by popular demand λοιπόν, θα πω κι εγώ την αποψάρα μου.

Ο δίσκος είναι ωραίος αλλά ακόμα καλύτερα είναι διασκεδαστικός. Τον ακούω και περνάω καλά, σαν τους Hellacopters ένα πράγμα.

Από κει και πέρα, μουσικά είναι ελαφρώς αχταρμάς, έχει αρκετά μοντέρνο ήχο που χαλάει λίγο το feeling και καμία από τις επιρροές τους δεν δικαιώνεται μέσα από τη μουσική τους. Από την άλλη μπορεί να γίνουν οι νέοι Turbonegro, που ξέρεις...

Παρόλα αυτά, αφού ροκάρουν εμείς στηρίζουμε. Η κάρτα ισχύει όμως για φράτζες και παπούτσια Wolowitz.