Έχω υποσχεθεί ότι δε θα ξαναγράψω ποτέ στα politics of ecstasy, και παρόλο που για μια φορά στη ζωή μου το ακυρώνω, δε θα το ξανακάνω. Ακόμη και αν πέντε άτομα αρχίσουν να με βρίζουν χυδαία, δε θα γράψω ξανά στο thread αυτό. Απλούστατα, επειδή παραέχει τραβήξει αυτή η συζήτηση: η κάθε αναρχική συλλογικότητα λειτουργεί με δικούς της όρους και η κάθε κατάληψη δεν είναι υποχρεωμένη να φιλοξενεί τον οποιονδήποτε (αν και, αν μπορεί να το κάνει, κακό δεν το θεωρώ-παρόλα αυτά, δεν έχει την υποχρέωση, πολιτικό υποκείμενο είναι και όχι πανδοχείο). Επίσης, η Αναρχία είναι πολιτικό, κοινωνικό και οικονομικό σύστημα, και μπορεί ο καθένας να τη φαντάζεται όπως επιθυμεί, παρόλα αυτά δεν παύει να έχει κάποια συγκεκριμένα στοιχεία. Όπως λέμε Σοσιαλισμός, Καπιταλισμός κτλ, έτσι και η Αναρχοκομμουνιστική κοινωνία είναι μια κοινωνία οργανωμένη και βασισμένη σε κάποιες αρχές (η κάθε κοινότητα μπορεί να επιλέγει τις αρχές αυτές, παρόλα αυτά κάποιοι κοινοί γνώμονες υπάρχουν). Αναρχία δε σημαίνει ούτε χάος ούτε μηδενισμός ούτε οτιναναινισμός. Είναι πολιτικός όρος. Τέλος, δεν απαντώ σε καμία ερώτηση, απάντηση, σχόλιο θετικό-ουδέτερο-αρνητικό προς τα σχόλιά μου (εκτός και αν θεωρήσω πως με θίγει τόσο πολύ πια...). Αυτά.
