Printable View
Επίσης πείτε του Καραμπεάζη να ακούσει Solefald γιατί τέτοια σχόλια δε μπορώ να τα δεχτώ 'θεωρώ απίθανο να έχουν ειπωθεί ξανά τέτοια πράγματα σε τέτοιες ηχητικές συνθήκες και με τέτοιου είδους φωνητικές μεθόδους.'
Τεσπά, θα το ακούσω το απόγευμα. Με έχει φάει η περιέργεια αλλά προηγούνται άλλα, τι το θέλες το Lethe τέτοια ώρα ρε Ghoul.
Εμένα που όταν ήμουν μικρός έτυχε ν' ακούσω λίγο μπλακμέταλ πάντως, ο δίσκος μου φάνηκε εντελώς γλυκουλίνι!Quote:
Originally Posted by regularpaul
Από αυτή την άποψη μπορώ να καταλάβω και το μειδίαμα και την ειρωνεία κάποιου που έχει εντρυφήσει στο είδος,
το γεγονός ότι το εκθειάζουν και κάτι τιτίκες του κάθε πίτσφορκ σε στυλ «κοίτα μαμά, ακούω μπλακμέταλς!»
μου βγάζει κι εμένα αντίδραση, γιατί καλώς ή κακώς το να χαρακτηρίζεις ως τέτοιο αυτό το δίσκο είναι σα να μιλάς
για πανκ εκθειάζοντας τους Blink 182.
Δεν το παίζω μεταλοπατέρας τώρα, ούτε μπλακμέταλ φιλόσοφος, απλά όπως χαρακτηρίζουν το είδος πολιτικές ιδεολογίες
(σε γενικές γραμμές και με εξαιρέσεις φυσικά), το χαρακτηρίζουν κι άλλα πράγματα.
Σε καθαρά μουσικό επίπεδο, βρήκα το δίσκο όχι κακό, αλλά σίγουρα όχι και το υπεραριστούργημα των πέντε ηπείρων
και των εφτά θαλασσών, αν όχι ψιλοαδιάφορο, απλά συμπαθητικό. Αλλά εντάξει, δε χρειάζεται να μαλώσουμε κιόλας
για τα πίτσφορξ, οι τύποι προσκυνάνε κι αυτό, που εγώ θεωρώ σκουπίδι.
Κι εντάξει ΓΑΜΑΕΙ Ο ΚΑΝΥΕ ( :!: ) αλλά αυτοί μας βγάζουν και τις πορδές του οπερέτα. Σοβαροί να είμαστε.
**** αυτό μου θυμίζει λίγο την κουβέντα που είχαμε με το σταμ περι Goat.
Regularpaul, στο απλό επίπεδο αυτό που συμβαίνει είναι ότι για κάποιον που έχει ακούσει αρκετό μελωδικό black metal (αλλά και shoegaze) το deafheaven είναι το πολύ συμπαθητικός δίσκος. Το θέμα είναι ότι αυτή η ψιλο-απίστευτη γενική παραδοχή (ο άλλος στο stereogum έλεγε ότι είναι η πιο σημαντική μπάντα μετά τους Nirvana) μου βγάζει ένα πράγμα σαν ότι είναι αποτέλεσμα της απομόνωσης που έχει επιφέρει η ποπ κουλτούρα στη μέταλ (και αυτό από την ποπ βεβαίως). Δηλαδή δεν είναι δυνατόν να περνάνε Wolves in the Throne Room, Krallice, Blut Aus Nord, Deathspell Omega στο black (και λέω για τις μπάντες που πάντα γούσταρε ο τύπος) και να μου το κάνεις αυτό για τους Deafheaven. Δηλαδή λες και παίρνουν μόνο σοβαρά τη μπάντα που παίζει μέταλ αλλά αρνιέται το 80% της αισθητικής (και στο μεταξύ, τους ενθουσιάζουν κάποια στοιχεία του μέταλ η έστω το crossover της υπόθεσης). Στο μεταξύ, δες ξανά τη κριτική του Καραμπεάζη και κοίτα στο σημείο που λέει ότι καμία μπάντα δεν έχει τολμήσει να γράψει ότι γουστάρει τον πλούτο και τις ακριβές μονοκατοικίες στις αμερικάνικες γειτονιές (Sunbather). E, εντάξει, το ακούσαμε και αυτό με blastbeat, το έκανε τόσο καλύτερο πια? (γαμημένος μεταμοντερνισμός).
οι woe ρε παιδιά, οι woe :(
Οι αναφορές μου στο mic κλπ εξήγησα γιατί έγιναν, όχι γιατί συμφωνώ με ό,τι γράφει πλήρως αλλά για την αντίστροφη πορεία από/προς το σκληρό ήχο και πώς αυτή επηρεάζει το πώς βλέπει κάποιος αυτό το πάντρεμα διαφορετικών έως πρόσφατα μουσικών επιρροών. Δηλ. εμένα μου είναι πλήρως αδιάφορο το αν έχουν τηρηθεί οι παραδόσεις/προδιαγραφές που αναφέρει ο shirime ενός cult είδους, που ενώνεται με είδη πιο κοντά στα δικά μου ακούσματα (shoegaze/post whatever). Αν μιλούσαμε για άλλου είδους crossover, ξέρω γω σε ένα γκαράζ να χώσει κάποιος επικά μέταλ φωνητικά (χεχ), ίσως βρισκόμουν σε αντίθετη θέση, θα μου ξυνιζε λογικά. Παρεμπιπτόντως όταν οι Last Drive άφησαν πίσω τους το καθαρό garage/rock'n'roll των 2 πρώτων δίσκων για το πιο high energy του Blood Nirvana, ανάλογο ξύνισμα δημιούργησαν σε διάφορους κύκλους (μερικοί εκ των οποίων γράφουν στο mic, lol). Για αυτό φαντάζομαι λοιπόν, σε αυτόν τον Τύπο, θα διαβάσουμε για αυτές τις μπάντες που παντρεύουν το μέταλ με πιο "ποπ" πράγματα (και οι 4 μπάντες που ανέφερες φθόγγον, μνημονεύονται πολύ θετικά στο πιτσφορκ που τσέκαρα στα γρήγορα) αλλά όχι για πιο κλασσικές μεταλ μπάντες. Είναι διαφορετική η αφετηρία αυτού του Τύπου. Πρόσθεσε και το hype στην εξίσωση και φτάνουμε στις υπερβολές των Deafheaven, αλλά αυτό δεν θα πρεπε να αφαιρεί από την αξία του δίσκου.
Πείτε κάτι άλλο. Πώς εξηγείται αυτό το συγκεκριμένο πάντρεμα black metal με shoegaze; Δηλαδή πηγαίνοντας πίσω στην παράδοση του μπλακ, πού θα μπορούσε κάποιος να εντοπίσει σημεία που να σκεφτεί να εδώ κουμπώνει ωραία με την ονειρική ποπ.
Alcest - Souvenirs d'un autre monde.
Το Le Secret έχει παρόμοιο feeling, αλλά εκεί δεν έχουν πάρει ακόμα τέτοια τροπή οι κιθάρες του π.χ.
Από τους Burzum βρε, αυτοί ήταν οι πρώτοι που έβαλαν "όμορφα" στοιχεία στο black metal. Τολμώ να πω ότι και στο Transilvanian Hunger αχνοφαίνεται ο πρώτος ρομαντισμός στο bm ριφ :P Ε, μετά άρχισε να βγάζει νόημα το gothic black metal, το "συμφωνικό", ε και το shoegaze ο τελευταίος κρίκος στην εκθήλυνση (λολ) του bm. Ακόμα και πριν από το Alcest είναι πχ το Nattens Madrigal. Να το πω και κάπως αλλιώς, πολλοί μουσικοί που ασχολιόντουσαν με τον ήχο στις αρχίες των '00 είχαν φτάσει στο σημείο να προχωρήσουν το μελωδισμό του bm στο και-κάτι-σαν-Alcest, αλλά λίγο από δω λίγο από κει γιατί οι άλλοι τους βρίζανε στις πρόβες, ε ο Neige δε ντρεπόταν!
ακούστε εδώ
Δεν κατάλαβα καλά την ερώτηση, εγώ για το πάντρεμα black meta/shoegaze απάντησα =/
Πάντως γενικά σωστά τα λες, ειδικά το wolf and passion είναι ορόσημο ΓΛΥΚΟΥΛΙΚΟΥ, έστω και για 15 δευτερόλεπτα ξέρω γω. Δεν νομίζω όμως ποτέ πως θα έκαναν το βήμα του Neige, όχι από ντροπή αλλά από έλλειψη φαντασίας imo. Εκτός αν ξέρεις κάτι παραπάνω!
Quote:
Originally Posted by regularpaul
Μη δώσεις σημασία στην κάκιστη πρώτη αλλαγή, μετά φτιάχνει το κομμάτι.
Η Μαγδάλω στη φωνή είναι φάλτση σαν τα φάουλ του Τσιάρτα, αλλά εκεί στη μέση έχει όμορφο «χτίσιμο».
"Frank Sinatra goes black." Κάπως έτσι το είχαν περιγράψει αυτό το κομμάτι.
Και πολύ ονειρικό είναι το ακόλουθο (όχι μονάχα λόγω τίτλου). Τσέκαρε π.χ. πόσο «γλυκά» είναι τα ξυσίματα (03:05 κ.ε.).
Μπορεί όλα τα από πάνω να μην έχουν σχέση με το shoegaze, αλλά θεωρώ ότι έχουν με την pop.
+1 για 12 stars, οι περισσότερες μπάντες που παίζουν αυτό το "στυλ" ξεμύτισαν μετά την επιτυχία του Souvenirs D'Un Autre Monde, και μάλλον ήταν ο πρώτος που έκανε αυτό το άλμα με θάρρος και καλά. Αυτά που λες phthoggon υπάρχουν σαν θέματα αλλά θα τα δεις σε συνεντεύξεις σαν άλλοθι, δεν είναι πραγματικές επιρροές :P Οι Deafheaven ξεπατικώνουν από τη μία ήχο, attitude, θέματα, κουρέματα κτλ απ'ευθείας από την emo (edit: και το metalcore βεβαίως), από την άλλη μια σειρά από μπάντες που έπαιζαν το Appleseed Cast indie στυλ με post hardcore τρόπο . Χάος δλδ και πάνω απ'όλα πουθενά το μέταλ (πέρα από τον drummer που γαμάει κι έχει και μια εσάνς).
Μα το πρόβλημα δεν είναι με τον ακροατή που θα του αρέσει ένας καλός γι αυτό που είναι δίσκος, ούτε θα'ρθει καμιά cult police να βάλει την τάξη. Το περίεργο της υπόθεσης είναι το attitude μιας μπάντας που σέρνει μια ταμπέλα και μπάντες που δεν την αφορούν μόνο και μόνο για να καβαλήσει το κύμα επανεκτίμησης ενός μουσικού στυλ που ε, έχει νόημα (και δυναμική) μόνο ως underground - αν όχι και ως περιθωριακό. Και αυτό είναι τα τελευταία χρόνια κυρίαρχο ρεύμα. Μία με το doom metal, μία με το crust, τον τελευταίο χρόνο κάτι πήγαινε να γίνει με το deathrock... Και μην τα σχετικοποιείς όλα, εσύ ας πούμε αν άκουγες μια καλούλα post-metal μπάντα και σου'λεγε πως έπαιζε Nightstalkergaze πως θα το άκουγες;Quote:
Originally Posted by regularpaul
Δε κατάλαβα αν μιλάς αποκλειστικά για τους Deafheaven, αλλά αυτό που εννοώ είναι ότι ένα μεγάλο μέρος της επιρροής ξεπήδησε από τις τάσεις του ίδιου του μέταλ (του black metal δηλαδή). Ο Neige των Alcest έλεγε ότι δεν είχε ακούσει ποτέ shoegaze ούτε Slowdive όταν έγραφε το Le Secret και τον πιστεύω. Να στο πω και κάπως αλλιώς.. προσπάθησε να φανταστείς το shoegaze να συνδυάζεται/ξεπηδάει από ένα οποιοδήποτε άλλο είδος του μέταλ, σα συνδυασμό με τις εξωτερικές επιρροές δηλαδή (indie, shoegaze, emo). Μπορείς να φανταστείς shoegaze death/thrash/heavy? :P Αντιστρόφως, για το emo έχω ακούσει από ξένο μουσικό που έπαιζε σε πρώιμη emo/hardcore μπάντα, ότι είχαν φτάσει και αυτοί στο σημείο "εξέλιξης" να ακούγονται σα black metal χωρίς να έχουν ακούσει ποτέ.Quote:
Originally Posted by Shirime
Ένας δίσκος που δεν αναφέρθηκε και νομίζω ότι φλέρταρε αρκετά με τον ήχο αυτό (και όντως όταν βγήκε πολλοί το κράξανε) είναι το Dead as Dreams των Weakling.
Ρώτησα κυρίως αυτό που απάντησε ο phthoggon και ο Ra αλλά και άλλες μπάντες σε αυτό τον ήχο θα τσεκαριστούν. Οι Alcest είναι το αποτέλεσμα που αναρωτιέμαι πώς μπορεί να προέκυψε.
Shirime, δεν σε καταλαβαίνω ακριβώς καθώς κάνεις πολλές αναφορές σε πρόσφατα πράγματα που δεν παρακολουθώ, nightstalkergaze δεν ακούγεται κάτι που θα παιζε μια ποστ μεταλ μπάντα όπως την περιγράφεις, εννοείς ότι κάτι τέτοιο ισχυρίζονται ότι κάνουν οι κάθε deafheaven, πατάνε σε βαγόνια με τα οποία δεν έχουν σχέση; Πάντως σε 5-6 συν/ξεις τους που διάβασα σήμερα δεν μου βγάζουν κάτι τέτοιο, ίσως έχω χάσει και κάτι.
Παύλο, αυτό που λέει ο φθόγγος ισχύει. Ο Neige ισχυριζόταν όντως πως δεν έχει ιδέα τι είναι το shoegaze (ακόμα και σε name dropping 5-6 βασικών ονομάτων, ήταν όλος απορία). Οπότε πάνω σ'αυτό, πιστεύω ακόμα πιο πολύ οτι δεν είχε να κάνει με τόλμη, αλλά έλλειψη ευρυματικότητας/φαντασίας. Νομίζω οτι το συγκεκριμένο ύφος μουσικής δεν έχει κάποιον κρίκο που προσδιορίζεται εύκολα, απλά έκανε μεγάλο μπαμ λόγω του ταλέντου ενός ανθρώπου.
Φιμ, σε ποια σημεία φλερτάρει ρε συ το Dead as Dreams με αυτό που λέμε;
Στα πρώτα? (και γενικά τα 5 πρώτα λεπτά πόσο είναι)
Χατζιδάκις μέταλ το έλεγα θυμάμαι πρώτη φορά που το άκουσα. :dfinger:
Εντάξει αυτοί είχανε πιο συγκεκριμένες ποστ ροκ επιρροές και μάλλον τους gybe βέβαια. (έντιτ: μάλλον άκυρο, την ίδια περίοδο βγήκαν. Το όνομα το πήραν από Swans λέει πάντως το archives)
