Μια ακόμα πιο εξαιρετική εποχή.

[menumission]

Η απατηλή εκλογή μέσα στη θεαματική αφθονία, εκλο­γή που συνίσταται στην αντιπαράθεση ανταγωνιστικών κι αλληλέγγυων θεαμάτων, καθώς και στην αντιπαράθεση αποκλειστικών και ταυτόχρονα αλληλένδετων ρόλων (κύ­ριοι φορείς και σημασιοδότες των οποίων είναι τα αντικεί­μενα), εξελίσσεται σε πάλη φαντασματικών ιδιοτήτων, προορισμένων να προσδώσουν πάθος στην προσκόλληση στην ποσοτική χυδαιότητα. Ετσι, αναβιώνουν ψευδείς αρχαϊκές αντιθέσεις, τοπικισμοί ή ρατσισμοί, επιφορτι­σμένοι να μεταμορφώσουν τη χυδαιότητα των ιεραρχικών θέσεων μέσα στην κατανάλωση σε φανταστική οντολογι­κή ανωτερότητα. Έτσι ανασυστήνεται η ατέλειωτη αλλη­λουχία των γελοίων συγκρούσεων, απ’ τα ανταγωνιστικά σπορ ως τις εκλογές, που διεγείρουν ένα υποπαιγνιώδες ενδιαφέρον. Εκεί όπου εγκαταστάθηκε η πληθωρική κατα­νάλωση, εμφανίζεται στο πρώτο πλάνο των απατηλών ρόλων μια θεμελιώδης θεαματική αντίθεση ενηλίκων – νέων: γιατί πουθενά δεν υπάρχει ενήλικος που να είναι κύριος της ζωής του κι η νιότη, η αλλαγή αυτού που υπάρχει, ο δυναμισμός του καπιταλισμού, δεν αποτελεί διόλου ιδιότη­τα των ανθρώπων που είναι σήμερα νέοι, αλλά του οικονο­μικού συστήματος. Τα πράγματα είναι που κυβερ­νούν κι αυτά είναι νέα, εκτοπίζονται αμοιβαία κι αντικαθί­στανται από μόνα τους.