Σταμ, στα σοβαρά πάντως, δε θέλω καμία καθαρότητα, το αντίθετο μάλιστα. Απλά πιστεύω πως τα συμφέροντα του σύγχρονου προλετάριου είναι εκ διαμέτρου αντίθετα με αυτά του μικροϊδιοκτήτη-μικροαφεντικού. Δεν είναι θέμα ατομικής συνείδησης ή στάσης, είναι ξεκάθαρα θέμα (ταξικής) εκμετάλλευσης. Ο παππούλης του μινι μαρκετ λοιπόν, αν έχει υπάλληλο που δουλεύει ανασφάλιστος, χωρίς υπερωρίες, χωρίς καν το βασικό μισθό, τότε είναι ταξικός εχθρός. Ακόμα κι αν δεν τα κάνει αυτά, το ότι είναι αφεντικό, το ότι αποσπά πρόσοδο από έναν εργάτη, τον κάνει πάλι αντίθετο προς τα συμφέροντα του εργάτη. Δεν ξέρω που διαφωνείς μ' αυτό, ξέρω ξεφεύγει από τον οριτζιναλ λενινισμό, αλλά η θεωρία καταστροφής (ή αντιστροφής) των κυρίαρχων σχέσεων χωρίς πρώτερη επαναστατικοποίηση των συνειδήσεων, χωρίς να κοιτάμε τον κοινωνικό ρόλο του καθενός πρωτού επιλέξουμε να κάνουμε διαταξικές συμμαχίες, είναι ένας απ' τους λόγους της παρακμής της σημερινής αριστεράς.