Protaseis

Mysterier!!! :malakia:

anti, μην κοντράρεις με Ρένο ρε, επειδή είδες ένα βίντεο και σου φάνηκε ______ (εδώ προσθέτεις όποιους χαρακτηρισμούς θεωρείς κατάλληλους). Ο άνθρωπος ήταν χαλκέντερος βιβλιοφάγος, κριτικός (contra omnes), πολύ γερός φιλόλογος και, φυσικά, σπουδαίος λογοτέχνης. Ελάχιστοι αναφέρονται στο όνομά του επειδή τα έχωνε συνέχεια στις «μεγάλες» φιλολογικές οικογένειες του τόπου (αλλά και όχι μόνο γι' αυτό...). Ξεκίνα να βλέπεις άλλα video του (ή ακόμα καλύτερα να διαβάσεις γραπτά του), στην τελική, εάν σου αρέσει τόσο πολύ ο Κρης λογοτέχνης, ώστε να εκνευρίζεσαι. Η θέση του Ρένου είναι γνωστή για τον Καζαντζάκη, τι να κάνουμε τώρα...

μιας που εισαι εδώ και ασχολείσαι και με ελληνική λογοτεχνία, διάβασε σκαρίμπα αν δεν το χεις κάνει ήδη.σολο του φιγκαρω, τυφλοβδομαδα στην χαλκιδα, το θειο τραγι, μαριάμπας,ο ήχος του κώδωνος(θεατρικό, πολύ καλό.σε στυλ μπεκετ)

Γενικώς μαλάκας δεν είναι ο Αποστολίδης; Γράφει καλά;

Σε κάτι βιντεο για την αναρχία που είχα δει παλιά μιλάει με πολιτική συγκρότηση εφήβου (ετυμολογία της λέξης κλπ) και πολύ ενοχλητικό ύφος.

Αρχικά είχα διαβάσει "Τον κύριο του Τζακ" στην Ανθολογία Διηγήματος. Μετά έπιασα το Θείο Τραγί. Πολύ καλά (και πρωτοπόρα) αμφότερα. Την επιμελήτρια του έργου του Σκαρίμπα την είχα σε ένα μάθημα Σεφέρη στο πανεπιστήμιο. Καλή γυναίκα και δεινή στον λόγο.

Spoiler

Δεν μου βγάζει κανείς απ' το μυαλό ότι από "Τον κύριο του Τζακ" επηρεάστηκαν για την Αλίκη στο ναυτικό, λολ.

την ανθολογια που την βρήκες;την αγορασες απ τους αποστολιδηδες;ποσο παει το κομματι;

αυτη την κωστιου, αν εννοεις αυτή, την ειχε κριτικαρει ασχημα ο πετροπουλος στον κουραδοκοφτη για την επιμελεια της στον σκαριμπα.

Quote:

---

Originally Posted by ikonoklast

Γενικώς μαλάκας δεν είναι ο Αποστολίδης; Γράφει καλά;

Σε κάτι βιντεο για την αναρχία που είχα δει παλιά μιλάει με πολιτική συγκρότηση εφήβου (ετυμολογία της λέξης κλπ) και πολύ ενοχλητικό ύφος.

---

δύσκολα τον συμπαθεις τον αποστολίδη(εξαιτιας του υφους του, του απολυτου της γνωμης του αλλα και το οτι δεν άφηνε κανεναν αλλον να μιλησει).αλλά έχει μερικά πολύ καλά κείμενα.διάβασε αυτό που βαλα πιο πάνω, αυτό που ανέφερε και το μεταλλάκι

Από Πετρόπουλο έχω δει μόνο το ντοκιμαντέρ που γυρίστηκε γι' αυτόν. Ακόμα δεν έχω διαβάσει κείμενά του, αν και πολύ θα το ήθελα. Ναι, έτσι λέγεται η επιμελήτρια. Τώρα τι να σου πω, δεν έχω τις γνώσεις να την κρίνω στο έργο της. Φαντάζομαι ο Πετρόπουλος θα την ήθελε πιο primitive την τελική εικόνα του κειμένου;

Τις δυο Ανθολογίες τις είχα αγοράσει, ναι. Η Ανθολογία Ποίησης είναι τρεις τόμοι που πωλούνται μαζί και κοστίζουν γύρω στα 100 ευρώ (από το site των Αποστολίδηδων ή την Πολιτεία στην Ασκληπιού). Του Διηγήματος οι τόμοι πωλούνται και ξεχωριστά και κοστίζει ο καθένας περίπου 30-35 ευρώ.

Quote:

---

Originally Posted by Ra Pariah

anti, μην κοντράρεις με Ρένο ρε, επειδή είδες ένα βίντεο και σου φάνηκε ______ (εδώ προσθέτεις όποιους χαρακτηρισμούς θεωρείς κατάλληλους). Ο άνθρωπος ήταν χαλκέντερος βιβλιοφάγος, κριτικός (contra omnes), πολύ γερός φιλόλογος και, φυσικά, σπουδαίος λογοτέχνης. Ελάχιστοι αναφέρονται στο όνομά του επειδή τα έχωνε συνέχεια στις «μεγάλες» φιλολογικές οικογένειες του τόπου (αλλά και όχι μόνο γι' αυτό...). Ξεκίνα να βλέπεις άλλα video του (ή ακόμα καλύτερα να διαβάσεις γραπτά του), στην τελική, εάν σου αρέσει τόσο πολύ ο Κρης λογοτέχνης, ώστε να εκνευρίζεσαι. Η θέση του Ρένου είναι γνωστή για τον Καζαντζάκη, τι να κάνουμε τώρα...

---

Ο Καζαντζακης και αν υπηρξε πολυγραφοτατος. Να υπενθυμισω οτι εχει μεταφρασει Δαντη, Δαρβινο, Νιτσε και Γκαιτε, εχει προταθει 3 φορες για νομπελ, ειναι απο τους περισσοτερο μεταφρασμενους ελληνες παγκοσμιως, και φυσικα τα βιβλια του, πχ η Ασκητικη, μπορουν να αναλυθουν σε πολλα επιπεδα, καθως μιλαμε για καθαρα φιλοσοφικο εργο.. Σε εποχες οχι και τοσο χαλαρες, ο Καζαντζακης μπηκε στην μαυρη λιστα της ρωμαιοκαθολικης εκκλησιας και παραλιγο να αφοριστει απο την ορθοδοξη. Πραγμα που ο ιδιος δεν επιδωξε και αυτο ειναι ξεκαθαρο απο την εισαγωγη του τελευταιου πειρασμου. Κατι που φαινεται να αγνοει ο Αποστολιδης.

Το εκνευριστικο ειναι οτι ο Αποστολιδης στη συνεντευξη δεν λεει τιποτα το ουσιαστικο για τον Καζαντζακη. Τα επιχειρηματα του ειναι παιδικα και δεν μπορεις να πιαστεις απο καπου για να κανεις διαλογο. Το να λες οτι ο Καζαντζακης ειχε μυαλο κοτας, οτι ηταν αταλαντος και οτι διαβαζεται μεχρι τα 23, δηλωνει μονο ημιμαθεια και φθονο.

Επισης το υφος του ειναι γεματο επαρση, κατι που στα ματια μου τον κανει αντιπαθητικο μεχρι το κοκκαλο.

ποιες είναι αυτές οι καινούριες ιδέες που περιέχει το καθαρά φιλοσοφικό έργο ασκητική;

επίσης αν μπορεις, πες μας ποιες χρονιές ήταν υποψήφιος για νόμπελ ο καζαντζάκης.

οσο για τις μεταφρασεις του...μετεφρασε και τα ομηρικα, μαζι με τον κακριδη και γελασαν κι οι πετρες

το ύφος γραφής του landy είναι το καλύτερο πράγμα που έχει συμβεί στο ερ τελευταίως

η κερένια κούκλα του χρηστομάνου

http://www.24grammata.com/wp-content...mmata.com_.pdf

Μπορει να μου προτεινει καποιος 2-3 καταθλιπτικα, "βαρια", βιβλια?

Μυθιστορημα. Για παραδειγμα στο μυαλο μου εχω τον Καφκα και το Μια μερα στη ζωη του Ιβαν Ντενισοβιτς.

:cool: http://novelreading.files.wordpress....0/cimg7038.jpghttp://www.compendium.gr/image/cache...ia-500x500.jpghttps://covers.openlibrary.org/b/id/6529622-M.jpghttp://www.lifo.gr/uploads/image/616...beceb9ceb1.jpg

Spoiler

http://3.bp.blogspot.com/-EDYJxq0JWl...E%97%CE%A3.jpg

Αν βρεις το "ο Ματίας και ο Διάβολος" του Ζεράλ Μεσαντιέ.

Ωραια, τα βιβλια των Nabokov και Coe φαινονται οτι πρεπει. Marquez εχω διαβασει αυτο και το Ερωτας στα χρονια της χολερας. Καταπληκτικα βιβλια.. Το Ανθρωποι και ποντικα ηθελα απο καιρο να το διαβασω αλλα το ειχα ξεχασει εντελως. Θα το ψαξω και αυτο.

OniBocho, διαβασα την περιγραφη απο το βιβλιο, ενδιαφερον, αλλα την συγκεκριμενη περιοδο ψαχνω κατι που ανταποκρινεται στην πραγματικοτητα.

http://d.gr-assets.com/books/1347826418l/918139.jpg

Ένα πολύ σοβαρό βιβλίο από έναν ακαδημαϊκό μαθηματικό/φιλόσοφο/μαρξιστομούλαρο. Στο μισό εξετάζεται ο καπιταλισμός καΘώς και τα διάφορα οικονομικά επιχειρήματα υπέρ του, ενώ στο υπολοιπο 'στήνεται' το οικονομικό σύστημα που θα τον διαδεχθεί. Στο τέλος, όλα δένονται υπό το πλαίσιο του ιστορικού υλισμού. Ο Schweickart (όνομα που αξίζει κανείς να φωνάξει δυνατά) τα καταφέρνει χωρίς δύσκολη και εξειδικευμένη ορολογία που είναι ένα μικρό θαύμα αν σκεφτεί κανείς πως τα περισσότερα βιβλία που προορίζονται για τη σωτηρία της εργατικής τάξης είναι λες και τα έχει γράψει ο Χέγκελ και άρα δεν θα τα διαβάσει ούτε μισός εργάτης.

Δεν είμαι μαρξιστής, ούτε πιστεύω στον ιστορικό υλισμό (υποθέτω είναι περίπου το ίδιο πράγμα). Παρολαυτά θεωρώ την κριτική του οικονομικού συστήματος καθώς και την εναλλακτική που προτείνει (ένα είδος σοσιαλισμού της αγοράς - το πιο ρεαλιστικό, πρακτικό, και σοβαρά στημένο απ'αυτά που έχω δει μέχρι στιγμής) εξαιρετικά σοβαρές θέσεις. Υπάρχουν διάφορες μαρξιστικές τοποθετήσεις εδώ καθώς και η μάπα του Μαρξ στο εξώφυλλο αλλά το βιβλίο δεν είναι αμιγώς μαρξιστικό. Για ορισμένους αυτός είναι ένας καλός λόγος να το απορρίψουν υποθέτω.

Θα το βρείτε με ένα search και σε pdf αλλά αν δυσκολευτείτε πείτε να σας το στείλω.

http://clzimages.com/book/large/50/5...KiteRunner.jpg

Quote:

---

The Kite Runner is the first novel by Afghan-American author Khaled Hosseini. Published in 2003 by Riverhead Books, it tells the story of Amir, a young boy from the Wazir Akbar Khan district of Kabul, whose closest friend is Hassan, his father's young Hazara servant. The story is set against a backdrop of tumultuous events, from the fall of Afghanistan's monarchy through the Soviet military intervention, the exodus of refugees to Pakistan and the United States, and the rise of the Taliban regime.

---

Tι βιβλιάρα!!!
Το ξεκίνησα χτες βράδυ, και το τελείωσα πριν λίγο. Το απόλυτο page turner. Τρομερή ιστορία, γραμμένη σα να βλέπεις ταινία (έχει γυριστεί και σε ταινία φυσικά). Εύκολα στα καλύτερα βιβλία που έχω διαβάσει και μάλλον το βιβλίο που με έκανε να κλάψω περισσότερο μέχρι σήμερα. Πέρα από τη συγκίνηση και τα συναισθηματικά τεχνάσματα όμως, είναι και η εσωτερική ματιά στη ζωή και τις παραδόσεις των Αφγανών, πριν και κατά τη διάρκεια του πολέμου, που το καθιστά τόσο φοβερό ανάγνωσμα.
Να το διαβάσετε όλοι!

διάβασε οπωσδήποτε κι αυτό:

http://en.wikipedia.org/wiki/And_the_Mountains_Echoed

το πήρα στις διακοπές κι έκλαιγα δημόσια =\

Ξεκίνησα το A thousand splendid suns τώρα, αλλά είναι το επόμενο στη σειρά.

Post metal literature είναι αυτά?

Μόνο πινκς για την πρόταση της Drumsick.

Quote:

---

Originally Posted by Drumsick

Το απόλυτο page turner.

---

και

Quote:

---

Originally Posted by Drumsick

Να το διαβάσετε όλοι!

---

Όταν τελειώσεις το A thousand splendid suns να ποστάρεις γνώμη πλζκθνξ

Quote:

---

εχει μεταφρασει Δαντη

---

Σε τρεις (ή έξι, δεν θυμάμαι ακριβώς, αλλά αμελητέα διαφορά...) μήνες μέσα. Νομίζω διανοείσαι τι σημαίνει να μεταφράζεις Δάντη σε τέτοιο χρονικό διάστημα...

Quote:

---

3 φορες για νομπελ

---

Είναι περίεργη η φάση με τα νόμπελ. Τον Καζαντζάκη μία τον πρότεινε ο Νίκος Βέης σε κοινό team με τον Σικελιανό, από κει και πέρα θολό το τοπίο...

Quote:

---

ειναι απο τους περισσοτερο μεταφρασμενους ελληνες παγκοσμιως

---

Γιατί άραγε; Unesco μήπως;

Quote:

---

πχ η Ασκητικη, μπορουν να αναλυθουν σε πολλα επιπεδα

---

Διάβασε 100 σελίδες απ' το Ζαρατούστρα κι άλλες 100 απ' τη γενεαλογία της ηθικής και θα 'ναι σα να 'χεις διαβάσει το πρωτότυπο της Ασκητικής.

Εκτός αυτών, διάσημες είναι οι ατάκες του, τις οποίες χρόνια καλύπτουν. Π.χ. όταν συνάντησε το Μουσολίνι, σε κάποια συνέντευξή του κι ο οποίος του είπε αν θα ήθελε να ρωτήσει κάτι και ο Καζαντζάκης αποκρίθηκε "όχι, μου αρκεί που σας είδα" (κάτι τέτοιο). Υπάρχει σχετικό βίντεο-μελέτη με στοιχεία από πανεπιστημιακό συνέδριο στο Youtube ανεβασμένο από την ομάδα vita activa με πολλά ακόμα...

Ακόμη, υπήρξε συνεργάτης του περιοδικού της ΕΟΝ - ναι, του φασίστα Μεταξά - για κάπου 2 χρόνια.

Tο πιο διάσημο «ρητό του» είναι κλεμμένο, χωρίς να έδωσε ποτέ πηγή, όπως και για πολλά άλλα, απ' τον Κύπριο κυνικό Δημώναξα.

(Έχω διαβάσει 2 έργα του Καζαντζάκη και μου άρεσαν πολύ, αλλά κι οι «θεοποιήσεις» στην Ελλάδα αποτελούν τυφλή παράδοση γενικότερα...)

Edit: βρήκα και το βίντεο

http://www.youtube.com/watch?v=Xpf_ytWi-yY

Quote:

---

Originally Posted by commissar

Όταν τελειώσεις το A thousand splendid suns να ποστάρεις γνώμη πλζκθνξ

---

Πολύ ωραίο ήταν κι αυτό, αλλά όχι τόσο συγκλονιστικό όσο το kite runner. Κινείται γενικά στο ίδιο μοτίβο, την ίδια χρονική περίοδο, στο Αφγανιστάν, απλώς με διαφορετικούς χαρακτήρες και τοποθεσίες. Είμαι και στα μισά του and the mountains echoed, και είναι κι αυτό στην ίδια φάση.
Θα έλεγε ίσως κανείς πως ο Χοσεινι καταντάει λίγο προβλέψιμος και επαναλαμβανόμενος, αλλά κάθε ιστορία έχει κομμάτια που σε αγγίζουν διαφορετικά και παρουσιάζει διαφορετικούς χαρακτήρες με ποικίλα βιώματα, με αποτέλεσμα τελικά τα 3 βιβλία μαζί να συνθέτουν μια πολύ πιο πολύπλευρη απεικόνιση των γεγονότων στο Αφγανιστάν, αλλά και των ίδιων Αφγανών. Αναφέροντας δε τα ίδια ιστορικά γεγονότα και στα 3 βιβλία, αφενός σε μαθαίνει λίγη ιστορία, κι αφετέρου σε βάζει σε μια διαδικασία να θυμάσαι που ήταν και τι έκαναν τη δεδομένη στιγμή, όλοι οι διαφορετικοί χαρακτήρες και των 3 βιβλίων. Ειδικά αν τα διαβάσεις το ένα μετά το άλλο.
Αν σου άρεσε το kite runner, θα σου αρέσουν σίγουρα και τα άλλα δυο.

Quote:

---

Originally Posted by Drumsick

Θα έλεγε ίσως κανείς πως ο Χοσεινι καταντάει λίγο προβλέψιμος και επαναλαμβανόμενος

---

Το περίμενα και το φοβόμουν ότι θα το έλεγες αυτό. Αναμενόμενο βέβαια, πόσο να διαφοροποιηθεί όταν η βάση των ιστοριών είναι η ιδια. Το Kite Runner μου άρεσε τόσο πολύ που λέω να περάσει λίγος καιρός πριν πιάσω τα άλλα 2, εσύ εντωμεταξύ αν δεις την ταινία πόσταρε και στο ανάλογο τόπικ :pink:

Aμφιταλαντεύομαι στο θέμα της ταινίας. Πιστεύω θα είναι πολύ καλή, αλλά δεν ξέρω αν ψήνομαι να χαλάσει όλο αυτό που έχει πλάσει η φαντασία μου, και να καταλήξω να σκέφτομαι πχ για πάντα τον Αμιρ με τη φάτσα του ηθοποιού (αυτό μου συνέβη με το GoT, και είναι μεγάλη ξενέρα). Αν τη δω πάντως, θα σου πω.

Quote:

---

πχ η Ασκητικη, μπορουν να αναλυθουν σε πολλα επιπεδα
Διάβασε 100 σελίδες απ' το Ζαρατούστρα κι άλλες 100 απ' τη γενεαλογία της ηθικής και θα 'ναι σα να 'χεις διαβάσει το πρωτότυπο της Ασκητικής.

---

Quote:

---

Edit: βρήκα και το βίντεο

http://www.youtube.com/watch?v=Xpf_ytWi-yY

---

Εδώ υπάρχει ένα παράδοξο. Εσύ μας λες ότι διαβάζεις εκατό κι εκατό σελίδες κι έχεις διαβάσει την Ασκητική, που μάλλον σημαίνει ότι ο Κ. μένει πιστός στο Ν., ενώ στο βίντεο που μας έδωσες υποστηρίζεται ότι ο Ν. παραφράζεται από τον Κ. και, έτσι, εκ των πραγμάτων, ο δεύτερος δεν είναι πιστός στον πρώτο. Τι ισχύει τελικά για 'σένα, niko_souvla; Επίσης, ποιες 100 και 100 σελίδες να διαβάσουμε για να είναι σα να έχουμε διαβάσει το Ζαρατούστρα;

Επίσης, δεν ξέρω ποιο ακριβώς συμπέρασμα θέλεις να βγάλουμε από το βίντεο, ο ομιλητής του οποίου κάνει λόγο για την παρερμηνεία μιας θέσης, χωρίς καν να παρουσιαστεί αυτή η θέση. Μας λέει, μάλιστα, ότι δεν θα μπει καν στον κόπο να την αναφέρει, αφού, μεταξύ άλλων, υπάρχει και τεράστια βιβλιογραφία -- σαν να μην ήταν αυτό το γεγονός (μαζί με τον, φαινομενικά τουλάχιστον, πολύσημο χαρακτήρα αυτής της θέσης) εκείνο που κάνει επιτακτική την ξεκάθαρη τοποθέτηση του ομιλητή περί του ποια είναι η θέση που παρερμηνεύεται. Όταν δε, κατά τη διαδικασία των ερωταπαντήσεων, ζητείται απο τον ίδιο ομιλητή να αναφέρει κάποιες μεταπολεμικές ερμηνείες που μας φέρνουν κοντύτερα στον "πραγματικό" Ν., ο ομιλητής αγνοεί την ερώτηση και συνεχίζοντας να μη λέει κουβέντα (έστω επιγραμματικά) για το ποιος εν τέλει είναι ο πραγματικός Ν., μας λέει ξανά για τους φασίστες Βλαστό και Κ. Τον οποίο Κ., βεβαίως, ποτέ δεν χαρακτηρίζει ως φασίστα, απλώς μας δίνει στοιχεία, ξεχνώντας προφανώς να μας δώσει άλλα, και κλείνοντάς μας με νόημα το μάτι, μας αφήνει να βγάλουμε τα συμπεράσματά μας.

Για μια σύντομη κριτική ανάγνωση του Κ., η οποία δεν απαξιοί να ασχοληθεί με το αντικείμενο τής κριτικής της: Kazantzakis's attraction to fascism and nazism in the 30's (από το Politics of the spirit, vol.II, του Peter Bien)

Quote:

---

Εκτός αυτών, διάσημες είναι οι ατάκες του, τις οποίες χρόνια καλύπτουν. Π.χ. όταν συνάντησε το Μουσολίνι, σε κάποια συνέντευξή του κι ο οποίος του είπε αν θα ήθελε να ρωτήσει κάτι και ο Καζαντζάκης αποκρίθηκε "όχι, μου αρκεί που σας είδα" (κάτι τέτοιο). Υπάρχει σχετικό βίντεο-μελέτη με στοιχεία από πανεπιστημιακό συνέδριο στο Youtube ανεβασμένο από την ομάδα vita activa με πολλά ακόμα...

---

Αν κάποιος έχει ασχοληθεί ελαφρώς με τον Κ. (σε μη φολκλορικό επίπεδο - στο οποίο αναμενόμενα κινούνται το κράτος και η Ντόρα Μπακογιάννη), νομίζω δεν έχει καμιά δυσκολία να βρει τι έχει πει και δεν έχει πει ο Κ. Ακόμη και να μην τα είχε πει δηλαδή, μπορούν εύκολα να συναχθούν επαγωγικά από το έργο του και από κάθε θεωρία που θέλει να είναι "πέρα από το καλό και το κακό".

Quote:

---

Tο πιο διάσημο «ρητό του» είναι κλεμμένο, χωρίς να έδωσε ποτέ πηγή, όπως και για πολλά άλλα, απ' τον Κύπριο κυνικό Δημώναξα.

---

Αφενός, το ρητό αυτό είναι κοινός τόπος, αφετέρου δεν είναι ίδιον της λογοτεχνίας να δίνει παραπομπές (αν και ο Κ. ποτέ δεν έκρυψε τις επιρροές του - για την ακρίβεια έκανε το ακριβώς αντίθετο), αφετρίτου να μας πει κι ο Ν. από πού έκλεψε όσα έκλεψε.

Quote:

---

(Έχω διαβάσει 2 έργα του Καζαντζάκη και μου άρεσαν πολύ, αλλά κι οι «θεοποιήσεις» στην Ελλάδα αποτελούν τυφλή παράδοση γενικότερα...)

---

Γεγονός το οποίο δεν εμποδίζει τις "αποθεοποιήσεις" του να είναι εξίσου τυφλές. Κατά τ' άλλα, διάβασε και τα υπόλοιπα, ωραία είναι.

Σφηνοκρητικάτσι, μην αγχώνεσαι, τα κάνει και τα δυο, και παραποιεί και κλέβει. Τον Καζαντζάκη, γενικότερα, τον έχει γειώσει πολύς (πνευματικός) κόσμος, από Λιαντίνη (και Αποστολίδη, ο οποίος αναφέρθηκε πάνω) μέχρι και γω δεν ξέρω ποιος άλλος. Βάλτα με τα γραφόμενα, τις κριτικές και τα ντοκουμέντα που έχουν αφήσει… Εγώ, απλά, επισήμανα κάποια πράγματα (υπάρχουν κι άλλα πολλά, όπως ο χαιρετισμός στα χιλιάδες τανκς που έπνιξαν την Ουγγαρία στο αίμα και κέρδισε την εύνοια της παγκόσμιας - Σταλινικής - αριστεράς), δεν είμαι κριτικός.

Πάντως, στις κλοπές ήτανε μανούλα (δες και το κείμενο των Αιγυπτίων που δίνει ο Λιαντίνης) και μην πας να δικαιολογήσεις το ρητό - πιο κλεψιά πεθαίνεις, δεν είναι αδικία για τον Κύπριο; Χμ;;; Εκτός κι αν ο Κάζα ήταν ο Μάμρα ο αθάνατος.

Περί Ασκητικής μην τα ξαναλέμε.

E, ενταξει τότε, αφού τον γείωσε ο Αποστολίδης και ο Λιαντίνης, έτσι θα 'ναι. Εν τέλει, εγώ μαζί σου κουβεντιάζω, όχι με το Λιαντίνη, που μπορεί να έχει τους λόγους του για να ασκεί κριτική και, ταυτόχρονα, αυτοί οι λόγοι να μην έχουν καμία σημασία για τους υπόλοιπους. Κατά τ' άλλα, δε χρειάζεται να είσαι κριτικός, αρκεί να έχεις διαβάσει αυτά που κριτικάρουν οι κριτικές που διαβάζεις. Αν μη τι άλλο, ο Λ. μάλλον είχε διαβάσει Κ. Σαφώς, επεσήμανες διάφορα, όλα άσχετα με τον Κ. ως συγγραφέα. Για την Ασκητική τι είπαμε και δε χρειάζεται να το ξαναπούμε;

Σφηνοτουβλάκιον, εγώ καταλαβαίνω για ποιον λόγο ορισμένοι μπορεί να είναι σκεπτικοί ή/και κριτικοί απέναντι σε μια εκλαϊκευμένη εκδοχή παλαιότερων (πραγματικά μεγάλων) ποιοτήτων της παγκόσμιας γραμματείας. Επιπλέον, ενίοτε ο Καζαντζάκης -κανείς θα προσέθετε «μέσα στη μεγαλομανία του» (παράβαλε εδώ και τα «άλλα ηχηρα παρόμοια» του Καβάφη)- φτάνει σε κάποιες διατυπώσεις, όπως η κατωτέρω, που σίγουρα δεν δρέπουν δάφνες λογοτεχνικότητας:

Quote:

---

Πολύ μικρός είναι ο καιρός, πολύ στενός είναι ο τόπος ανάμεσα στις δυο πυρές, πολύ οκνός είναι ο ρυθμός ετούτος της ζωής· δεν έχω καιρό, δεν έχω τόπο να χορέψω! Βιάζουμαι!

---

(Από την Ασκητική)

Αυτά τα προσμπούκια «βιαστικής» φιλοσοφίας (για να μην ελεγχθεί και τελείως «ανεξέταστος» ο καλός μας Νεοέλληνας, που αν τυχόν επιχειρήσει να διαβάσει τον Σοφιστή ή τον Παρμενίδη -πραγματική φιλοσοφία, τουτέστιν- θα χρειαστεί τρία Depon εκ των υστέρων), κατ' εμέ, δεν κρύβουν μεγάλη αξία. Προτιμώ να διαβάσω, εάν το θέλω, για τον χορό από τον ίδιο τον Νίτσε. Οι όμορφες στιγμές του Καζαντζάκη κρύβονται στον Τελευταίο Πειρασμό, για παράδειγμα. Υπάρχουν παράγραφοι που χαρακτηρίζονται από κάποια εικονοπλαστική δύναμη.

Ο Τελευταίος Πειρασμός είν' ωραίος, όπως λέει και ο Pariah. Από κει και πέρα, ο Αποστολίδης είναι απ' τους κορυφαίους κριτικούς λογοτεχνίας/ποίησης του περασμένου αιώνα, άρα, ναι, θα ρίξω μια αυτιά - χωρίς παρωπίδες - στην κρίση του, όπως και στου Λιαντίνη, ο οποίος χοντρά χοντρά λέει "διαβάστε τον, καλός είναι μέχρι μια ηλικία, αλλά να ξέρετε και τι έκανε". Εγώ αναφέρθηκα σε μερικές τσαχπινιές/πουστίτσες που έκανε και συ θίχτηκες. Σου πα εξ αρχής 2 μυθιστορήματα έχω διαβάσει και, ναι, μου άρεσαν, αλλά όχι η Ασκητική και οι φιλοσοφικές κλεψιές. Την οποία σταμάτησα στις 20 σελίδες γιατί ήταν Νιτσεϊκό κακέκτυπο σε βαθμό να γελάς. Ειλικρινά, αν έχεις διαβάσει λίγο απ' το Ζαρατούστρα, λίγο Γενεαλογία, έτσι μια γρήγορη ρε παιδί μου, και συνεχίζεις να επιμένεις, συγγνώμη, αλλά κάτι παίζει... ή είσαι κρητικός να 'ούμε.

Τυχαίο το γεγονός ότι οι γνώμες των περισσότερων σπουδαίων πνευματικών συμπίπτουν, τουτ έστιν: μεγάλος Καβάφης, μεγάλος Σολωμός, μεγάλος Κάλβος κ.α, για τον πούτσο Καζαντζάκης;

Quote:

---

Originally Posted by Ra Pariah

Σφηνοτουβλάκιον, εγώ καταλαβαίνω για ποιον λόγο ορισμένοι μπορεί να είναι σκεπτικοί ή/και κριτικοί απέναντι σε μια εκλαϊκευμένη εκδοχή παλαιότερων (πραγματικά μεγάλων) ποιοτήτων της παγκόσμιας γραμματείας. Επιπλέον, ενίοτε ο Καζαντζάκης -κανείς θα προσέθετε «μέσα στη μεγαλομανία του» (παράβαλε εδώ και τα «άλλα ηχηρα παρόμοια» του Καβάφη)- φτάνει σε κάποιες διατυπώσεις, όπως η κατωτέρω, που σίγουρα δεν δρέπουν δάφνες λογοτεχνικότητας:

Quote:

---

Πολύ μικρός είναι ο καιρός, πολύ στενός είναι ο τόπος ανάμεσα στις δυο πυρές, πολύ οκνός είναι ο ρυθμός ετούτος της ζωής· δεν έχω καιρό, δεν έχω τόπο να χορέψω! Βιάζουμαι!

---

(Από την Ασκητική)

Αυτά τα προσμπούκια «βιαστικής» φιλοσοφίας (για να μην ελεγχθεί και τελείως «ανεξέταστος» ο καλός μας Νεοέλληνας, που αν τυχόν επιχειρήσει να διαβάσει τον Σοφιστή ή τον Παρμενίδη -πραγματική φιλοσοφία, τουτέστιν- θα χρειαστεί τρία Depon εκ των υστέρων), κατ' εμέ, δεν κρύβουν μεγάλη αξία. Προτιμώ να διαβάσω, εάν το θέλω, για τον χορό από τον ίδιο τον Νίτσε. Οι όμορφες στιγμές του Καζαντζάκη κρύβονται στον Τελευταίο Πειρασμό, για παράδειγμα. Υπάρχουν παράγραφοι που χαρακτηρίζονται από κάποια εικονοπλαστική δύναμη.

---

Με αυτό το σκεπτικό προσμπούκια είναι και του Νίτσε, όταν προσπαθήσεις να αντιπαραβάλεις τα κείμενά του με του Καντ, ας πούμε. Για την ακρίβεια, υπάρχει μεγαλύτερο τουρλουμπούκι στο Ν. παρα στον Κ., αφού ο τελευταίος ποτέ δε χρησιμοποίησε την ορολογία της φιλοσοφίας στα γραπτά του για να εκφράσει φιλοσοφικές ιδέες, σε αντίθεση με το Ν. που στη μια σειρά μπορεί να νομίζεις ότι διαβάζεις την Κριτική του Καθαρού Λόγου, στην επόμενη το Κατά Ιωάννη και στη μεθεπόμενη τον Μπάμπη το Σουγιά. Το οποίο, βεβαίως, εμένα μου αρέσει υπερβολικά, αλλά είναι όσο κιτς πάει -- κάτι σαν το heavy metal. Επίσης, δεν ξέρω πώς προκύπτει μία σύγκριση του Κ. με τον Πλάτωνα. Άλλα πράγματα διεκπεραιώνει η λογοτεχνία (ακόμη κι αν η βάση της είναι ο φιλοσοφικός στοχασμός), άλλα η φιλοσοφία. Και με διαφορετικά μέσα/τρόπους, επίσης. Εξάλλου, εγώ δεν τη βρίσκω καθόλου βιαστική τη φιλοσοφία του (αν θέλεις, μου λες πού έγκειται το βιαστικό της), ίσως βέβαια φταίει ότι είμαι λαϊκός νεοέλληνας και δεν πολυσκαμπάζω. Το κατά πόσο είναι πρωτότυπη, τι σημαίνει το να είναι μια φιλοσοφία πρωτότυπη και γιατί πρέπει ντε και καλά να είναι ένας λογοτέχνης φιλοσοφικά πρωτότυπος, το συζητάμε.

Τέλος, κι εγώ αν θέλω να διαβάσω για τον κυκλικό χρόνο και την ενότητα των αντίθετων θα διαβάσω Ηράκλειτο κι όχι N., αν θέλω να διαβάσω για την απουσία/πολλαπλότητα του υποκειμένου θα πάω στο βουδισμό, το Λίχτενμπεργκ και το Ρεμπώ, για περαιτέρω σκεπτικιστικές ανησυχίες στο Hume (ή ακόμη καλύτερα στο Σέξτο και στους Σοφιστές), αν θέλω εμμένεια θα πάω στο Σπινόζα και στο Χόμπς, αν θέλω ατομικισμό και θέληση ως έντστικτο στον Έμερσον και το Φίχτε, αν έχω ατομικές, υπαρξιακές ανησυχίες, λόγω μηδενιστικής εποχής, θα πάω στον Κίρκεγκωρ, για χορούς, εκστάσεις κι αλληγορίες σε μυστικούς, ρομαντικούς και στο Χαίλντερλιν, για ηθικούς αφορισμούς στο Λα Ροσφουκώ κ.ο.κ. Έτσι, όμως, δουλειά δε γίνεται.

Νίκο_Σούβλα, όταν διαβάσεις και την υπόλοιπη Ασκητική, έλα να κουβεντιάσουμε.

Ωραία τα λες. Ακολουθούν κάποιες απαντήσεις/επισημάνσεις:

1) Ο χαρακτηρισμός 'βιαστική' προέκυψε -κατά φιλοπαίγμονα τρόπο- από την τελευταία λέξη του παραθέματος της Ασκητικής.

2) Χρησιμοποιώ τον γενικότερο όρο 'γραμματεία'. Οι ιδέες (μοτίβα, θέματα κ.ο.κ.) με ενδιαφέρουν, όχι μια αυστηρή φιλοσοφική συλλογιστική. Ναι, ξέρω ότι μίλησα και για 'καθαρή φιλοσοφία', αλλά όποιος μπει στον κόπο να διαβάσει τον Σοφιστή θα βρει πολλά μοτίβα που κυριαρχούν δίπλα σε φιλοσοφικές έννοιες, όπως είναι η διαίρεση, τα μέγιστα γένη κ.ά. Πάντοτε ο Πλάτωνας χρησιμοποιεί μύθο (fabula) και πλοκή. Κάτι τέτοιο μάλλον προσπάθησε να κάνει κι ο Καζαντζάκης, εάν τον διαβάζω σωστά, σε μερικά έργα του.

3) Μαγκιά σου να γουστάρεις τον συγκρητισμό (pun intended) του Καζαντζάκη. Εγώ προσπάθησα να εξηγήσω για ποιον λόγο η κοσμοθεωρία που προβάλλεται (όπως προβάλλεται), κατά μερικούς, είναι λιγάκι "meh". Ξανά: θα προτιμήσω τον κατοπινό Βραχόκηπο, που δείχνει (κατά πρωθύστερο τρόπο) την Ασκητική να αναδύεται μέσα από ένα ταξίδι στην Ιαπωνία, παρά την ίδια την Ασκητική. Γούστα.

4) Τον μίσο Ζαρατούστρα έχω διαβάσει, κατά τ' άλλα μόνον από κριτικούς έχω μάθει πράγματα για τον Νίτσε, συνεπώς δεν μπορώ να ξέρω εάν είναι τρόπον τινά υπερεκτιμημένος (εντός πολλών εισαγωγικών).


Άσχετο: ας πω εδώ ότι έχω αρχίσει έντονα να προτιμώ τις περιγραφές του Παπαδιαμάντη από το ύφος του Καζαντζάκη. Μεγάλος χειριστής της γλώσσας.

Ρα, προφανώς δεν έχω κάτι να πω για το ότι προτιμάς τον τρόπο που παρουσιάζονται οι ιδέες της Ασκητικής στο Βραχόκηπο, από αυτόν με τον οποίο παρουσιάζονται στην Ασκητική. Γούστα, όντως. Αυτό που μου κάνει εντύπωση είναι απόψεις (που περνιούνται για κριτική) όπως του σούβλα, που δεν του αρέσουν οι φιλοσοφικές κλεψιές της Ασκητικής, αλλά του άρεσαν τα μυθιστορήματα του Κ. που δεν κάνουν τίποτα άλλο από το να παρουσιάζουν αυτές τις φιλοσοφικές κλεψιές (οι οποίες δεν έχουμε μάθει ακόμη ποιες είναι και γιατί είναι κλεψιές) από διαφορετική έποψη κάθε φορά. Αυτά που έγραψα για το Νίτσε, δεν τα έγραψα για να υπαινιχθώ κάποια υπερτίμησή του, παρά για να δείξω ότι, παρά το δεδομένο συγκριτισμό του (τόσο σε επίπεδο ύφους, όσο και ιδεών), είναι κάθε άλλο παρά υπερεκτιμημένος.

Τέλος, Ρα, δεν έχω θέμα με το να βρίσκει κάποιος την κοσμοθεωρία του ή τον τρόπο παρουσίασής της "meh", αλλά με την κενή "κριτική" είτε επικεντρώνεται στο ένα σκέλος είτε στο άλλο. Και μιας που είμαστε στο θρεντ των προτάσεων (και πέρα από τα βιβλία του Bien), στο βιβλίο της Κλεοπάτρας Λεονταρίτου "Η νεορομαντική βιοθεωρία του Καζαντζάκη: η ποίηση της ζωής", μολονότι δε θα βρει κάποιος πικάντικα στοιχεία για το πόσο καιρό χρειάστηκε ο Κ. να γράψει την Οδύσσεια, σε ποια σελίδα του Ζαρατούστρα αντιστοιχεί το Πιστεύω της Ασκητικής κ.λπ., μπορεί να βρει κάποιος μια εξουθενωτική κριτική της φιλοσοφίας/ιδεολογίας του Κ., βασισμένη κυρίως σε μαρξιστικά εργαλεία.

Quote:

---

Τέλος, κι εγώ αν θέλω να διαβάσω για τον κυκλικό χρόνο και την ενότητα των αντίθετων θα διαβάσω Ηράκλειτο κι όχι N., αν θέλω να διαβάσω για την απουσία/πολλαπλότητα του υποκειμένου θα πάω στο βουδισμό, το Λίχτενμπεργκ και το Ρεμπώ, για περαιτέρω σκεπτικιστικές ανησυχίες στο Hume (ή ακόμη καλύτερα στο Σέξτο και στους Σοφιστές), αν θέλω εμμένεια θα πάω στο Σπινόζα και στο Χόμπς, αν θέλω ατομικισμό και θέληση ως έντστικτο στον Έμερσον και το Φίχτε, αν έχω ατομικές, υπαρξιακές ανησυχίες, λόγω μηδενιστικής εποχής, θα πάω στον Κίρκεγκωρ, για χορούς, εκστάσεις κι αλληγορίες σε μυστικούς, ρομαντικούς και στο Χαίλντερλιν, για ηθικούς αφορισμούς στο Λα Ροσφουκώ κ.ο.κ. Έτσι, όμως, δουλειά δε γίνεται.

Νίκο_Σούβλα, όταν διαβάσεις και την υπόλοιπη Ασκητική, έλα να κουβεντιάσουμε.

---

Να σου πω, οι τόσες ονομαστικές αναφορές (1-2 έφταναν) είναι για να μεγαλώσει λίγο - εννοιολογικά πάντα - το πουλί σου; Οκ, πολλές γνώσεις.
Από κει και πέρα, ένα παράδειγμα: Στον Ηράκλειτο θα βρεις τις πρώτες αναφορές περί αρμονίας των αντιθέτων, αλλά θα τις συναντήσεις και στο Νίτσε, ακόμη και στο Στίρνερ και σ' άλλους πολλούς... αλλά σε κανέναν ολάκερα κομμάτια cλopy-paste από Ηράκλειτο... Απ' όσο ξέρω τουλάχιστον. Η Ασκητική στις 20 σελίδες που διάβασα αυτό έκανε (αν θες χέσε με μένα, μιας και αυτή τη γνώμη συμμερίζονται οι περισσότεροι κριτικοί/φιλόλογοι κ.α. που 'χουν αναλύσει την Ασκητική), δηλαδή έχει πλάκα αν δεν έχεις διαβάσει Νίτσε. Γιατί ν' ακούσω τα "Ματόκλαδά σου λάμπουν" από Σφακιανάκη όταν έχω του Βαμβακάρη; Αν όμως ο Σφακιανάκης βγάλει δικό του τραγούδι, ποιοτικό (λέμε τώρα), ναι, θα τ' ακούσω. Αυτή είναι η διαφορά. Άλλο επιρροές και κλεψιματάκια κι άλλο του γαμάω τη μάνα. Το κείμενο των Αιγυπτίων που 'χει κλέψει το δες;

Εσύ τώρα έχεις κολλήσει επειδή σνόμπαρα την Ασκητική ή επειδή ο Κάζα ήταν ψιλομαλάκας (έτσι φαίνεται απ' τις πράξεις του) σαν άνθρωπος;

Quote:

---

αλλά του άρεσαν τα μυθιστορήματα του Κ.

---

Άραξε, μου άρεσαν, δεν τα εκθείασα κι όλας.

Quote:

---

(οι οποίες δεν έχουμε μάθει ακόμη ποιες είναι και γιατί είναι κλεψιές)

---

Παριστάνεις το χαζό ή δεν έχεις διαβάσει διόλου Νίτσε; Τι θες να πάρω αποφθέγματα και κειμενάκια να τα ποστάρω δίπλα δίπλα;;
Δηλαδή η καρακλεψιά στο Δημώναξα και στους Αιγύπτιους δεν σου παν τίποτα;

Ενταξει ρε μαν, εκλεψε το Νίτσε, κλάιν μαιν, εδώ έχουν στηθεί καριέρες σε ένα ριφφ των σάμπαθ, όλα κουλ.

Μου 'παν, μου 'παν. Το πιο ενδιαφέρον είναι ότι τα εμπλέκει στη ροή του μυθιστορήματος, δίνοντας το πρώτο ως ινδική ιστορία και το δεύτερο ως απόσπασμα ημερολογίου. Εμέση ομολογία; Ανομολόγητες τύψεις; Ποιος ξέρει! Πόσταρε πάντως κειμενάκια, γιατί όχι!!!

Κάνω εγώ την αρχή...

"A decadent style is one in which the unity of the book breaks down, to make room for the independence of the page, in which the page breaks down to make room for the independence of the sentence, and the sentence to make room for the independence of the word" - Τάδε έφη, Bourget

"What is the sign of every literary decadence? That life no longer dwells in the whole. The word becomes sovoreign and leaps out of the sentence, the sentence reaches out and obscures the meaning of the page, the page gains life at the expense of the whole - the whole is no longer a whole" - Τάδε έφη, Νίτσες

Μπορεί να μην είναι Ηράκλειτος, αλλά κάτι πιάνει κι αυτο! Θα 'βαζα και την παραβολή απ'το "Great events" του Ζαρατούστρα, αλλά εκείνο είναι "κρυπτομνησία", οπότε δεν ξέρω αν το πιάνουμε για κλοπή (που μας κατάντησε ο μεταμοντερνισμός!). Δεν πιάνω ούτε κάτι "ευγένειες της καρδιάς", "θανάτους του θεού", "υπερανθρώπους", "μηδενισμούς", γιατί θα αρχίσει η πρόταση να χάνει την πρωτοκαθεδρία της από τη χειραφετημένη φράση, η φράση από τη λέξη, η λέξη από το σημείο στίξης και χωρίς να το καταλάβουμε θα έχουμε εισέλθει στην παρακμή της λογοκλοπής!

http://www.nobelprize.org/nomination...der3=cand1name


2 φορες ο βερναδακης
7 ο σουρης
14 ο παλαμας
5 ο σικελιανος
2 ο δροσινης
1 ο ξενοπουλος
2 ο καζαντζακης
1 ο θεοτοκας
δεν εναι τπτ να προταθεις για νομπελ.μπορει ο οποιοσδηποτε-ιδιωτης ακομα- να το κανει

Το 'χεις κουράσει ολίγον ρε μαν...

Στα γρήγορα κάποια...

Τι θα πει ευτυχία; Να ζεις όλες τις δυστυχίες. (Κ.)
Απ' το ποίημα "Η ευτυχία μου": ...από τότε που ένας άνεμος μου εναντιώθηκε σαλπάρω με όλους τους ανέμους. (Ν.)

Για ν' ανέβεις στον ουρανό πρέπει να πάρεις φόρα απ' τον πάτο της κόλασης (Κ.)
Μπας και βρίσκεται στον πάτο της Κόλασης, Κύριε, η πόρτα του Παραδείσου; (Κ.)
Αγαπώ αυτούς που δεν ξέρουν να ζουν παρά μόνο σαν καταβάτες, επειδή είναι οι υπερβάτες (Ν.)
Όπου κι αν βρίσκεσαι, σκάβε βαθιά. Κάτω είναι η πηγή. Άσε τους σκοταδιστές να φωνάζουν πως «κάτω είναι η κόλαση». (Ν.)

Αγάπα τον άνθρωπο γιατί είσαι εσύ… (Κ.)
Τι λέει η συνείδησή σου; Πρέπει να γίνεις αυτός που είσαι. (Ν.)

Επίσης, του Κ.:
Ένας δρόμος, ένας μονάχα οδηγάει στο Θεό, ο ανήφορος.
Αλάτι ο θάνατος και τη ζωή πολύ τη νοστιμίζει.
Νίκησε το στερνό, τον πιο μεγάλο πειρασμό, την ελπίδα. Τούτο είναι το τρίτο χρέος.
κ.α....

Αυτά, όπως κι άλλα, είναι Νιτσεϊκά εντελώς... Τα ξες, διαβασμένο παιδί είσαι. Τέτοια συναντάει κάποιος συνέχεια στον Κ...

Ο διάολος μπορεί και μπαίνει μονάχα στην Κόλαση, ο άγγελος μπορεί και μπαίνει μονάχα στην Παράδεισο. Ο άνθρωπος όπου θέλει! (Κ.)
Πέρα απ' το καλό και το κακό;

Ασχετα με το συγγραφικό... Άλλο που δεν ήξερα και πέτυχα τώρα είναι ότι το 1936 αρνήθηκε να υπογράψει από κοινού με άλλους διανοούμενους την καταδίκη της ιταλικής εισβολής στην Αβυσσηνία... Όπως, επίσης, ότι είχε δηλώσει: "ο Κομμουνισμός είναι πνευματική ψώρα". Δεν είχε άδικο, αλλά μετά χαιρέτιζε τον απελευθερωτή σοβιετικό στρατό στην Ουγγαρία...

Δεν ελπίζω τίποτα, δεν φοβούμαι τίποτα, είμαι λεύτερος. (Κ.)
Ερωτήσαντος δε τινός, τις αυτώ όρος ευδαιμονίας είναι δοκεί, μόνον ευδαίμονα, έφη, τον ελεύθερον, εκείνου δε φήσαντος πολλούς ελευθέρους είναι, αλλ' εκείνον νομίζω τον μήτε ελπίζοντα τι μήτε δεδιότα... (Δ.).

Quote:

---

Originally Posted by nikos_souvlas

Όπως, επίσης, ότι είχε δηλώσει: "ο Κομμουνισμός είναι πνευματική ψώρα". Δεν είχε άδικο

---

Το μουνί της μάνας σου και σένα και αυτουνού!

Ωραίος ο Καζαντζάκης, μπράβο. Για το Ισλάμ έχει πει τίποτα;