επιβεβαιωνω, σπέτσι.
σε πολλα μέρη diesel είναι και κοκακολα με φαντα, οχι παντου
nai αλλα αυτα δεν ειναι ξφτυλα ειναι συγκινηση
εχω σπασει σε τσακιρ κεφι πατρα το θυροτηλεφωνο με ντιρεκτ, και την μπαλκονοπορτα με τιτ τσακι(ραγισε απο πανω μεχρι κατω) γιατι το 0-1 στα καμπ νου εγινε 3-1 και ο βλαοβιτς στο τελος μας προδωσε. οποτε βρω καδο μικρουλι (αυτους πουειναι σα μπασκετα για νανους) παντα τους σπαω με κλωτσια και σε ενα ανεκδιηγιτο παρτυ πατρα, ο απο κατω βγηκε γυμνος απο την μεση και πανω να μας κραξει και εφαγε χλεπες και του κατουρησαμε το μπαλκονι. αμε
αλλα αυτα δε ταιριαζουν στο θρεντ
και κοφτε με τις πουστρομπυρες ελεος. αμα θελω διαβαζω και κοσμοπολιταν στη χεστρα γκομενων αμα θελω να αηδιασω
εντιτ
αχ ελενα
ποσο θεος ειναι ρε
πηγα στον κιθαριστα των λαστ ντραιβ-ερθμπαουντ εψες και του λεγα ποσο γαμαει... στους ντεους εξ μαχινα...
2 χρήσιμες πληροφορίες που πρέπει να ξέρει κανείς.
1) Εδώ και 4μιση μήνες συγκατοικώ με την Ζβούρα. Ένα αξιολάτρευτο κουτάβι που βρήκε μια φίλη στο δρόμο.
2) Ο Κορινός είναι ένα αδέσποτο που βρήκαμε στη Κρήτη το καλοκαίρι και επί 3 μέρες ήταν μαζί μας. Τον είχαν εγκαταλείψει κάτι τουρίστες από ότι μάθαμε και ψηνόμουν να τον κρατήσω. Τελικά τον πήραν κάτι άλλοι μάθαμε. Το Κορινός εγώ το έβγαλα.
Λοιπόν, είναι Πέμπτη και ω τι καλά θα πάμε γήπεδο να δούμε τον Άρη. Το οποίο σημαίνει πως θα μείνει η Ζβούρα σπίτι, κάτι που δε της αρέσει και ιδιαίτερα πολύ. Ειδικά όταν μένει μόνη χωρίς παρέα. Ξεκινάω λοιπόν κατά τις 4.30 από το σπίτι μετά από γούτσου χαιρετισμούς και αφού πρώτα την έχω βγάλει μία μίνι βόλτα στη γειτονιά κυρίως για να ξελαφρώσει. Κατά τις 5 ήμουν στο κέντρο όπου θα συναντούσα παρέα για να πάμε μαζί γήπεδο. Φτάνουμε και όπως αρμόζει σε τέτοιες περιστάσεις, παίρνουμε από μία ρετσίνα κόλα καθείς και αράζουμε έξω από το γήπεδο. Καταναλώνεται στα ψίλο τσακ μπαμ για να μπούμε νωρίς μέσα. Το κλίμα γιορτινό και τικαλά. Μετά το τέλος του παιχνιδιού είμαι έτοιμος να πεθάνω από όβερντοουζ συναισθημάτων και πονοκέφαλο από τις φωνές. Βγαίνουμε έξω από το γήπεδο όπου πίνουμε μερικές μπύρες και κατευθυνόμαστε προς κέντρο. Η ώρα είναι 11 και κάτι και καθώς προσεγγίζω κέντρο και είμαι στο λεωφορείο βλέπω στο κινητό πως έχω 4 κλήσεις. 1 από την αδερφή μου και 3 από το σπίτι. Αδιαφορώ μιας και δεν απαντάνε στις κλήσεις που τους κάνω και κατεβαίνω στην καμάρα όπου έχω ραντεβού με φιλαράκια. Πάμε και αράζουμε ήμια με τις κατάλληλες προμήθειες. Μπύρες, ούζο και τσιγάρα. Έχω χάσει επαφή με ώρα μέρος κτλ. Κάποια στιγμή αρχίζουμε να κρυώνουμε και λέμε να σπάσουμε. Έτσι παίρνω το δρόμο για σπίτι. Φτάνω κατά τις 3.30 σπίτι -σχεδόν μπουσουλώντας- και καθώς διασχίζω την αυλή αντιλαμβάνομαι πως υπάρχει ένα σκυλί. Μαδαραφάκαρα! Ο Κορινός! Παίρνω το σκυλί στην αγκαλιά μου, καθότι μικρόσωμο και μέσα στη τρελή χαρά ανεβαίνω στη σοφίτα μου. Παρατηρώ πως ο αλήτης έχει κόψει το λουρί που του έβαλε το νέο αφεντικό και η μοίρα ήθελε να ξανασυναντηθούμε. Ανοίγω τη πόρτα και βλέπω ένα ψιλοχάος. Η αλήθεια είναι πως περίμενα μία λιγότερο επώδυνη εκδίκηση από μέρους της Ζβούρας. Ένα βιβλίο μασημενοσκισμένο δίπλα στη πόρτα, το καπάκι από ένα ψάθινο καλάθι να έχει γίνει 1002 κομμάτια και μερικά φυτά που μαζεύω για το φυτολόγιο επίσης κομμάτια. Αφήνω τον Κορινό κάτω, ανάβω όλα τα φώτα και μαζεύω τα χοντρά φωνάζοντας ταυτόχρονα τη Ζβούρα. Έχω ριμαδοσυμμαζέψει και καμία ανταπόκριση από τη Ζβούρα. Παράξενο, συνήθως με το που γυρνάω σπίτι κάνει σαν τρελή, τώρα ούτε φωνή ούτε ακρόαση. Ο Κορινός πάλι εκεί, δίπλα μου, με κοιτάει με απίστευτη προσήλωση σαν να με συμπονεί καθιστός και ήσυχος και παράλληλα χαίρεται που με βλέπει μετά από τόσο καιρό, έχουμε πολλά να πούμε. Κοιτάω κάτω από το κρεβάτι και το γραφείο μιας και σε αυτά τα 2 μέρη δεν είχα οπτική επαφή. Πουθενά η Ζβούρα. Δεν είναι στη σοφίτα και αυτό με βάζει σε σκέψεις. Μάλλον την έβγαλε η αδερφή μου καμιά βόλτα το απόγευμα επειδή θα έκανε φασαρία και θα ήταν ανήσυχη. Γαμώτο! Για αυτό και οι κλήσεις. Στάνταρ δε θα την άκουγε και τώρα θα γυρνάει κείθε δώθε στη γειτονιά. Κατεβαίνω τρέχοντας τρεις ορόφους και βγαίνω έξω. Απόλυτη ησυχία. Αυτό δεν είναι καλό, μιας και αν η Ζβούρα τριγυρνούσε κάπου στη γειτονιά, εκτός αυλής, θα ακούγονταν άπειρα γαβγίσματα από τα γειτονόσκυλα. Έχει φύγει 2- 3 γειτονιές παρακάτω τότε. Ξαναμπαίνω στη πολυκατοικία να πάρω το ποδήλατο να πάω μέχρι το πάρκο και κει γύρω. Ακούω γαβγίσματα από τη σοφίτα. Γαμώτο. Ο Κορινός είναι μόνος και γαμώτηπουτάνα ανεβαίνω τρεις ορόφους να του δώσω τίποτα να φάει και να παίζει για να καλμάρει και να πάω να ψάξω χωρίς να σηκώσει τη πολυκατοικία στο πόδι. Έτσι και γίνεται. Του βάζω φαΐ και πέφτει με τα μούτρα. Κλείνω τη πόρτα και αρχίζω να κατεβαίνω τις σκάλες πάλι. Είμαι μέσα στον ιδρώτα. Ξαφνικά ανάβει το φως της εισόδου και ανοίγει τη πόρτα η αδερφή μου. Τη κοιτάω καθώς κατεβαίνω και της λέω πως αν ήταν να χάσει τη Ζβούρα καλύτερα να την άφηνε να μου χέσει το κρεβάτι. "Έκανε σα τρελή και την έβγαλα βόλτα.." "Καλά, καλά!!" την διακόπτω όλο νεύρα και συνεχίζω να κατεβαίνω τις σκάλες. Αφού έχω φτάσει στην είσοδο, έτοιμος να ανέβω στο ποδήλατο και να βγω για ψάξιμο, συνειδητοποιώ πως.
Άμεσο ξενέρωμα σα να μην ήπια τίποτα. Ανεβαίνω σοφίτα και η Ζβούρα χοροπηδά πάνω μου σα τρελή. Υπερένταση και κούραση με κράτησαν άυπνο μέχρι να βγει ο ήλιος.
Τελικά την είχε βγάλει βόλτα και μετά την έδεσε στην αυλή επειδή ήταν σε κατάσταση αμόκ κάθε που πήγαιναν να μπουν στο σπίτι.
Oχι ακριβώς ρόμπα, αλλά χαριτωμένη ιστορία. Με τον Κορινό τι έγινε τελικά?
κάνω έντιτ γιατί δεν κατάλαβα αν η απορία αφορούσε την τελική τύχη του Κορινού ή αν όντως δεν κατάλαβες ότι ο Κορινός στην ιστορία ήταν η Ζβούρα. :razz:
Τον Κορινό έχω να τον δω απο Κρήτη. Όταν αποφάσισα να τον πάρω, πήγα να το πω σε έναν παππού που τον φρόντιζε μαζι με 5-6 αδέσποτα κει πέρα, και μου είπε ότι τον πήραν κάτι ολλανδοί. Δεν έχω ιδέα που μπορεί να βρίσκεται. Μάλλον μου έμεινε τραύμα αν και χάρηκα πολύ όταν έμαθα πως βρήκε σπίτι.
@Drumsick: Έγινα ρόμπα στη Ζβούρα.
Ουυ τωρα ο Κορινος. Σουβλακι ααα ποιοτητας!
Τραυματικές εμπειρίες, μέδουσες και σλαβομακεδόνες.
O stam κάτι ξέρει για την περιοχή. Είσαι στο σωστό θρεντ, πες την ιστορία σου...
Χαχαχα, Κορινός, Κατερινόσκαλα κλπ ήταν οι λόγοι που μίσησα τη θάλασσα παθολογικά, δεν υπάρχει αλκοόλ δυστυχώς παρα μόνο τραυματικές εμπειρίες.
μας κάνουν
Ήμουνα σε έναν γάμο μιας ανιψιάς , ξαφνικά έγινα σκατά, με βλέπει η μαντάμ μου μου λέει φεύγουμε είσαι χάλια, πάμε να χαιρετίσουμε τα παιδιά.
Πάω αγκαλιάζω τον γαμπρό , του λέω "κάτι" και όπως απομακρύνθηκα νομίζω με κοίταγε με απορία ... τι σκατά του είπα? :oops:
Φτάνουμε με την σύζυγο και τον πεθερό που οδηγούσε κοντά στο ξενοδοχείο , η κυρά έπρεπε να πάρει κάτι από το φαρμακείο , παίρνω πρωτοβουλία και τις λέω κατεβαίνω και θα σας βρω στο hotel.
Δεν έβλεπα όμως το φαρμακείο ... βασικά δεν έβλεπα τίποτα, απλά ήμουν σε έναν δρόμο στην Κοζάνη και δεν έβλεπα ....
Αφού το παίρνω απόφαση , πάω προς το ξενοδοχείο .... καταφέρνω και μπαίνω μέσα, να και η σύζυγος , μου λέει πάω να βοηθήσω τον μπαμπά με το πάρκινγκ και έρχομαι , εγώ δεν άντεχα άλλο και αποφασίζω από το να κάνω το εκκρεμές στην reception θα πάω να ξαπλώσω, στο ασανσέρ ένα τύπος γκρίνιαζε για το service και μου λέει , "έτσι δεν είναι? τόσα αστέρια έχει το ξενοδοχείο" τον κοιτάω και με απόγνωση του απαγγέλνω "Τι μου λες εμένα τώρα". Δεν θυμάμαι πολλά ακόμα... Το πρωί οδήγησα πάλι πίσω στην Αθήνα ... μέσα στην εβδομάδα θα ξέρω το μέγεθος της ξεφτίλας.
Αυτος ομως την λεει καλα την ιστορια.
Μπερνι, ψησου.
http://vromilos.wordpress.com
Χυμενο αλογακι της Παναγιας λεει....
Spoiler
:|
χαχ θυμηθηκα ενα εψες, παοκ - πανιωνιος τουμπα.. προετοιμασια με ρετσινες μπυρες, γενικα εφυγε πολυ ξυδι μεσα σε ενα διωρο, φτανουμε στο γηπεδο, σε 5 λεπτα ξεκιναει ματζ. εγω κι ενας φιλος βάζελος, εισητηρια κλασικα στην 4, κοκκαλο εγω, του λεω παμε γρηγορα αργησαμε, τρεχοντας μην ξεκινησει το ματζ
- παμε ρε απο δω, γρηγορα
- με λεει 4 δεν εχουμε?
- ναι ρε μαλακα τρεχουμε τρεχουμε
- ρε μαλακα στην 4 δεν εχουμε λεει ο φιλος
- σκασε μωρε μαλακα
- φτανουμε στα τουρνικε , βαζουμε τα εισητηρια στον ανιχνευτη.. κοκκινο φωτακι.. ξαναβαζουμε.. φωνες απο πισω αντε και τετοια. το κοιταει το εισητηριο ο "σεκιουριτας",
- 4 λεει εδω
- ε ναι ρε φιλε 4 ανοιξε να μπουμε
- ρε φιλε 4 εισαι!
- ε ναι ρε φιλε 4 ΝΑ ΤΟ ΓΡΑΦΕΙ ΑΝΟΙΞΕ ΓΑΜΩ ΤΟ ΞΕΣΤΑΥΡΙ *^*&^ ΜΟΥ ΘΑ ΧΑΣΟΥΜΕ ΤΟ ΜΑΤΖ
- ρε φιλε εδω ειναι 6!.....
ο,τι ναναι χωνομαστε και οι δυο στα τουρνικε και μπαινουμε στην 6, εγω ακομα πεπεισμενος οτι αποκλειεται να χω καταληξει στην 6, ανεβαινουμε απανω ξενερα, αντε ξανα πισω για 4,
κλειδωμενα τουρνικε, λεω σε εναν "ανοιξε θελω να παω στην 4", ρε φιλε δε γινεται", ε πως δε γινεται του λεω, εγω πως μπηκα στην 6"
μην τα πολυλογω, αλοιφη, πονοκεφαλος απο φωνη και ξυδι, παιρνει φιλος στα καπακια που τελειωνει το ματζ
-ελα ρε, τελικα σκατα παιξαμε! λεει ο φιλος
-ε ενταξει κερδισαμε ομως
-ναι ρε μαλακα αλλα πεναλντι μουφα, γελαει ο κοσμος
-ποιο πεναλντι του λεω ρε μαλακα, φαουλαρα βαρεσε ο Ιβιτς (περαν του τραγελαφικου φαουλαρα ο ιβιτς...)
-ποιο φαουλ ρε τελειωμενε, ποσο σκατα ειστε...
υπαρχει μια αμφιβολια μηπως ηταν με τη Λαρισα το ματς, ολο και καποιος θα επιβεβαιωσει, because Pa...
μετα την συναυλια τον προντιτζι στην εξοδο... παω σε μια φιλη μου... λεω - καλα γαμησαν οι προντιτζι , μαλακια που δεν παιξαν το αουτ οφ σπεις και η απαντηση
- το παιξαν τελευταιο κοματι.
μετα πηγα εξαρχεια και επαιξα ποδοσφαιρακι με κατι παλικαρια τυνησιους.
φρεσκο αν και μου εχει ξανακατσει μια φορα
κατα τις 3 μπαινω στη πολυκατοικια με ερπην
καταφερνω και βγαζω κλειδι αλλα τζιφος
αρχιζω τα κουδουνια
καμια ανταποκριση
αρχιζω τα λακτισματα στη πορτα
τελικα ανοιγει ενας παππους
επεσα εξω 2 οροφους:oops:
Τελικά φαίνεται είναι συνηθισμένο, ξέρω μια παρόμοια ιστορία όπου ο παππούς ήταν ο cancer.
παρομοια ιστορια πριν καιρο στην πολυκατοικια μου, οι φοιτηται του ακριβως απο πανω μου διαμερισματος... αλλα δεν επεσε εξω οροφο, αλλα πορτα.
γυρναει ο ενας, και κοκκαλο χτυπαει τα κουδουνια του ακριβως απεναντι διαμερισματος και νομιζει οτι ο συγκατοικος δεν του ανοιγει, μην τα πολυλογω ο τυπας σπαει την πορτα... και βλεπει το γερο και τη γρια με ενα μπαλτα στο χερι απο πισω...
μετακομισαν 1 μηνα μετα.. η γρια πεθανε μεσα στο χρονο
εμένα ο πατέρας μου ένα πρωί που πήγε στο γραφείο βρήκε έναν ιρακινό να κοιμάται στο χαλάκι. αρχικά νόμισε πως ήταν κάτι που είχε στείλει το άμαζον κατά λάθος, αλλά τελικά ήταν ο ένοικος του δεύτερου ορόφου που είχε γυρίσει ξημερώματα και μετά από απελπισμένα χτυπήματα στην πόρτα αποκοιμήθηκε. τον επιστρέψαμε στους ιδιοκτήτες του.
με εκανε στο fb αντ μια που την γνωρισα την παρασκευη σε ενα μπαρ και της την επεσα οπως μου ειπε και με βρηκε ενδιαφερον και κατι τετοια.. την οποια δεν θυμαμαι.:moutza: στα μουτρα μου.
Quote:
θυμαμαι μια μελαχρινη με φουστα νομιζω απο την παρεα του παρτι
λολ
αλλα δεν θυμαμαι να της μιλησα ποτε
μπορει να λεω και παπαριες , μια μελαχρινη θυμαμαι παντως
sou arese?
για να την θυμαμαι μαλλον ναι
κατι μαυρα νομιζω φοραγε
kafe skouro
i fili mou pou sou lew
πραγματικα νομιζω οτι εκατσα στο μαγαζι καμια ωρα..
παιζει να κατσαμε κανα τριωρο δεν εχω ιδεα
τεσπα τι αλλα?
που πηγαινες σχολειο? γειτονα?
wait
οκ
4:18am
wraia katastasi
esu goustareis ti fili mou, i fili mou ton filo sou, k gw esena
FAIL
Ωρα και για την δική μου ιστορία ξεφτίλας.
Αρχές Μαρτίου 2011, μια κλασσικη φοιτητοκουβέντα για το που θα παμε και τι θα κανουμε. Τελικά αποφασίζουμε ότι θα παμε στο μεταλλαδικο το παρακμιακο κανα 2ωρο και μετα στο τελευταιο σκυλαδικο της Φλωρινας. (Είχαμε παρέα μαζί, και ειμαι η μοναδικη που ακουω οτι ακουω στην παρέα, μου κανανε τεραστια χαρη)
Τ.Π για να μην μακρυγορώ, λεμε 9 η ώρα, εγω κλασσικα ξεκινω να πινω απο τις 7 για να με πιασει το πρωτο ποτο του μαγαζιου, πάει εννια, χτυπαει τηλεφωνο και με λενε ότι θα δουμε ταινία πρωτα. Εχοντας πιει ηδη ενα λιτρο κρασι της παρεας ημιγλυκο :P ξεκιναω για το σπιτι του Αλέκου, φτανω, μπαινω μέσα και οοοοπ με καλωσοριζει με εναν φιλο του κι ενα σφηνακι τσιπουρο. Η ακρη του ματιου μου βλέπει το 2λιτρο τσιπουρο αποδιπλα, τα γονατα μου κόβονται γιατι ειναι ΣΠΙΤΙΚΟ και γαμαει. Ανοιγω ψυγειο, βλεπω χυμο ροδι και αρχιζω να γαβανίζομαι. Κοκτεηλ τσιπουρο ροδι στο χέρι μου, σε νεροποτηρο γεμάτο, με καλαμακι. Πινω 2 τέτοια, και 7 σφηνακια απο πανω ανα 10λεπτο. Χορευα βαλς το whiskey in the jar που επαιζε απο το πισί. Μεχρι εδω τα θυμάμαι όλα. Απο δω και περα που ξεκινανε τα καλα, μου τα αφηγηθηκαν την αλλη μερα τα παιδια, και πεθανα στα γέλια.
Οντας ντιπ ανιωθη πλεον, λενε να με πανε να ξερασω. Σε μια γκαρσονιερα λοιπον, απο το κρεβατι μεχρι το μπανιο, χτυπησα το κεφαλι μου 6 φορες. Σε κουφωματα μπανιου και στην λεκανη. Εγω να στεκομαι στα γονατα και με το κεφαλι στον θεο και να λεω "ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΞΕΡΑΣΩ" και οντως να ναι αληθεια γιατι δεν ξερναω ποτέ.
Με βαζουνε για υπνο (αφου τους ελεγα ιστοριες για τον πολεμο και για τον στρατο) και σε καποια φαση με βλεπουν τα παιδια να ξυπναω και να φωναζω με απογνωση "Μιχάααααααααααααλη...."
Ψαχνουν να βρουν ποιος μιχαλης με εχει σκαλωσει στο μυαλο και τελικα καταλαβαινουν οτι φωναζω τον Ζαμπιδη που επαιζε στην τηλεοραση. ΦΕΗΛ
Περναει η ωρα, θελουνε να με δωσουνε να πιω καφε σκετο με λεμονι για να ξεμεθυσω (πατέντες). Εγω να αρνουμαι πεισματικα να πιω, να κανω σαν τρελο μωρο που πεταει απο δω κι απο κει τις κρεμες του. Ερχεται λοιπον ο Αχιλλέας και μου λεει "μια γουλιτσα για τον Μαστέιν που σ'αγαπάει?"
Ετσι λοιπον τον ηπια και ολο τον καφε μονορουφι :P (καμενη ξερω γω.)
Μετα μου ειπανε οτι δεν μπορουσα να αρθρωσω λεξη. Αλλα εννοουσα αλλα ελεγα και τέτοια φαση. Κι εδω ειναι το σημειο της υπερηφανιας, το σκεφτομαι και φουσκωνω σαν παγώνι.
Σε κατάσταση τελείως γειασουμαλακαντρέα, με βάλανε το High Speed Dirt παραγγελιά.
Και μαντέψτε, δεν έχανα στίχο.
Ω ΝΑΙ. Εκεινη την νυχτα επεισα τους φιλους μου οτι η μεγαλη μου αγαπη ειναι οι Megadeth και δεν τον ξαναμφισβητησαν ποτε.
Με βαζουν για υπνο τελικως, και βγαινουνε. Κατα τις 6 ξυπναω τρομαγμενη.
Κοιταω μπροστα και βλεπω 4 μαντραχαλους σε εναν καναπε που ανοιγει. Κοιταω διπλα μου και κουρνιαζε η Ντίνα, εχοντας το μπρατσο μου για μαξιλάρι.
Με κοιτάει ο Παναγιωτης, καταλαβαινει οτι εχω ξυπνησει, κοιταω την Ντινα και ακουω να μου λεει ο τυπος "ΜΗΝ ΑΝΗΣΥΧΕΙΣ! ΔΕΝ ΕΙΣΑΙ ΕΓΚΥΟΣ"
χοαοχαοχοαοχαοχοα ειχα πεθάνει.
Το αποκορύφωμα. Αποφασίζω να πλυνω τα πιάτα του Αλέκου και βάζω μουσικη. Το "σε περιμενω" απο ακτιβ μεμβερ. Και στην μέση του κομματιού, ξαφνικα ο υπολογιστης μονος του παιζει το χάι σπιντ ντερτ. Το έκανε 3 φορές. ΤΡΕΛΟ? :)
Ηταν το πρώτο μου φοιτητικο μεθυσι με τα αλάνια μου. Θα το θυμάμαι πάντα πιστεύω.
Υ.Γ Τελικα, μακρυγόρησα. Αλλα σταρχιδιαμασκιολας.:dfinger:
edit: Εγινα ρόμπα γιατι τον Αχιλλέα μόλις τον ειχα γνωρίσει και ο καημενούλης εκανε τα παντα για να ξεμεθύσω.
Καθότανε μαζί μου στο μπαλκόνι κι εγω ΛΙΑΡΔΑ του'λεγα οτι βλεπω ενα λιβάδι στην ολλανδια κι ενα ρυάκι να το διαπερνά. ΛΟΛ
εγινε καταναλωση αλλα δεν βλεπω καποιον ξεφτυλισμο . :p
Χαχαχαχα είχε προλάβει να ανακαλύψει τα κουμπιά μου. Με εβαλε να κοιμηθω αγκαλια με το τζην μουφαν και το ραφτο μεγκαντεθ στη μουρη. Γνωριζε το παιδι. χαχ :touched:
απο σανταζίνια, το ιδιο με κανει!!!
E μα πως! Με αυτη την μαλακια που εγραψε λες να μην;
Τεσπα. Δεν ξερω αν εχω προβλημα ή φταιει η καταναλωση γλυκου κρασιου, γλυκων (τουρτες και μλκιες σερβικες) και σε συνδυασμο με ορθοστασια, μπυρες κορονα, χορο σαλσα, 3 ωρες υπνο και καπακια ταξιδι 2 ωρες με τραινο ξαπλωμενος με λυγισμενα ποδια...αλλα μολις βγηκα απο το τραινο μου ξεκιναω να ξερναω και παραλληλα λυγισαν τα ποδια μου και επεφτα στο εδαφος του σταθμου με τα γονατα πετωντας και μια βαλιτσα... Στην συνεχεια χρειαστηκα βοηθεια για να ξανασταθω στα ποδια μου... και μεχρι να φτασω σπιτι επεσα ακομα μια φορα...και αλλη μια ως τωρα μεσα στο σπιτι.
Μπατισλαβα μετα απο ενα επικο παρτυ με σλοβακους να με εχουν παρει παραμαζωμα με σφηνακια παμε σε ενα μπαρ για συνεχεια. Εκει βρισκουμε Αλκινοο να τα πινει με την κομπανια του γιατι την επομενη εδινε συναυλια,πιωμενος αυτος πιο πιωμενοι εμεις καταλαβαινουμε ποιος ειναι ο στουπακας διπλα μας ( ενα σκατο και μισο , του σκαω ενα κεφαλι λαιμαι) . Καποια στιγμη ( πραγματικα απορω με εμενα ) παιρνω τον Αλκινοο αγκαλια και λεω " Γεια σου ρε Αλκινοε με τα ωραια σου " και φευγω αφηνοντας τον ερμο με μια φατσα wtf ... Μετα απο τι μου ειπανε στο δρομο ειπα σε καποιον αστυνομικο κατι νιε παρκοβατ και τετοια . Το πρωι ξυπνησα σαν πριγκηπεσα με τις πιτζαμες μου κυρια , γυρω μου 3 πτωματα και ενα σπιτι να βρωμαει μπυρα ... Μπρατισλαβα σε αγαπω :touched:
Φέτος τον Ιούνη. Καμία δεκαρια ποτά στην Βαλαωρίτου με Σερραίο φίλο και μετά ξέρασμα στην Ναυαρίνου πάνω σε πρεζάκι που μου ζήτησε "2 ευρώ". Του έδωσα κανα 20ρικο ως συγγνώμη, μου είπε ευχαριστώ και έφυγα. Μετά έτρωγα 4 μέρες μακαρόνια.
20ρικο
Δεν ελπίζω τίποτα. Δεν φοβάμαι τίποτα. Είμαι μεθυσμένος