4, c5
2) Νf3
20ετίας είναι, συμφωνώ για τις μεταφράσεις, βρίσκω φράσεις ηλίθιες που μπορώ να φανταστώ στο περίπου πώς ήταν στο αυθεντικό και διασκεδάζω ιδιαίτερα. Βέβαια εδώ που είμαι δεν είχα και άλλη επιλογή, και για αγγλικά ούτε λόγος
εσύ θα ξέρεις: βιβλία με ποίηση στο αυθεντικό και σε μετάφραση βρίσκουμε;
πσ: εγώ το βρίσκω λογικό να είναι κάποιος ενθουσιασμένος με την επανάσταση και το σοσιαλισμό, αν έχει μεγαλώσει στη φτώχεια και την εξαθλίωση του τότε. Αν ήταν βεβιασμένος ο ενθουσιασμός του αυτό δεν το ξέρω, αλλά επειδή απ' όσο ξέρω ήταν κι αυτός ένας από τους φτωχούς της εργατικής τάξης (ή υπήρξε μέχρι κάποια χρονική περίοδο), αρχικά τουλάχιστον πιστεύω ότι έγραφε ειλικρινά. Δεν έχω άποψη βέβαια, απλά υποθέτω.
O Παίκτης είναι Τεράστιο Βιβλίο, σ'άρεσε και σένα τόσο;
ναι, πολύ, μόνο που την πάτησα και όλα τα γαλλικά τα είχαν αφήσει αμετάφραστα, οπότε ή μάντευα στο περίπου τι μπορεί να θέλουν να πουν, ή πήγαινα στο βιβλιοπωλείο, άνοιγα μια άλλη έκδοση που τα είχε όλα μεταφρασμένα σε υποσημειώσεις και έψαχνα να βγάλω άκρη, ωραία φάση.
Ζητούνται καλές εκδόσεις ντοστογιέφσκι, τι έχουμε;
αυτές του Γκοβόστη είναι ωραίες εμφανισιακά (δύο τόμοι σε "κουτάκι" ανοιχτό από το πλάι). Εγώ διάβασα τον Ηλίθιο, η μετάφραση ομολογουμένως με ξένισε λιγάκι αλλά δεν μπορώ με σιγουριά να πω ότι φταίει ο μεταφραστής ή το γεγονός ότι γράφτηκε τον προπροηγούμενο αιώνα.
Αν δεν έχεις διαβάσει το Έγκλημα και Τιμωρία, υπάρχει και σε μετάφραση Παπαδιαμάντη. Τους Καραμαζωφ θυμάμαι τους είχα διαβάσει σε Νίκα, παλιές μεταφράσεις στην καθαρεύουσα σχεδόν. Και τον Ηλίθιο επίσης. Ο Ντοστογιέφσκι έχει και άπειρα μικρά συγκλονιστικά διηγήματα, πέρα από τα κλάσσιξ, δεν θυμάμαι μεταφραστές όμως. Επίσης αυτό που λέει η Weiss είναι σωστό, τα βιβλία τέτοιας εποχής έχουν τελείως άλλη ροή, που όπως και αν μεταφραστεί, θα ξενίσει. Στον Πύργο του Κάφκα ας πούμε, υπάρχει διάλογος δύο ανθρώπων, ανδρός και γυναικός, και ο άντρας μιλάει για δεκατέσσερις σελίδες, σε διάλογο τώρα, χωρίς να τον διακόψει η κυρία. Εν συνεχεία εκείνη σχολιάζει σε άλλες τόσες σελίδες. Είναι λίγο ακραίο για τα σημερινά δεδομένα όπως και να χει.
από αυτούς διάβασα υπόγειο και παίκτη και αυτοί ήταν που είχαν αφήσει αμετάφραστα όλα τα γαλλικά λες και είμεθα υποχρεωμένοι να τα μιλάμε επειδή ξέρουμε πιάνο. Στο υπόγειο δε θυμάμαι να είχε, ή μπορεί να είχε μερικές λέξεις που να ήξερα, αλλά στον παίκτη είχε διαλόγους ολόκληρους στα γαλλικά, και είχε και μια-δυο φράσεις και στα γερμανικά. Μια υποσημείωση όφειλαν να την έχουν.
Το έγκλημα και τιμωρία το έχω στην αθήνα, δε θυμάμαι τι έκδοση είναι, και έχω και διηγήματα, τα οποία όμως τα είχα διαβάσει παλιά και δε θυμάμαι αν είχα πρόβλημα.
Το ύφος και η ροή δε με ξενίζουν, το μοναδικό που θέλω είναι να έχει σημειώσεις ο μεταφραστής εκεί που θεωρεί ότι κάτι χρειάζεται να εξηγηθεί, γιατί ακριβώς επειδή είναι του προπροηγούμενου αιώνα και από άλλη χώρα, σίγουρα δε θα είναι όλα αυτονόητα. Και αυτό με τα αμετάφραστα γαλλικά πραγματικά μου φαίνεται απαράδεκτο, και σίγουρα δε θα πάρω άλλο ντοστογιέφσκι από γκοβόστη.
Η ντάμα πίκα ας πούμε του πούσκιν που διάβασα είναι ένα διήγημα 60 σελίδων, και είχε 10 σελίδες εισαγωγή που εξηγούσε τα πάντα, αλλά και υποσημειώσεις μέσα στο κείμενο. Αυτό το θεωρώ μια καλή δουλειά.