φοβερή απόπειρα imo. Θύμισε αρκετά Χάνεκε στο στήσιμο, στα χρώματα και στην ατμόσφαιρα αλλά και πάλι, σταρχ*δια μου. Πατέρας της οικογένειας η πιο παρανοϊκή φάτσα έβερ -η γαμημένη ψυχραιμία, ο γλυκός λόγος, η ευγένεια και ο αστικός αποστειρωμένος καθωσπρεπισμός που δε φαίνεται να συνάδουν καθόλου με τη διαβολεμένη ψυχή και τη συμπεριφορά απέναντι στα παιδιά του, κάνουν τον τύπο να φαίνεται ακόμα πιο "αλλού", "λοστινσπέης" και σχιζοφρενής, φοβερή ερμηνεία. Για την σεκιουριτού, τόλεγα απ'την αρχή πως τους τα γάμησε όλα εκεί μέσα με το που είπε της αλληνής να της πάρει γλυφομο*νι και δικαιώθηκα. Δικαίωση που ήρθε βέβαια σαν απανωτά κατακέφαλα με βίντεο, έτσι, στη στέγνα. Δε με χάλασε. Γενικά, όλα αρρωστιάρικα, καθηλωτικότατα, chill out prezo-super violent, ψόφια γατιά, καυστικό πληκ*ρολόγιο-μουνί, σφάξιμο με το βαμβάκι στον υπεραυτοκινητοπληθυσμό, αιμομιξίες, η πιο διαστρεβλωμένη παρουσίαση της ενδο-οικογενειακή μόρφωσης, πισίνες με σαργούς και τρελάκιας πατέρας να τους σουτάρει με ψαροντούφεκο, μάνα απόγνωση, αεροπλάνα-κοροϊδία στη μάπα, κατεστραμμένες ζωές, μουν*ρα-γλωσσάρα-βυζάρα-κωλάρα-προσωπάρα Maryς, Boyς ταrχιδια μου, Marinella μηδέν, η "Zomby είναι... μικρά κίτρινα λουλούδια" προπαγάνδα@home και οι "θέλετε να ακούσετε τον παππού σας να τραγουδάει" ελεύθεροι σουρεαλιστικοί αυτοσχεδιασμοί δίνουν και δίνουν και δίνουν. Ένταση. Χωρίς βρισίδια και φωνές. Φουλ ον.
